در این فیلم، یک جوان مسیحی آنگلوساکسون با نام رابرت کول، از انگلیس به راه می‌افتد و در پی آوازه‌ی جهانی ابن سینا، به اصفهان می‌آید تا از او درمان بیماری‌ها را یاد بگیرد. در بین راه عاشق دختری یهودی می‌شود به نام «ربکا» که او هم اتفاقاً به اصفهان می‌آید. پس از یک سلسله اتفاقات در اصفهان، این دو به هم می‌رسند.

تـم فیلـم

تم فیلم، معمولاً ایده‌ی نخستینی است که در فکر هنرمند وجود دارد و به نوعی، همان غایتی است که قرار است در نهایت به مخاطب، القا شود. این تم، وقتی اثرگذار است که به صورت یک روح واحد و کلی، بر فیلم، حاکم شود. در فیلم پزشک، این روح حاکم، «تقابل علم و دین» و «مخالفت دین‌مداران با علم» است و غایت فیلم، القای این است که جریان کلیسا در دوران قرون میانه در منطقه‌ی اروپا و جریان Imam and his Mullahs در دوران بعد از قرون میانه در ایران، با علم مخالفند و به خاطر همین بوده است که روند تاریخی پیشرفت علم در ایران، شکست خورده و ادامه‌ی آن، به غرب، منتقل شده است.

خط قرمز در تصویر زیر، خط شکوفایی علم است که مبتنی بر فیلم پزشک، در دوران امپراطوری روم، غرب سردمدار آن بوده است (چنانی که در روایت ابتدای فیلم، گفته می‌شود) و پس از آن، به دلیل حاکمیت کلیسای مسیحی، این شکوفایی علمی، به ایران رفته است و پس از آن، با ظهور جریان‌های اسلامی در ایران، این شکوفایی علمی، از ایران به غرب، منتقل شده است.

محتـوای فیلـم

محتوای فیلم، نسبتی است که میان تم فیلم و قالب و تکنیک آن، در جهت بیان درونیات هنرمند، برقرار می‌شود و در واقع، بسط هنری تم فیلم است. در فیلم پزشک، محتوای فیلم، نگاهی است که فیلم‌ساز به مفاهیمی هم‌چون علم، دین، بیماری، پزشک، تاریخ و ...، و نسبت میان آنها دارد. نسبتی که در باطن و در درون نَفْس هنرمند، میان این مفاهیم برقرار می‌شود، و در جهت همان تم فیلم قرار دارد و در قالب یک قصه و داستان، ظهور می‌کند و به مخاطب عرضه و القا می‌شود، محتوای فیلم است که به شدت با قالب فیلم، در هم تنیده است و هر گاه این امتزاج و در هم تنیدگی قالب و محتوا، کم باشد، اساساً کار هنری، صورت نگرفته است. این امتزاج و درهم تنیدگی، بایستی در نفس هنرمند، انجام بگیرد و قالب و محتوا، باید با هم بجوشند نه اینکه ابتدا محتوا را جدای از قالب، تصور کرده و سپس برای آن، قالب انتخاب شود؛ بلکه محتوا باید خود، قالب خاص خود را گزینش کند و هر محتوایی در هر قالبی، بیان نخواهد شد.

در فیلم پزشک، Physician به معنای پزشک است و نه طبیب. طبیب باید حکیم باشد و فقط چنین انسان‌هایی هستند که حق دارند امراض انسان را درمان کنند و این هم از عجایب و عبرت‌های این روزگار است که افرادی به صرف گرفتن یک مدرک دانشگاهی در حوزه‌ی جسم و بدن انسان و کمترین توجهی به نفس و روح انسان، در مورد وجود انسان، نظر می‌دهند. حکیم، کسی است که بدن انسان را مجزای از نفس و روح او نمی‌بیند (مانند منتقدی که تم و محتوا و قالب اثر هنری را منفک از هم نمی‌بیند) و طی یک سیر از کل به جزء و از عالم اجمال به عالم تفصیل، علت امراض را یافته و آن علت را علاج می‌کند، نه اینکه معطوف به جسم و فعل و انفعالات شیمیایی آن بشود. در پزشکی جدید، منظور از روان، همان فعل و انفعالات شیمیایی بدن و ترشحات غدد مختلف بدن است که منشأ رفتار انسان معرفی می‌شود و این پزشکی، اصلاً متعرض نفس و روح انسان نمی‌شود. مصداق تقریباً فعلیت‌یافته‌ای از روی‌کرد حکیمانه به طبّ، «ابن‌سینا» است که اساس طب او بر نسبت انسان با خلقت و تناسب أخلاط انسانی با فصول طبیعی است و اساساً طبیعت در این نگاه، طبیعت نامیده می‌شود چون چشمه و مخزن و منبع طبایع چهارگانه است. حد اعلای این نگاه در حکمت طب و طبابت، حضرت رسول اکرم (ص) است که در ادعیه، به عنوان «طبیب نفوس» خوانده می‌شود.

فیلم The Physician یا Der Medicus، البته دقیقاً همین نگاه به ابن‌سینا و نیز به علم را هدف گرفته است چرا که آن چیزی که تحت عنوانMedicine در جهان جدید شکل گرفته است، به لحاظ مبنایی با آن چیزی که در نزد تفکر ابن‌سینا به عنوان طبّ، شناخته شده است، متفاوت است و این پزشکی امروز، امتداد دقیق و کامل طبّ ابن‌سینا نیست. این فیلم، مقتبس از یک رمان آمریکایی است که توسط نوح گوردون یهودی، نوشته شده است و تبعاً به لحاظ تاریخی و استنادات واقعی، کاملاً مخدوش و تحریف‌شده است. منظور از Physician یا پزشک در این فیلم، اصلاً ابن سینا نیست بلکه منظور «رابرت کول» است. و اما هدف فیلم این است که نشان دهد در ایران، علم در حال پیشرفت بود، اما مثلث «شاهان مست»، «امام و ملاها» و «سلجوقیان وحشی»، هر کدام به طریقی، مانع و مخالف با آن شدند و البته، جریان امام و ملاها، با رویکرد تکفیر و حکم اعدام، به شدت با علم، دانشگاه و پیشرفت، مبارزه کردند و جریان شاهان دائم‌الخمر، اگر چه در نهایت، در کنار حامیان علم، قرار گرفتند اما در خاطر غربی‌ها، هم با عنوان «ستمگر» خواهند ماند و هم با عنوان «دوست».

علم در این فیلم، به معنای ساینس است و طب ابن سینا، یک پزشکی ساینتیستیک است و این در حالی است که اتفاقاً موفقیت ابن سینا در طب، به دلیل نسبتی بوده است که با حکمت و حقایق مجرد این عالم و اندیشه‌ی همان جریانی برقرار کرده است که در فیلم، ذیل نام امام و ملاها، با عمامه‌های نمادین سیاه، افراطی و خائن و ضد علم، نشان داده می‌شوند. ابن سینا، خود، ملا و مولا بوده است و اگر از سوی فقها و علمای دین نقدی به او وارد شده است نه در حوزه‌ی طب، که در حوزه‌ی دیدگاه‌های فلسفی او بوده است. در هیچ کجای تاریخ نیامده است که ابن‌سینا، مأموریت آینده‌ی تولید علم را به غربی‌ها داده باشد، چنانی که در انتهای فیلم، این مأموریت را به رابرت انگلیسی می‌دهد.

قالب و تکنیک فیلـم

قالب هنر، زمینه ظهور تم و محتوا در بیان هنری را فراهم می‌کند و خود به دو لایه، تقسیم می‌شود: ظاهر قالب و باطن قالب. ظاهر آن، مجموعه‌ی مراحلی مثل میزانسن، دکوپاژ، فیلم‌برداری، بازی‌ها، صدا، نور، مونتاژ و مسایل این‌چنینی است و باطن آن، قصه، موسیقی، جاذبیت‌های تعلیق، نمادها و سمبلیسم، زبان فیلم مثلاً جدی یا کمدی، ادبیات دیالوگ‌ها و مسایل این‌چنینی است.

قصه‌ی فیلم، یک قصه‌ی تکراری هالیوودی است و فیلم البته آلمانی است. فضای شهر اصفهان، و همچنین فرهنگ و پوشش مردمان این شهر، به شدت عربی و غیر ایرانی است و شاید یکی از دلایلش هم این باشد که بخش‌هایی از فیلم، در مراکش ساخته شده است و اکثر بازیگرانش هم عربند. از ایرانیت مردمان اصفهان، فقط چند دیالوگ پس‌زمینه، آن هم به زبان عامیانه‌ی امروز مردم ایران وجود دارد که همان هم از زبان بازیگران در صحنه، نیست و کاملاً در مرحله‌ی صداگذاری، اضافه شده است و خیلی هم ناشیانه. این قدر فیلم با تاریخ ایران، غریب است که حتی مرحوم ابن سینا، «ریش پروفسوری» دارد!.

در این فیلم، چهار جریان در شهر اصفهان با هم درگیرند، حکومت یک شاه هوس‌ران و شراب‌خوار به نام علاءالدوله، جریان علمی و مدرسه‌ای ابن سینا، جریان اعتراضی شیعی خشن با نام Imam and his Mullahs و معترضان وحشی سلجوقی. این جریان‌ها، به شدت نمادین و امروزی هستند و دقیقاً در جهت انطباق با گزاره‌های امروز، طراحی شده‌اند. در نهایت، شاه پس از درمان نمادین توسط پزشک انگلیسی، فرماندهی سپاه مقابله با سلجوقیان را شخصاً بر عهده می‌گیرد، اما به دلیل خیانت جریان امام و ملاها از درون شهر و همکاری با سلجوقیان، شهر سقوط کرده و شاه و یارانش کشته شده و ابن‌سینا، با زهر، خودکشی کرده و در آخرین وصیتش، مأموریت ادامه‌ی روند تولید علم را به صورت نمادین، به رابرت کول انگلیسی، واگذار می‌کند.

این فیلم، به شدت، صورتی نمادین و سمبلیک دارد و سوای تصویرسازی امروزی جریان‌ها، کنار هم قرار دادن قرآن و شمشیر در یک قاب، سجده‌ی نهایی امام در مقابل رئیس سپاه سلجوقیان و پاسخ «هر دوی» رابرت به این پرسش سلطان علاءالدوله که ما را ستمگر می‌دانی یا دوست، نمای هجوم بی‌انضباط سلجوقیان به لشکر کلاسیک علاءالدوله و انجام عمل جراحی شاه توسط رابرت انگلیسی، در ردیف نمادگرایی دیگر این فیلم قرار دارند. رابرت، مرگ افراد را پیش از مرگشان، متوجه می‌شود و در جهت نجات آنها از مرگ، تلاش می‌کند لذا حرکت او به سمت ایران و پی‌ریزی حرکت علمی جدید و در واقع، نجات حرکت علمی بشر از مرگ در ایران نیز، اشاره‌ای است تمثیلی به همین معنا. در نگرش سمبلیسم، نقد فیلم، نزدیک به مقوله‌ی تعبیر و تأویل خواب می‌شود به نحوی که گویی هر یک از گزاره‌های نمادین ارائه‌شده در فیلم، صورت‌های مثالی و نفسانی خوابی است که مخاطب، در سالن تاریک سینما، دیده است و با توجه به نوع سمبلیسم، می‌توان به تبیین و تعبیر آن پرداخت.

رابرت، نماد انسان آنگلوساکسون مسیحی است که از انگلیس به اصفهان می‌رود و شاگرد زرنگ کلاس ابن سینای ساینتیست و نه ابن‌سینای عالِم، می‌شود و تمدن علمی جدید را شکل می‌دهد. تا قبل از چند دقیقه‌ی آخر، تعابیر حکیم و طبیب، در نسبت با درمان‌گران، استفاده می‌شود و در آخر فیلم، با استفاده‌ی هوشمندانه از واژه‌های «Physician» و «Hospital»، تغییر پارادایم صورت می‌گیرد به گونه‌ای که این‌چنین القا شود که روی‌کرد علمی به طبابت انسان در نزد رابرت کول در غرب، دقیقاً ادامه و امتداد همان نگاه طبی ابن‌سینا به انسان است.

یهودیان هم، در اصفهان هستند و در آنجا زندگی می‌کنند و البته امام و ملاها، مخالف آنانند و یهودیان هم مثل همیشه، مظلوم و سازگار! نشان داده شده‌‌اند. ربکا، معشوقه‌ی رابرت، دختری یهودی است که زن یکی از بزرگان یهودی می‌شود و در حالی که زن اوست، از معشوق خود یعنی رابرت، باردار می‌شود و در نهایت با او به لندن بر می‌گردد و بنیان پزشکی مدرن را می‌گذارد. فرزند حرام‌زاده‌ی یک مسیحی انگلوساکسون و یک دختر یهودی، همین تمدن مدرن است که به بیان این فیلم، حرام‌زاده و زنا‌زاده است. تمدن ساینتیستیک مدرن، مبتنی بر فیلم پزشک، محصول لقاح نامشروع تفکر مسیحیت انگلوساکسون و تفکر یهودی است، و رابرت و ربکا در این فیلم، دو صورت نوعی در قصه هستند که صورت مثالی دو جریان تاریخی فکری را تشکیل داده و بنیان‌گذاران تمدن نامشروع مدرن، خوانده می‌شوند.

در فیلم زیر که از دقایق تقریبا پایانی فیلم انتخاب شده است، ابن سینای خیالی فیلم‌ساز، کتاب دست‌آوردهای خود را به رابرت کول انگلیسی می‌دهد تا راهش را ادامه دهد؛ این اتفاق در حالی می‌افتد که ابن سینا با خوردن سم خودکشی کرده و در میان شعله‌های آتش کتابخانه‌اش آماده مرگی است که آن را بی‌مقصد! می‌داند:

دانلود

نقد کامل، نقدی است که در چارچوب یک نگاه کلی، تم، محتوا و قالب اثر هنری را با هم ببیند و به همین نسبت، هنر دینی، هنری است که هم محتوا، هم قالب و هم تِم آن، از دین جوشیده باشد و از این روی، سینما، هنر دینی نیست و نمی‌توان آن را ذیل این عنوان، طبقه‌بندی نمود؛ اما این به آن معنا نیست که نتوان آن را به خدمت دین در آورد. سینما، مصنوع و ابداع انسان مسلمان نیست، بلکه انسان ایرانی مسلمان، پدیده‌ی سینما را یا از دوران طاغوت، به ارث برده است و یا وارد ایران شده است و البته ابداعی است که وجه تبلیغی و بیانی دارد و به همین خاطر، قابلیت بیان حقیقت را نیز دارد و تنها با معرفت به ماهیت آن است که می‌توان نسبت آن را با حقیقت تبیین کرده و آن را به خدمت دین گرفت.

سینماگران غربی، مؤمن به انسان‌گرایی، قائل به لیبرالیسم، مسلمان به مدرنیته و مُؤدّی به لایف‌استایل آمریکایی هستند و در عین حال، تسلط کاملی هم بر تکنیک و قالب سینما دارند و به این دلیل، توانسته‌اند در خدمت هالیوود، صورت واحد و یک‌پارچه، و ساختار جهان‌گیری را ترتیب دهند.

ما هم اگر سینمایی در خدمت دین می‌خواهیم، باید سینماگرانی داشته باشیم که از یک سو، مسلط بر تکنیک، و غالب بر قالب سینما باشند و از سوی دیگر، مؤمن به حقیقت دین، سالک در طریقت حق و عامل به شریعت وحی. فقط در این صورت است که می‌تواند سینمایی، در حد سینمای تراز انقلاب اسلامی، ظهور کند. استراتژی سینمایی و حتی هنری جمهوری اسلامی، در حوزه‌ی هنرهای جدید، بایستی چنین جهت و ساختاری داشته باشد و اگر نه، سینما، اسب چموشی است که به این راحتی‌ها، سواری نمی‌دهد علی‌الخصوص به نابلدها.

سینما و کلاً هنر مدرن، فقط شأن و حیث فردی و شخصی دارد و به زبان رایج، بیان احوال و احساسات و حدیث نفس شخص هنرمند است؛ گویی هر اثر هنری، آیینه‌ای که برابر درونیات نفسانی هنرمند گرفته‌اند و برای همین خاطر است که در تعریف هنر جدید گفته‌اند: «Expression of Emotions». اثر هنری، نازله‌ی نفسانیات و احساسات باطنی هنرمند است و اگر ما می‌خواهیم سینما در خدمت دین قرار بگیرد، باید نفس اهالی هنر، مسلمان و مؤمن به دین شود و هیچ راهی هم به غیر از این وجود ندارد. در غیر این صورت، سینمای سفارشی و شعاری، ایجاد می‌شود. سینمای سفارشی، سینمایی است که در آن، فیلم‌ساز از چیزی سخن می‌گوید که در درون نفس خودش نیست و به آن، ایمان نیاورده است؛ یک نوع «ریای هنری و سینمایی» است و به شدت شعاری. شعار، فی‌نفسه، بد نیست و وقتی بد و زشت می‌شود که پیوندی با باطن و شعور نفسانی فرد، نداشته باشد. نفس هنرمند، میدان امتزاج تم، محتوا و قالب اثر هنری است و لذا، تنها جایی که می‌تواند چشمه‌ی جوشش اثر هنریِ در خدمت دین قرار بگیرد، نفس هنرمندان است. روی‌کرد انتزاعی به سینما، روی‌کرد اشتباهی است که در آن، این سه لایه که در واقع، یک ذات واحد هستند، منتزع و منفک از هم لحاظ می‌شوند، در حالی که تقرب به سینما، بایستی با روی‌کرد تجریدی، انجام بگیرد.

• مشرق

***

کاپیتان بیل گریوز مشاور فنی نیروی دریایی در فیلم نیز که در نمایش اولیه‌ فیلم حضور داشت، می‌گوید «هر دو خشمگین بودیم. احساس می‌کردیم به ما خیانت شده است. دریاسالار کانی وقت صرف کرده و پایانی برای فیلم نوشته بود. او حس می‌کرد نگهبان تصویری است که از نیروی دریایی ارائه می‌شود و بسیار در کارش جدی بود. فکر می‌کنم آن‌ها از ابتدا هم قصد نداشتند فیلم را براساس فیلم‌نامه‌ی کانی بسازند. آن‌ها ما را بازی دادند.

در آن آگوست گرم 1980 کانی و گریوز بدون کوچکترین حرفی اتاق نمایش را ترک کردند. کانی سریعاً به واشنگتن برگشت و از وزارت دفاع خواست که حمایت خود را از فیلم قطع کنند.

گریوز می‌گوید: کانی یک بار به من گفت که اگر فیلم این طور تمام شود مطابق توافق ما نیست. ما نمی‌خواهیم اعتبار مشارکت در این فیلم به ما داده شود زیرا برای این پایان‌بندی با فیلم همکاری نکردیم و نمی‌خواستیم مردم و کنگره به ما نامه بنویسند که چرا با چنین فیلم غیرواقعی همکاری کرده‌ایم. این ایده کانی بود که این فیلم مایه‌ شرمندگی بوده و چیزی نیست که برای همکاری با آن توافق کرده بودیم، پس نباید اسمی از ما در فیلم برده شود.

نیروی دریایی کشتی‌ها، هواپیماها، هلیکوپترهای مورد نیاز فیلم را تأمین کرده، و همچنین مبلغ 559،798 دلار برای استفاده از آن‌ها از کمپانی گرفته بود، اما اگر نمی‌خواستند از پایان‌بندی مورد نظر دریاسالار استفاده کنند، دریاسالار هم نمی‌خواست اسمی از آن‌ها در فیلم برده شده و از نیروی دریایی قدردانی شود.

کانی در یادداشتی به دستیار وزیر دفاع، در تاریخ 7 آگوست 1980 با لحنی خشمگین نوشت: در بازدید اخیرم از ساحل شرقی، افتخار دیدن "raise the Titanic" داشتم. از این که تهیه‌کنندگان به عهد خود برای بازنویسی فیلم‌نامه پایبند نمانده بودند بسیار ناراحت شدم.»

مدیران مؤسسه‌ فیلم‌سازی ماربل آرک پرواکشنز، بهت زده بودند. چندین و چند تغییری را که نیروی دریایی درخواست کرده بود اعمال کرده بودند و تا آخرین لحظه هم قصد داشتند پایان مورد نظر کانی را بسازند اما در نهایت تصمیم گرفتند پایان فیلم‌نامه‌ اصلی را که بهتر به نظر می‌رسید به کار ببرند. و حالا دریاسالار از دستشان عصبانی بود. آن‌ها سعی کردند در نامه‌ای مورخ 20 آگوست 1380 به دن باروش، رئیس دفتر فیلم‌سازی پنتاگون، موقعیت را شرح دهند. ریچارد اوکانر معاون تولید مؤسسه‌ی ماربل آرک، نوشت:

از طرف مارتین استارگر، رئیس مؤسسه‌ فیلم‌سازی ماربل آرک و تهیه‌‌کننده‌ فیلم "Raise the Titanic"، قصد دارم موضع شرکت را درباره موقعیت کنونی روشن کنم. تصور آقای استارگر این بود که پیشنهادات دریاسالار کانی باید صرفاً به عنوان پیشنهاد لحاظ شوند. و قصد داشتیم تمام پیشنهادات مربوط به شیوه‌های واقعی نیروی دریایی را تا حد ممکن در فیلم‌نامه اعمال کنیم.

پیشنهاد دریاسالار کانی برای پایان فیلم با حضور دو شهروند بطور جدی لحاظ شد تا جایی که صحنه طبق موارد مورد نظر دریاسالار نوشته شد. بیل فرای که تهیه‌کننده فیلم است، وقتی این صحنه نوشته شد آن را به عنوان پایان‌بندی موردنظر فیلم برای دریاسالار کانی و دفتر شما فرستاد. با این وجود، در نهایت تصمیم بر این شد که پایان فیلم‌نامه‌ اصلی آدم کندی خلاقانه‌تر است و در نهایت از همان استفاده شد. متأسفانه بیل فرای فراموش کرد این تغییر را به دریاسالار کانی و شما اعلام کند که البته با توجه به مسئولیت سنگین و مشغله‌ی زیاد طی فیلمبرداری، سهل انگاری‌اش قابل درک است.

تهیه کنند‌گان چندین تغییر را مطابق خواسته‌ نیروی دریایی انجام دادند؛ تغییراتی که به منظور کاهش اثرات منفی که ممکن بود فیلم بر روابط آمریکا و روسیه داشته باشد، پیشنهاد شده بود.

کارگردانی فیلم را جری جیمسون برعهده داشت - که سه سال پیش توانسته بود همکاری همه‌ی جانبه‌ نیروی دریایی را برای فیلم فرودگاه 77 بدست آورد- و ریچارد جردن نقش دریک پیت، ماجراجوی جهانگرد و افسر بازنشسته نیروی دریایی را بازی می‌کرد که عملیات ویژه‌ای برای نیروی دریایی انجام می‌‌دهد. در فیلم دریک پیت متوجه می‌‌شود که تنها سنگ معدن‌های حاوی اورانیومی کمیاب، که پنتاگون برای تأمین سوخت یک سپر دفاعی در برابر موشک‌های دشمن نیاز دارد، در اعماق اقیانوس و زیر کشتی تایتانیک قرار دارد. پیت به نیروی دریای پیشنهاد می‌‌دهد که این کشتی شکسته‌ افسانه‌ای را بالا بکشند. در این حین روسیه از پروژه خبردار می‌‌شود و کشتی‌های خود را به آن‌جا می‌‌فرستد تا پس از این که محموله از دریا بیرون آورده شد، آن را به چنگ آورند.

وزارت خارجه آمریکا نگران بود که در صورت حمایت از ساخت فیلم بر اساس فیلمنامه اصلی، روابط آمریکا با جماهیر شوروی تحت تأثیر قرار بگیرد. از آن جا که در فیلم‌نامه اصلی یک مأمور آمریکایی با حمایت کامل نیروی دریایی، یک سرباز روسی را در جزیره‌ای روسی می‌‌کشد.

ویلیام گرون، افسر روابط عمومی وزارت خارجه در یادداشتی به تاریخ 24 اکتبر 1979 نوشت: معتقدیم اگر وزارت دفاع منابع خود را در اختیار ساخت فیلم قرار دهند با توجه به نحوه‌ی مقابله آمریکا و روسیه در فیلم، روابط آمریکا و روسیه از جهاتی تحت تأثیر منفی قرار گیرد.

پنتاگون موافق بود.

جورج بدر، معاون دفتر وزارت دفاع در امور اروپا و ناتو، طی نامه‌ای به تاریخ 29 اکتبر 1979 به دان باروش، رئیس دفتر فیلم‌سازی پنتاگون، چنین می‌‌نویسد: همچنان معتقدیم که فیلم برای منافع بین‌المللی ما مفید نیست.

با این وجود نیروی دریایی برای حمایت از فیلم مشتاق بود. هرچه باشد فیلم غواصان آن‌ها را در حال انجام کاری غیرممکن نشان می داد؛ بیرون کشیدن اقیانوس پیمای مغروق افسانه‌ای از گور آبی‌اش. به اعتقاد نیروی دریایی این این فیلم تأثیر مثبتی روی روند جذب نیروهای جدید می‌گذاشت.

کاپیتان توماس کالدول معاون اطلاعات نیروی دریایی در یادداشتی به تاریخ 31 اکتبر 1979 به باروش می‌‌نویسد «نظر نیروی دریایی بر این است که باید از فیلم حمایت شود زیرا فیلم با نشان دادن تجهیزات پیشرفته‌ نیروی دریایی برای کاوش در اعماق اقیانوس به مردم به جذب نیرو کمک کرده و همچنین اطلاعاتی درباه تخصص مورد نیاز در عملیاتهای نجات زیر دریا ارائه می دهد.»

با این وجود اگر تهیه کنندگان کمک نیروی دریایی را می خواستند فیلم‌نامه باید بازنویسی می شد، و دریاسالار کانی قرار بود در این بازنویسی به آنها کمک کند.

در صحنه‌ آغازین فیلم‌نامه‌ اصلی ، مهندسان آمریکایی معدنی متروک را در جزیره‌ای روسی واقع در آرتیک سرکل کشف می‌‌کنند، تنها ذخیره شناخته شده ماده معدنی کمیابی به نام بیزانیوم در جهان که مهندسان آمریکایی سالها پیش در دوران روسیه تزاری بطور سری از آن استخراج می کردند. تمام بیزانیوم در سال 1911 استخراج شد، اما نشانه‌هایی در معدن به جای مانده بود که نشان می‌داد که بیزانیوم به لندن منتقل شده و سپس پیش از سفر شوم کشتی تایتانیک به آمریکا، در گاوصندوقی درون کشتی پنهان بود. اما وقتی که مهندس آمریکایی حامل این راز قصد دارد از معدن خارج شود، سرباز روسی به او شلیک می‌کند. هنگامی که سرباز روسی می‌خواهد مهندس را بکشد، درک پیت ظاهر می‌‌شود و او را به قتل می‌رساند.

از نظر وزارت خارجه آمریکا حمایت وزارت دفاع از فیلمی که در آن یک مأمور آمریکایی سرباز روسی را در خاک روسیه می‌‌کشد ایده خوبی نبود، و در صورتی که تهیه کنندگان حمایت نیروی دریایی را می‌خواستند باید آن را تغییر می‌دادند.

جیمز سینا، دستیار وزیر دفاع در یادداشتی در مورخه‌ 17 اکتبر 1979 به دان باروش می‌‌نویسد «فیلم‌نامه‌ی ضمیمه ارتباطی به هیچ واقعه تاریخی ندارد و از نظر ما دور از ذهن و غیرواقعی است. کارهایی توسط آمریکا را به تصویر می‌کشد، مانند فرستاده شدن یک مأمور آمریکایی به درون خاک روسیه توسط ارتش آمریکا و سپس شلیک کردن به یک سرباز روسی طی انجام وظیفه توسط یک مأمور آمریکایی دیگر در خاک روسیه، که بر تبلیغات کنونی جماهیر شوروی، مبنی بر اینکه سیاست‌های آمریکا فتنه برانگیز و نظامی هستند در حالی که روسیه سیاستی آشتی‌جویانه و صلح آمیز و پیشگیرانه دارد، مهر تأیید می‌زند.»

دو هفته بعد، باروش در یادداشتی نوشت: تهیه کننده فیلم موردنظر با اعمال تغییرات برای لحاظ کردن ملزومات مشخص شده در پیوست موافقت کرده است. در صورت ایجاد تغییرات لازم در فیلم‌نامه از فیلم حمایت خواهد شد.»

باروش از تهیه‌کنندگان خواست که نقش سیا را از داستان حذف کنند، و طبق پیوست ضمیمه شده در یادداشتش، «اشاراتی که به جزیره‌ روسی می‌‌شود باید حذف و به جزیره‌ ای نزدیک روسیه که محل مناقشه بین‌المللی بوده است اشاره گردد. و به این مسئله اشاره شود که سرباز روسی نباید در جزیره ای که روسیه هیچ سلطه‌ای بر آن ندارد حضور داشته باشد.»

در فیلم‌نامه‌ی اصلی دریک پیت مهندس معدن آمریکایی را که سرباز روسی به او شلیک کرده بود با هواپیمای نظامی به پایگاه نیروی هوایی اندروز منتقل می‌‌کند. با این وجود باروش نمی‌خواست که ارتش آمریکا در علیمات نجات دخالت داشته باشد. وی می نویسد«صحنه‌ی بازگشت پیت با مهندس زخمی بازنویسی شده و آنها با یک هواپیمای تجاری در فرودگاه دالاس فرود می آیند.»

باروش می‌‌خواست مطمئن شود که در صحنه‌ی رویارویی نیروی دریایی آمریکا و روسیه بر سر بدست آوردن کنترل تایتانیک و محموله آن هیچ‌گونه درگیری مسلحانه‌ای صورت نگیرد. او نوشت: گرچه فیلم‌نامه موجود در قسمت آخر هیچ‌گونه درگیری تسلیحاتی را نشان نمی‌دهد اما باید متوجه باشید که در رویایی هیچ‌گونه درگیری و نمایش خشونتی در بین نباشد. کشتی‌ها بدون تسلیحات مورد قبول است.»

تهیه‌کنندگان فیلم‌نامه را بگونه‌ای بازنویسی کردند که شامل تمامی این توصیه‌ها باشد و جان هورتن، رابط آن‌ها با پنتاگون، فیلم‌نامه جدید را برای باروش فرستاد. با این وجود باروش همچنان خشمگین بود زیرا فکر می‌کرد تهیه‌کنندگان آن طور که لازم بوده است موارد مورد نظر وزارت دفاع را اعمال نکردند.

باروش در نامه‌ای خشمگین به هورتون نوشت: شما و فرای من را احمق فرض کردید؟ شما فقط نقش سیا را حذف کردید اما هیچ‌کس نمی‌فهمد که این حادثه در خاک روسیه اتفاق نیفتاده است و سربازان روسی در خاک روسیه کشته نشده‌اند. کوچکترین اشاره‌ای به چیزهایی که درباره‌شان صحبت کردیم نشده است این صحنه باید مطابق خواست ما تغییر کند در غیر این صورت فیلم را باید بدون کشتی‌های نیروهای دریایی بسازید و این کلام آخر است.

تهیه کندگان فیلم‌نامه را مطابق خواست وزارت دفاع تغییر دادند، تا جایی که حتی پایانی را دریاسالار کانی نوشته بود به فیلم‌نامه اضافه کردند. در کتاب تایتانیک نوشته کلایو کراسلر که فیلم بر اساس آن ساخته شده است، بیزانیوم پیدا و سپر دفاع موشکی فعال می‌شود. با این وجود در فیلم پس از تلاش‌های فراوان نیروی دریایی برای بیرون کشیدن تایتانیک، در نهایت محموله‌ای در کشتی پیدا نمی‌شود. دریک پیت کارت پستالی را در آن‌جا پیدا می‌‌کند که به محل اختفای بیزانیوم اشاره دارد، گورستانی در ساوتبی انگلستان. بیزانیوم هفتاد سال پیش قبل از اولین و آخرین سفر تایتانیک در آن‌جا مخفی شده بوده است. پیت این اطلاعات را در اختیار همکار دانشمند خود، دکتر جین سیگرم (با بازی دیوید سلبی) قرار می‌‌دهد، اما بعداً جیمز سندکر دریاسالار نیروی دریایی (با بازی جیسون ربارد) به آن‌ها می‌گوید همان بهتر که بیزانیوم هرگز پیدا نشد زیرا احتمالاً پنتاگون به جای ساخت سپر دفاع موشکی از آن برای ساخت بمب اتمی استفاده می‌کرد.

پیت و سیگرم، خشمگین از این که هدف اصلی استفاده از بیزانیوم از آن‌ها مخفی نگه داشته شده است، پنهانی به گورستان می‌روند و با استفاده از دستگاه گیگر محل بیزانیوم را پیدا می‌کنند. با این وجود در نهایت تصمیم می‌گیرند که دنیا بدون یک بمب اتمی دیگر جای بهتری است و بدون بیرون آوردن بیزانیوم گورستان را ترک می‌کنند.

اما این پایانی نبود که کانی نوشت. کانی معتقد بود نشان دادن این که یک افسر بازنشسته نیروی دریایی که در خدمت نیرو است برخلاف میل آن عمل کند، باعث می‌شود نیروی دریایی بد بنظر برسد و تصمیم نداشت این پایان را تأیید کند.

ریچارد اوکانر، مدیر اجرایی مؤسسه فیلم‌سازی که باید علت عدم استفاده از پایان‌بندی کانی را برای او توضیح می‌داد می‌‌گوید دغدغه اصلی دریاسالار این بود که نمی‌خواست دریک پیت در تصمیم برای مدفون نگه داشتن بیزانیوم نقشی داشته باشد.

«او فکر می‌کرد دریک پیت نماینده نیروی دریایی است و مدفون نگه داشتن بیزانیوم هم خواسته نیروی دریایی نبود. او می‌خواست این تصمیم را یک شهروند معمولی بگیرد، نه یک شخص نظامی.

اوکانر می‌افزاید در پایان‌بندی که کانی نوشته بود، دو شهروند غیرنظامی، یک دانشمند با بازی دیوید سلبی و رئیس او - شخصیت جدیدی که کانی خلق کرده بود - تصمیم می‌گیرند بیزانیوم را مدفون نگه دارند. از آن جا که فیلم‌نامه را تا آن زمان سه نفر (ادم کندی، اریک هیوز و لری مکمورتی نویسنده‌ی معروف کتاب lonesome dove ) سیزده بار بازنویسی کرده بودند تهیه کنندگان قصد نداشتند اجازه بدهند یک دریاسالار آن را به زور تغییر دهد.

اوکانر می‌‌گوید: برایم جالب بود.، اولین بار بود که شخصی غیر از نویسنده می‌‌خواست پایان و یا حتی قسمتی از فیلم‌نامه را بنویسد. به نظرم این نشان دهنده‌ی خودبینی دریاسالار بود که فکر می‌‌کرد فیلم‌نامه را آن طور که او نوشته بود، بازنویسی می‌کنیم. او چه دریاسالار باشد و چه نباشد اگر وزارت دفاع شروع به بازنویسی فیلم‌نامه‌ها کند و تعیین کند این نسخه‌ای است که فیلم‌ها باید براساس آن ساخته شود، ضربه سنگینی به جامعه هالیوود وارد می شود.

«او که هیچ‌گاه به من نگفت اگر آن طور که من پایان فیلم بازنویسی کردم آن را تغییر ندهید با شما همکاری نخواهیم کرد بنابراین من هم خیلی سیاستمدارانه از او تشکر کردم و گفتم که ممنون می شویم. با این وجود ما چندین نویسنده داشتیم و معتقد بودیم پایان اصلی فیلم مناسب‌تر و خلاقانه‌تر است.»

کانی یک سال پس از رد همکاری با Raise the Titanic، نیروی دریایی را ترک کرد و از سال 1981 تا 1995 ریاست کارخانه‌ی گودویل را بر عهده داشت. وی در سال 1999 فوت کرد.

همسر او، بورلی کانی، می‌‌گوید که به یاد نمی‌آورد همسرش پایان فیلم را بازنویسی کرده باشد اما به یاد دارد که رویکرد کانی نسبت به شغلش «خودت همه کارها را انجام بده» بوده است.

«نمی‌دانستم که پایان فیلم‌ را نوشته است، اما می‌‌دانم که به این فیلم علاقه‌مند بود. او در مسائلی دست داشت که علاقه‌ای بهشان نداشت. مواقعی که با هالیوود کار می‌‌کرد اغلب دچار مشکل می‌‌شد. او بیش از آن که کارمند هالیوود باشد افسر نیروی دریایی بود. می‌دانم که او اغلب از کارهایی که آن‌ها انجام می‌‌دادند، ناراضی بود. در مورد موضوعی با هم بحث می‌‌کردند و به توافق می‌‌رسیدند اما پس از آن استودیو کار دیگری انجام می‌‌داد.»

همچنین خانم کانی به یاد می‌‌آورد او رمانی که فیلم براساس آن ساخته شده بود را خوانده بود. او می‌‌گوید: پیش از آن که فیلم‌نامه به نیروی دریایی برسد رمان را خوانده بود و از آن لذت برد.

هنگامی که لیست تغییرات مورد نظر وزارت دفاع و وزارت خارجه آمریکا را نشان کلایو کراسلر - نویسنده رمان که فیلم بر اساس کتاب او ساخته شد - دادند، به شدت خشمگین شد. وی می‌گوید «اصلا نمی‌دانستم حین ساخت فیلم چه اتفاقاتی افتاده است. مسخره است. ارعاب است. اگر این کار را نکنی با تو همکاری نخواهیم کرد.

او که هفده رمان با شخصیت اصلی دریک پیت نوشته، معتقد است که دریاسالاران نیروی دریایی نباید پایان فیلم‌ها را بنویسند: «من فکر نمی‌کنم این کاری باشد که برای انجام آن حقوق می‌گیرند.»

جالب اینجا است که کراسلر و کانی، هر دو به فاصله یک سال از یک دبیرستان (دبیرستان آلهامبرا در کالیفرنیا) فارغ‌التحصیل شدند. البته کراسلر تا آن موقع از این ماجرا آگاهی نداشت. او به عنوان یکی کاشفان برتر کشتی‌های غرق شده در جهان چندین بار دریاسالار کانی را در دفتر کارش ملاقات کرده بود، اما در مورد فیلم با هم صحبت نکرده بودند.

کراسلر در ادامه گفت: او مثل یک گربه‌ی عجیب و غریب بود. من دو بار برای دریافت همکاری نیروی همکاری برای پیدا کردن کشتی‌های غرق شده با او صحبت کردم. هنگامی که به دفترش رفتم، مجبور شدم مانند یک کودک دبستانی که به اتاق مدیر وارد شده است، روی صندلی بنشینم. به جای آن که روی یک صندلی رو به روی میز بنشینم، مرا مجبور کرد که روی یک صندلی در انتهای میزی که رو به دیوار بود، بنشینم.

کراسلر از همه چیز فیلم جز موسیقی اش متنفر بود.

کراسلر در حالی که می‌‌خندید، گفت: آن قسمت‌هایی که آنها بخاطر نیروی دریایی تغییر دادند هیچ تأثیری بر کیفیت فیلم نداشت. تنها نکته مثبت فیلم موزیک آن بود. کارگردانی بسیار بد بود. فیلم‌نامه به هیچ وجه راضی‌کننده نبود. حتی تدوین هم ضعیف بود. بیشتر شبیه یک شوخی بود. به همین علت پس از آن حدود بیشتر از بیست سال هیچ رمانی را به هالیوود نفروختم.

کراسلر می‌‌گوید اکنون تنها در صورتی به هالیوود اجازه می‌دهد یکی از کتاب‌هایش را به فیلم برگردانند که تصمیم نهایی در مورد فیلم‌نامه، بازیگران و کارگردان با او باشد. می‌گوید بعد از دیدن تغییراتی که پنتاگون خواسته بود تهیه‌کنندگان روی فیلمنامه Raise the Titanicبه عمل بیاورند، نمی‌خواهد قسمت‌های بعدی دریک پیت هم این فرایندها را پشت سر بگذارند. او می‌‌گوید: علیه این کار خواهم جنگید.

• مشرق

***

نیروی دریایی امید زیادی به این فیلم داشت، که در آن کرک داگلاس نقش کاپیتان یک ناوهواپیمابر هسته‌ای مدرن را ایفا می‌کرد که وارد تونل زمان شده و به روز قبل از حمله‌ی ژاپنی‌ها به پرل هاربر در دسامبر ۱۹۴۱ باز می‌گشت. نویسنده ی فیلم‌نامه توماس هانتر به نیروی دریایی وعده‌ی فیلمی را داده بود که بتوانند به آن افتخار کنند.

هانتر در نامه‌اش به نیروی دریایی برای درخواست همکاری برای تولید فیلم نوشته بود:«هدف ما ساختن فیلمی خوب و صادقانه است. من معتقدم که امروزه سینماروها مشتاق سرگرمی‌های هیجان‌انگیز و آموزنده هستند. ما می‌خواهیم گردشی روی یکی از بزرگترین کشتی‌های جهان برای مخاطبین ترتیب داده و به آنها نشان بدهیم چطور ۵۰۰۰ نیرو می‌توانند با هر چالشی که طی بحران با آن روبرو می‌شوند، مقابله کنند. من فکر می‌کنم فرمول زمان ما، که به پیشنهاد نیروی دریایی در حال تبدیل شدن به یک حکایت مدرن درباره‌ی نیروی دریایی است، خواهد توانست به این مهم دست یابد. طبیعتاً ما درک می‌کنیم که همچون تولیدات پیشین که با کمک نیروی دریایی ساخته شده‌اند، متعهد خواهیم بود هزینه‌ی تمام وسائل مورد استفاده را به نیروی دریایی بپردازیم. ما مطمئنیم که می توانیم فیلم عالی بسازیم که هم ماجراجویی‌ای هیجان انگیز برای مردم بوده و هم برای جذب نیروی تفنگداران دریایی/نیروی دریایی مفید باشد.»

نیروی دریایی کمال همکاری را با فیلم‌سازها داشت، اما به جای جذب نیروهای جدید، بزرگترین رسوایی را در تاریخ همکاری‌اش با هالیوود تجربه کرد.

در سال ۱۹۸۳، یعنی سه سال پس از اکران فیلم، حرفه‌ی درخشان فرمانده براون به عنوان یکی از خلبان‌های برجسته‌ینیروی دریایی به خاطر اتهام دریافت رشوه از تولیدکنندگان فیلم نابود شد. وی متهم شد که در ازای دریافت رشوه، مدت زمان پرواز هواپیماهای تحت فرمانش روی عرشه‌ی کشتی را کمتر از زمان واقعی گزارش کرده است.

براون به اتهام دریافت رشوه و همکاری در ارتکاب جرم محاکمه و به حداقل مجازات به خاطر گرفتن پول غیرقانونی محکوم شد.براون اتهام‌ها را انکار کرد اما شواهد موجود حاکی از گناهکاری وی بودند. دادستان فدرال یادداشتی که براون به تهیه‌کننده فیلم پیتر داگلاس - پسر بازیگر اصلی فیلم - نوشته بود در دادگاه ارائه کرد که در آن براون به «هدیه‌ای» اشاره کرده بود که از طریق واسطه‌ای به خاطر کمک به پیتر داگلاس در رزرو هواپیما برای آوردن «غذای جوجه»دریافت کرده بود.

براون فقط هزینه ۳۲.۵ ساعت پرواز را از شرکت سینمایی دریافت کرد، اما نیروی دریایی ادعا می‌کرد که هواپیماهای Nimitz در حقیقت بیش از ۲۰۰ ساعت برای ساخت فیلم پرواز کرده‌اند، که به معنای نزدیک به ۷۰۰ هزار دلار سود برای تهیه کننده بود.در حقیقت دادستان‌ها تلگرامی را پیدا کردند که در آن براون به تهیه‌کننده گفته بود شرکت می‌بایست هزینه‌ی ۲۰۴ ساعت پرواز را پرداخت می‌کرده است.

ناو هواپیمابر USS Nimitz

براون ادعا کرد که از یادداشت و تلگرام او بد برداشت شده، و او صرفاً سعی داشته است برای این که تهیه کنند‌ه را مجبور به پرداخت ۳۴ هزار دلار بدهی‌اش به نیروی دریایی به خاطر هزینه‌های اجرایی کند با وی رفتاری سفت و سخت داشته باشد.اما هیئت منصفه توضیحات وی را نپذیرفت و براون را به قبول رشوه محکوم کرد. گرچه براون فقط به حبس تعلیقی و آزادی به قید وثیقه محکوم شد حرفه‌اش در نیروی دریایی از بین رفت. البته نیروی دریایی به او اجازه داد شش ماه دیگر در خدمت باقی بماند تا بتواند با تمام مزایا بازنشست شود.

پیتر داگلاس و شرکت تولیدی‌اش - Byrna Co - که مدعی علیه‌ پرونده غیرنظامی جداگانه‌ای بودند خارج از دادگاه با دولت توافق کرده و پذیرفتند ۴۹۹ هزار دلار به نیروی دریایی پرداخت کنند.دعاوی مطرح شده در دادگاه درباره‌ی مشارکت در جرم بین داگلاس و براون کمی پیش از حصول توافق بین طرفین رد شدند.

این حادثه علناً هیچ تأثیری در هالیوود، که چنین رسوایی‌هایی در آن امری عادی است، نگذاشت. پیتر داگلاس چندین فیلم نه چندان مطرح دیگر مانند فلچ، با بازی شوی چیس در نقش گزارشگری دست و پاچلفتی، و فیلم something wicked this way comes را بر اساس رمانی از ری بردبری تولید کرد.

اما این رسوایی زندگی حرفه‌ای براون را نابود کرد و تا به امروز از آن به عنوان بزرگترین رسوایی در تعاملات نیروی دریایی با هالیوود یاد می‌شود. البته جریان فرمانده براون اولین و آخرین باری نبود که کسی در ارتش سعی کرد پولی از طریق هالیوود به جیب بزند.

ده سال پس از محکومیت براون، سرگرد دیوید گورگی - افسری که از جانب ارتش برای نظارت بر تولید فیلم خطر واضح و حاضر^[2] تعیین شده بود- از نقشه‌ی یکی از سرهنگ‌های ارتش برای دریافت «کمک مالی» از یک شرکت تولیدی در ازای همکاری‌اش با تهیه‌کننده‌های فیلم پرده برداشت.

پنتاگون به تهیه‌کننده‌ها اجازه می‌دهد به پایگاه‌های نظامی که فیلمبرداری در آنها انجام می‌شود کمک مالی کنند. اما این کمک‌های مالی فقط باید به صورت داوطلبانه انجام ‌بوده و نباید به اجبار درخواست شوند.

در سال ۱۹۹۳ پنتاگون تصمیم داشت به تهیه‌کننده‌های فیلم خطر واضح و حاضر اجازه فیلمبرداری برخی صحنه‌ها را در لوس آلامیتوس پایگاه هوایی ارتش در کالیفرنیای جنوبی بدهد که لشگر چهلم پیاده ‌نظام ذخیره‌ در آن مستقر بود.اما هنگامی که نماینده‌های شرکت تولیدی به همراه سرگرد گورگی برای بازدید از لوکیشن به پایگاه رفتند، فرمانده ذخیره‌ی ارتش که مدیریت پایگاه را برعهده داشت به تهیه‌کننده‌ها گفت که اگر آنها به صندوق رفاهی پایگاه کمک مالی کنند، با آنها بیشتر همکاری خواهد کرد.

سرگرد گورگی گفت میزان پولی که سرهنگ درخواست کرد بیش از «پنج هزار دلار» بوده است، و افزود، «البته این مقدار احتمالاً نه فقط برای صندوق رفاهی بلکه برای بودجه عمومی پایگاه هم بود که به تشخیص فرمانده خرج می‌شود.او می‌خواست پول زیادی به تشخیص پایگاه به آن اهدا شود.که البته از نظر من چیزی بیش از نوعی اجبار و زورگیری نبود.»

گورگی متحیر شده بود.وی در گزارشی که درباره این واقعه به روسای خودش در پنتاگون نوشت گفت «طی مذاکرات و هماهنگی برای همکاری لوکیشن، عضو ارشد پایگاه به طور آشکار پول درخواست کرده بوده است.»

در ادامه‌ی گزارش آمده بود که «طی مراحل پایانی کسب موافقت وزارت دفاع برای حمایت از تولید فیلم خطر واضح و حاضر، افسر پروژه‌ی وزارت دفاع و نماینده‌های شرکت تولید کننده فیلم برای هماهنگی برای استفاده از تأسیسات نظامی به تأسیسات نظامی محلی در کالیفرنیای جنوبی رفتند. در اواسط مذاکرات برای ترتیب فیلمبرداری در پایگاه، مشخص شد که مقام نظامی ارشد و نماینده‌ی پایگاه تا زمانی که نوعی اجاره پرداخت نشود اجازه استفاده از منابع پایگاه را نخواهد داد. این مقام حتی هنگامی که از تناقض درخواستش با راهبردهای وزارت دفاع و دیگر مقررات اخلاقی آگاه شد، همچنان بر دریافت کمک مالی برای پایگاه اصرار داشت.»

گورگی که به عنوان یک سرگرد مقام پایین‌تری داشت در موقعیت ناخوشایندی قرار گرفته بود؛ مجبور بود در مقابل افسر بلندمرتبه‌تری ایستاده و به او بگوید که درخواستش نامناسب و غیراخلاقی است.

گورگی از ناراحتی خودش تعریف می‌کند که «من فقط یک سرگرد بودم که باید با یک سرهنگ تمام برخورد می‌کردم. کار آسانی نیست اما نباید کوتاه بیایید. و من مجبور بودم اطمینان حاصل کنم که او مقررات را درک کرده است.»

و گورگی آماده بود هرکاری که لازم بود، تا حد شکایت کردن از سرهنگ، انجام بدهد. اما هنگامی که سرهنگ دریافت سرگرد کاملاً جدی است از خطر اقدام قانونی - و احتمالاً دادگاه نظامی - اجتناب شد.

گورگی می‌گوید «من خیلی روشن و واضح به او فهماندم که هیچ پولی در ازای خدمات پرداخت نخواهد شد و نگذاشتم به دردسر بیفتد.»

وی در گزارش خود نوشت «به واسطه مداخله‌ ستاد ارشد که اجازه‌ی همکاری را به خاطر مزایای احتمالی برای وزارت دفاع و همچنین پایگاه محلی صادر کرد، خطر پیگیری از طریق قانون جزای عمومی نظامی اجتناب شد.»

گورگی در گزارش رسمی خود به توضیح خطرات چنین موقعیتی پرداخت، از جمله احتمال این که تهیه‌کنندگان به خاطر برداشت منفی و برخورد ناخوشایند از توافق خود با ارتش صرفنظر کرده و فیلم را بدون حمایت ارتش تولید کنند.

«هر راه‌حلی برای این موقعیت با دشواری‌های زیاد و احتمال از دست رفتن حمایت و همکاری همراه خواهد بود.هنگامی که فرماندهی در می‌یابد تصمیم نهایی درباره همکاری یا عدم همکاری نظامی محلی با تولید فیلم بر عهده وی است، افسر ناظر وزارت دفاع باید روی امانت‌داری، منصف و دوراندیش بودن فرمانده تکیه کند. با این که قوانین درباره نحوه‌ی جبران حمایت نظامی از تولید فیلم کاملاً واضح هستند - شرکت تهیه‌کننده باید فقط هزینه‌هایی را بپزدازد که مخارج اضافی برای دولت محسوب می‌شوند- افسر ناظر وزارت دفاع هنگامی که با احتمال درخواست کمک‌ مالی از تهیه‌کنندگان مواجه می‌شود در معرض خطر قرار می گیرد. افسر ناظر باید کاری کند که تهیه کنندگان حس نکنند مجبور به ارائه کمک مالی برای به دست آوردن حمایت ارتش هستند. وی می‌تواند محدودیتی برای کمک‌های مالی پیشنهاد بدهد اما توصیه می‌شود که طور کلی وارد مذاکراتی درباره چنین کمک‌هایی نشود.»

در انتها هیچ کمک مالی در ازای همکاری ارتش انجام نشد و مسئله با خوبی و خوشی حل شد: اتهامی علیه سرهنگ مطرح نگردید و مهم‌تر از همه - از نظر ارتش - این واقعه به رسانه‌ها کشیده نشد.

گورگی می گوید «در نهایت موضوع با جلب رضایت طرفین حل شد.»

پس از این که فیلمبرداری به پایان رسید، تهیه کنندگان به طور داوطلبانه ۵۰۰۰ دلار به صندوق رفاهی پایگاه کمک کردند.

به گفته‌ی گورگی، تهیه‌کنندگان هالیوودی در تعاملات خود با نیروی دریایی، نیروی هوایی و تفنگداران نیروی دریایی با مشکلات مشابهی مواجه شده‌اند: «اگر با بخش‌های دیگر صحبت کنید متوجه می‌شوید که آنها هم با موقعیت‌های مشابهی روبرو می‌شوند.»

اما مشکلات گورگی هنوز تمام نشده بود. پس از این که تهیه‌کنندگان موافقت پنتاگون را جلب کردند، لوکیشن ساخت فیلم را به همراه سه هلیکوپتر شاهین سیاه و خدمه‌ی آنها به مکزیک منتقل نمودند و گورگی بار دیگر با مشکلی مواجه شد که برای ارتش شرمساری به بار آورد.

هلیکوپتر شاهین سیاه

سه هلیکوپتر شاهین سیاه ارتش آمریکا به ساختمان تجاری پانزده طبقه‌ای در خالاپای مکزیک نزدیک شدند و خلبان‌های آمریکایی مدت کوتاهی هلیکوپترهای خود را بیرون پنت‌هاوسی که کارمندهای خانم فیلم خطر واضح و حاضر در آن مستقر بودند معلق نگه داشتند. کارکنان جوان و جذابی که درون دفتر مشغول کار بودند با حیرت به هلیکوپترهای نظامی پیشرفته و پر سروصدایی که چند متر آن طرف‌تر در هوا معلق بودند نگاه می‌کردند. چند تن از زنان جوان به سمت پنجره‌ها رفتند تا بهتر بتوانند منظره را ببینند.

هلیکوپترها و خدمه‌ی آنها به تازگی فیلمبرداری صحنه‌های آن روز را به پایان رسانده بودند، اما به جای بازگشت به لانه‌های مقرر خود در ورا کروز، بدون اجازه از مسیر خود منحرف شده و به سمت دفتر شرکت رفتند. چند تن از بدلکارهای فیلم که سوار یکی از هلیکوپترها بودند ایده‌ی خنده‌داری به ذهنشان رسیده بود و به نوعی هر سه خلبان و خدمه‌ی هلیکوپترها را هم با خود همراه کرده بودند.

دو تن از بدلکارها و سرگروه خدمه‌ها از هلیکوپتر آویزان شده و پلاکاردی را که روی آن نوشته شده بود «سینه‌های خود را به ما نشان دهید» برای کارمندهای خانم درون دفتر به اهتزاز درآوردند.

تمامی نفرات هلیکوپتر کلی به شوخی خودشان خندیدند. اما وقتی هلیکوپترها به لانه‌‌ی خود در ورا کروز برگشتند متوجه شدند کسی از آنها شکایت کرده و قرار است تحقیقاتی درباره این موضوع صورت بگیرد.

خدمه‌ی فیلمبرداری در فوریه ۱۹۹۴ به مکزیک رفتند تا صحنه‌هایی از فیلم را، که اقتباسی از رمان تام کلنسی درباره عملیات محرمانه سازمان سیا علیه قاچاقچی‌های کلمبیایی بود، فیلمبرداری کنند. قرار بود از لوکیشن‌های مکزیک برای صحنه‌های کلمبیا هم استفاده شود و تهیه‌کننده‌های فیلم وزارت دفاع را متقاعد کرده بودند که هلیکوپترها را برای انجام فیلمبرداری به مکزیک بفرستد.

پنتاگون به سختی موافقت دولت مکزیک را برای حضور سه هلیکوپتر نظامی مسلح در قلمرو مکزیک جلب کرده بود.در یکی از ایالت‌های نزدیک ناآرامی جریان داشت - انقلابیون چند نفر را گروگان گرفته بودند - و دولت مکزیک نگران بود که مبادا حضور هلیکوپترهای نظامی آمریکا در منطقه باعث هراس و وحشت مردم شود.

میس نیوفلد تهیه‌کننده‌ی فیلم می‌گوید «مشکل اصلی به خاطر انقلاب در حال وقوع در منطقه بود. یعنی ممکن بود یکی از خبرنگارهای مکزیکی گزارشی چاپ کند مبنی بر این که آمریکا در حال فرستادن نیرو به مکزیک است.»

سرانجام بعد از رد و بدل کردن تلگراف‌های فراوان بین مقامات آمریکایی و مکزیکی، پنتاگون اجازه اعزام هلیکوپتر به منطقه را یافت. اما اکنون این حرکت احمقانه ممکن بود بحران بین‌المللی را موجب شود. سرگرد گورگی افسر روابط عمومی فیلم با عجله به دفتر تولید فیلم رفت تا از خانم های کارمند عذرخواهی کند.

سرگرد گورگی در گزارش خود درباره‌ی آنچه «رفتار نامناسب ارتش حین همکاری با تولید فیلم» نامید می‌نویسد که با شتاب به دفتر شرکت رفته و با «تک تک خانم‌های تیم اجرایی ملاقات کردم تا دریابم آیا این حرکت به کسی برخورده است یا نه. هیچ یک چنین احساسی نداشتند.» مهمتر از همه، وی می‌خواست بفهمد آیا عکسی از هلیکوپترها و پلاکارد توهین آمیز گرفته شده است یا نه.

گورگی در گزارش خود نوشت‌ «اطمینان حاصل شد که هیچ عکسی از هلیکوپترها طی پروازشان گرفته نشده است.» که اتفاق خوش‌یمنی برای ارتش و خدمه‌ی هلیکوپترها بود. عدم وجود عکس به این معنا بود که هیچ مقاله‌ی شرم‌آوری هم نوشته نخواهد شد.

160th Special Operations Aviation Regiment (هنگ هوابرد عملیات ویژه ۱۶۰) ارتش آمریکا واقع در فورت برگ در کارولینای شمالی - پایگاه اصلی شاهین‌های سیاه - مسئولیت تحقیق درباره این اتفاق را برعهده گرفت. سرهنگ دوم کنت مک گراو، افسر مسئول روابط عمومی در فورت برگ، در گزارش رسمی خود نوشت «نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که اعضای گروه فیلمبرداری که سوار هلیکوپتر 160th MH-60 بودند مسببان اصلی حادثه هستند.»

با این که این موضوع نشان می‌داد پلاکارد توهین آمیز چطور به کارکنان خانم گروه فیلمبرداری نشان داده شده بود، معلوم نبود چطور خلبان هر سه هلیکوتر از مسیر پرواز خود منحرف شده و شاهین‌های سیاه خود را بیرون پنجره‌های طبقه پانزدهم ساختمان به پرواز درآورده‌اند.

در نهایت فقط یک سرباز -سرگروه خدمه که به آویزان کردن پلاکارد توهین آمیز کمک کرده بود -توبیخ شد. طبق گزارش سرگرد گورگی «افسر فرمانده سرباز مورد نظر اقدامات تنبیهی مناسب را انجام داد.»

برخی از تهیه‌کنندگان، مانند تهیه کنندگان فیلمهایی همچون خطر واضح و حاضر و سقوط شاهین سیاه، می‌توانند پنتاگون را متقاعد به فرستادن ادوات نظامی به کشورهای خارجی کنند تا از آنها در لوکیشن‌های خارجی استفاده شود.اما تهیه‌کنندگانی که قادر به جلب همکاری پنتاگون نمی‌شوند اغلب مجبور می‌شوند از کشور خارج شده و تجهیزات نظامی موردنظر خود را جای دیگری بیابند. این موضوع نه تنها به افزایش مشکل «فیلم‌های فراری» و از بین رفتن فرصت‌های شغلی برای آمریکایی‌ها منجر می‌شود، بلکه تهیه‌کننده‌های درمانده را در خطر زندانی شدن نیز قرار می‌دهد.

تهیه‌کننده‌های فیلم «صبح به خیر ویتنام»- با بازی رابین ویلیامز در نقش دی.جی(مجری) سر و زبان دار نیروی هوایی در ویتنام - برای دریافت کمک به سراغ پنتاگون نرفتند زیرا می‌دانستند با آنها همکاری نخواهد شد.

یک منبع آگاه در بین تهیه‌کنندگان فیلم، که توسط یکی از شرکت‌های زیرمجموعه دیزنی به نام Touchestone Pictures تولید شده بود، می‌گوید «ما درخواست همکاری نظامی نکردیم. فکر می‌کردیم فیلمنامه ضد ارتش قلمداد خواهد شد بنابراین سراغش هم نرفتیم.»

فیلم در تایلند فیلمبرداری شد و گروه در ازای رشوه‌ای کوچک تمامی کمک‌های مورد نیاز خود را از نیروی هوایی تایلند دریافت کردند.

این منبع آگاه می‌گوید «همه‌ی کارها به صورت زیرمیزی انجام شد. دو راه برای انجام کارها هست: رسمی و غیررسمی.ما هلیکوپترهای آمریکایی زیادی از آنها گرفتیم.اما در عوض باید پولی به ارتش پرداخت می‌کردیم.البته انجام چنین کاری به هیچ‌وجه سیاست دیزنی نیست.»

و در حقیقت رشوه دادن به مقامات خارجی از شش سال پیش، یعنی از زمان تصویب لایحه منع فسادگری در تعاملات خارجی در سال ۱۹۷۷، غیرقانونی اعلام شده بود.

• مشرق

کاپیتان استیو گوین، بازیگر پاره وقتی که در سال ۱۹۹۹ نقش کوچکی در فیلم «دختر ژنرال» ایفا کرده بود، به شانزده مورد جعل مدارک نظامی به منظور به دست آوردن غیرقانونی مسلسل و تجهیزات نظامی برای شرکت‌های فیلم‌سازی متهم شد و در مارس ۲۰۰۳ خود را به مأمورین FBIتسلیم کرد.

گروهبان ماتیو رابرت اندرسون به اتهام مشابهی در ۱۴ می ۲۰۰۳ بازداشت شد، و دوستشان جارد جفری چندلر که علیرغم ادعایش هرگز در ارتش خدمت نکرده بود یکی از دیگر خوانده‌های پرونده است.

هر سه نفر در دسته‌ی ذخیره ۶۹۷ام ارتش خدمت کرده بودند؛ این واحد که اکنون منحل شده است در حکم دبیرخانه‌ی موقتی عمل می‌کرد و کارمند دفتری در اختیار فرماندهی عملیات ویژه جنوب می‌گذاشت که اکنون در پورتوریکو مستقر است. گوین افسر فرمانده، اندرسون گروهبان تدارکات، و طبق شهادت هنری بالارد مأمور ویژه‌ی FBIکه از طرف واحد تحقیقات جنایی ارتش روی پرونده کار می‌کرد، چندلر به ادعای خودش یک گروهبان بوده، اما هیچ‌گاه به طور قانونی اجازه حضور در ارتش چه جزو نیروهای فعال یا ذخیره را نداشته است.

بالارد، کاپیتان سابق ارتش که درباره‌ی بیش از سی مورد کلاهبرداری از ارتش تحقیق کرده است، در شهادت خود گفت که مدعیٌ‌علیه‌های پرونده با استفاده از دستور تحصیل نظامی جعلی و با ادعای این که تسلیحات را برای انجام آموزش مبارزه با قاچاق مواد مخدر و مبارزه با تروریسم نیاز دارند، مسلسل‌ها را از تولید‌کنندگان دارای مجوز به دست می‌آوردند.

طبق شهادت بالارد، که ضمیمه شکایت بود، مدعی علیه‌های پرونده حداقل یک بار «مأموریت رزمی غیرمجاز انجام دادند که توسط دوستان هالیوودی گوین فیلمبرداری شده بود.»

واحد ۶۹۷ام فقط یک دفتر کوچک با دو اتاق در زرادخانه‌ی گارد ملی واقع در بربنک داشتند. ارتش به آنها اجازه گرفتن اسلحه یا انجام هیچ‌گونه تمرین مسلحانه‌ای را نمی‌داد.

بالارد در شهادت خود گفت «مقامات بالاتر به واحد ذخیره‌ای که گوین، آندرسون و چندلر اعضای آن بودند فقط اجازه‌ی تأمین پرسنل برای انجام کارهای دفتری را داده بودند. این واحد اجازه‌ی تملک یا تمرین با اسلحه، کسب مایملک نظامی یا عمل کردن به عنوان واحد نظامی به هرمنظور دیگری را نداشت.»

سه سال پیش، فرماندهی تحقیقات جنایی (CID) ارتش تحقیقاتی را درباره فعالیت‌های واحد ۶۹۷ انجام داد.

بالارد در شهادت‌نامه خود می‌نویسد «اوایل سال ۲۰۰۰ ماتیو مک گرودر مأمور ویژه‌ی تحقیقات جنایی با من تماس گرفت و گفت اسنادی به دست آورده است که توسط گوین، اندرسون و چندلر امضا شده‌اند و نشان می‌دهند که آنها اعضای واحد ۶۹۷ بوده و از اسناد و سربرگ‌های نظامی جعلی برای تحصیل مایملک (مازاد نظامی) استفاده کرده‌اند، کارت‌های شناسایی نظامی جعلی خلق، استفاده یا حمل کرده‌اند، و از سربرگ و اسناد نظامی جعلی برای تحصیل تفنگ‌های گلوله‌ای تهاجمی مانند مسلسل، به منظور آموزش نظامی غیرقانونی و استفاده شخصی در جهت فعالیت‌های خود در شرکت تدارکاتی برای صنعت فیلم‌سازی، استفاده کرده‌اند.»

طبق متن کیفرخواست، گوین «به طور غیرقانونی» ده‌ها مسلسل از جمله ده M-16، یک یوزی ۹ میلیمتری، یک AK-47 مدل روسی، دو تیربار MP5SDبا صداخفه‌کن، یک تفنگ تهاجمی G36KE، یک سلاح کمری Zavasta M61J Scorpion و تعداد زیادی سلاح نیمه‌ اتوماتیک سبک تیم ضربت در اختیار داشته یا «کمک، همکاری، مشاوره و تحریک» در تحصیل آنها کرده است.

گوین، آندرسون و چندلر همچنین متهم به استفاده از مجوز و کدهای تحصیل نظامی مسروقه برای به دست آوردن تجهیزات نظامی مازاد از جمله کلاه‌خودهایKevlar، چتر نجات، رادیوهای قابل حمل، جلیقه ضدگلوله، کوله پشتی، جیره غذایی، کیسه خواب، رادیوهای ماشین‌بر تاکتیکی، پیشرانه برای غواصی، بلوک‌های مصنوعی مواد منفجره C-4، فتیله، و کنترل از راه دور بودند. آنها ظاهراً این تجهیزات را از دفتر Defense Marketing Reutilization Office (دفتر استفاده‌ی مجدد وزارت دفاع) به دست آورده بودند که تجهیزات نظامی مازاد را در اختیار واحدهای ذخیره می‌گذارد.

گوین، اندرسون و چندلر از طریق این کلاهبرداری به چیزی که صنعت فیلم‌سازی به آن نیاز دارد - یعنی تسلیحات و تجهیزات نظامی واقعی - دسترسی پیدا کرده و سپس آنها را با سود بسیار زیادی به این صنعت اجاره می‌دادند.

تهیه‌کنندگانی که موافقت وزارت دفاع را کسب کنند می‌توانند تمامی تسلیحات و تجهیزات نظامی مورد نیاز برای فیلم را با هزینه پایین یا به طور رایگان از ارتش دریافت کنند.

اما تهیه‌کننده‌هایی که فیلم‌هایی می‌سازند که مورد تأیید پنتاگون نیست - ماننددختر ژنرال که به تجاوز و قتل در یک پایگاه نظامی می‌پردازد - باید تجهیزات نظامی را از طریق دیگری به دست بیاورند. آنها یا باید تجهیزات را خودشان بسازند یا تسلیحات و تجهیزات نظامی را به قیمت بسیار گزافی از چندین شرکت تدارکات هالیوودی کرایه کنند.

گوین، اندرسون و چندلر شرکتی در یک مجموعه‌ی تدارکاتی به نام Gibbons Ltd در بربنک تأسیس کردند که مالک آن، مایک گیبونز، دلال اسلحه و عرضه‌کننده بزرگ تسلیحات و تجهیزات نظامی به شرکت‌های فیلم‌سازی است.

مدعی علیه‌های پرونده شرکت کرایه تجهیزات خود را SWAG نامیدند، مخفف Special Warfare Advisory Group. نکته‌ی جالب توجه این است که Swagاصطلاحی برای اجناس مسروقه نیز هست و در گویش عامه، به معنای چیزی است که بدون استفاده از اسلحه دزدیده شده باشد.

در سپتامبر ۱۹۹۹ واحد تحقیقات ارتش درباره فعالیت‌های SWAGتحقیقاتی انجام دادند. اندرسون بیانیه‌ی مکتوبی به آنها داد که بالارد در شهادت‌نامه‌اش به طور خلاصه به آن اشاره نمود: «اندرسون گفت که او، گوین و چندلر در اوایل سال ۱۹۹۸ شرکت Special Warfare Advisory Group را تأسیس کرده‌اند. گوین، اندرسون و چندلر تجهیزات نظامی به دست آوردند که به فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی کرایه می‌دادند و سود آن را به طور مساوی تقسیم می‌کردند.»

گیبونز جایی در انبار خود به مدعی علیه‌ها داد تا ادوات نظامی مازاد خود - غیر از مسلسل‌‌ها - را به تهیه کنندگان فیلم اجاره بدهند و طبق کیفرخواست، گوین از اسناد نظامی جعلی استفاده کرد تا گیبونز را متقاعد کند شش مسلسل - از جمله دو مدل paratroop M249s، دو مدل استاندارد M249 و دو MAG 58 - را که قانوناً متعلق به شرکت گیبونز بودند به آنها بفروشد.

طبق متن کیفرخواست، گوین «تعمداً گواهی کتبی جعلی را به منظور فریب (گیبونز) در رابطه با قانونی بودن فروش چنین تسلیحاتی تهیه کرد، که در آن ادعا کرده بود از سوی وزارت دفاع ایالات متحده اجازه ابتیاع چنین تسلیحاتی را برای آزمایش، ارزیابی و آموزش نیروهای ذخیره‌ی ارتش ایالات متحده دارد.»

مایک گیبونز مالک انباری که مقر کسب و کار کرایه‌ی مدعی علیه‌ها، که اکنون از بین رفته، در آن قرار داشت جزو خوانده‌های پرونده یا متهم به کار خلافی نیست. گیبونز از اظهارنظر خودداری کرده است.

گوین هرگونه اتهامی را انکار، و در مصاحبه‌ی تلفنی کوتاهی در می ۲۰۰۳ اتهام‌ها را «مسخره و نادرست» توصیف کرد.

اندرسون، گروهبان سابق نیروهای ویژه که در عملیات طوفان صحرا جنگیده بود در سال ۱۹۹۱ به هنگام بازگشت از کویت به آمریکا در حال قاچاق چندین سلاح به غنیمت گرفته شده‌ی عراقی - شامل یک سلاح اتوماتیک سوئدی - به خاک این کشور دستگیر و از خدمت ترخیص شده بود. از آن زمان در فیلم‌های بسیاری در نقش بازیگر و بدلکار ظاهر شده، و به عنوان مدیر تدارکات در فیلم‌هایی مانند «مشت خونین ۵»، «بستری از بیگانه‌ها» و «خطرناک» کار کرده بود. اندرسون هم از اظهارنظر خودداری کرده است.

احتمالاً در بین این سه نفر چندلر بیش از همه در هالیوود شناخته شده بود. او نقش‌های کوچکی در فیلم‌های زیادی ایفا کرده و دوست قدیمی جان میلیون نویسنده/کارگردان بود که توصیه‌ی او را در هالیوود به عنوان مرد جوان باهوشی که اطلاعات زیادی درباره مسائل نظامی دارد کرده بود.چندی نگذشته بود که چندلر به عنوان مشاور فنی نظامی و متخصص تسلیحات در فیلم‌های پرهزینه‌ی هالیوودی مشغول به کار شد. در سال ۱۹۹۴ میس نیوفلد، تهیه کننده‌ی هالیوودی، چندلر را به خاطر رزومه‌ی نظامی تحسین‌برانگیزش به عنوان مشاور فنی نظامی فیلم «خطر واضح و حاضر» استخدام کرد.

چندلر در چندین فیلم دیگر مانند XXX، «دختر ژنرال»، «سرباز» و «عملیات دامبو دراپ» به عنوان مشاور نظامی، مشاور تسلیحات یا مسئول تسلیحات فعالیت کرد و در رزومه‌ای که برای هر پروژه ارائه کرد ادعا کرد که گروهبان ذخیره‌ی ارتش بوده است.

اما طبق کیفرخواست جنایی، این رزومه تقلبی بود؛ بعدها مشخص شد که چندلر هرگز در ارتش منظم فعالیت نکرده و در نتیجه به خاطر عدم حضورش در ارتش از نظر قانونی حق عضویت در ارتش ذخیره را نداشت.

بالارد در شهادت خودش نوشت «هیچ مدرکی مبنی بر این که چندلر از آموزش‌های اولیه برخوردار شده باشد وجود نداشت.بنابراین من نتیجه گرفتم که چندلر هنگامی که به تحصیل یا استفاده از مایملک نظامی مشغول بود ارتباط مشروعی با ارتش نداشت و هویت ادعایی و تسلیحات به دست آمده از طریق استفاده از اسناد نظامی جعلی بوده است.»

چندلر نیز حاضر به اظهارنظر نشد. وی در مصاحبه‌ی تلفنی کوتاهی در می ۲۰۰۳ گفت «من واقعاً نمی‌توانم در این باره صحبت کنم. دوست دارم بیشتر کمک کنم اما در حال حاضر امکان‌پذیر نیست.»

کیفرخواست جنایی حاوی جزئیات زیادی درباره‌ی این که تسلیحات و تجهیزات به دست آمده در چه فیلم‌هایی استفاده شدند نیست. تنها نمونه‌ی مشخص ذکر شده در کیفرخواست مربوط به جعبه ابزار مکانیکی نظامی بود که گوین ظاهراً با استفاده از اسناد جعلی به دست آورده و سپس در سال ۱۹۹۷ در ازای ۲۰۰ دلار در هفته به تهیه‌کنندگان فیلم نیروی دریایی مک هیل (McHale’s Navy) اجاره داد. در عنوان‌بندی فیلم نامی از گوین برده نشده است اما بالارد در شهادت‌نامه‌اش ادعا می‌کند که وی مدیر تدارکات فیلم بوده است.

گوین همچنین به جعل مدرک نظامی برای کسب مجوز حمل پنهان سلاح نیز متهم است. طبق کیفرخواست، وی در سال ۱۹۹۵ به دپارتمان پلیس گلندیل گفت که برای «انجام وظایف رسمی‌اش به عنوان پیک در عملیات مقابله با مواد مخدر واحد ۶۹۷» به مجوز حمل پنهان سلاح نیاز دارد که طبق کیفرخواست این ادعا هم نادرست بود.

بر اساس کیفرخواست جنایی، چندلر و گوین حتی سر دپارتمان قضایی کالیفرنیا هم کلاه گذاشته و آنها را متقاعد کردند «مجوز ایالتی برای حمل سلاح تهاجمی به منظور استفاده در فعالیت‌های خود به عنوان تدارک‌چی تسلیحات برای شرکت‌های فیلم‌سازی» برای آنها صادر کند.

اما همه فریب کلاهبرداری آنها را نخوردند. پس از این که تحقیقات CID شواهد بیشتری درباره‌ی رفتار نامناسب ادعایی به دست آورد، ارتش در ۳ می سال ۲۰۰۰ واحد ذخیره‌ی ۶۹۷ را منحل کرد. چندی بعد، مسئولین دفتر ارتباطات سینمایی تفنگداران دریایی به تولیدکنندگان فیلم گفتند که با هیچ فیلم یا برنامه‌ی تلویزیونی که چندلر در آن حضور داشته باشد همکاری نخواهند کرد.

مت مورگان سرگرد تفنگداران دریایی، که آن زمان رئیس دفتر ارتباطات سینمایی در وست‌وود بود، در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۰ گفت «تفنگداران دریایی هیچ علاقه‌ای به همکاری با فیلمی که مشاور نظامی‌اش شخصی مانند جارد چندلر بوده و چنین ادعاهای نادرستی مطرح کرده باشد، ندارد.» مورگان اکنون مدیر دفتر روابط عمومی واحد جدید التأسیس ضدتروریسم تفنگداران دریایی است.

مورگان می‌گوید در سال ۲۰۰۱، تهیه‌کنندگان فیلم «پشت خطوط دشمن» از تفنگداران دریایی خواستند در ساخت فیلم همکاری کند. اما هنگامی که مورگان متوجه شد چندلر هم در بین عوامل فیلم حضور دارد به تهیه‌کنندگان گفت باید از خیر همکاری با تفنگداران بگذرند.

مورگان می‌گوید: «آنها به من گفتند جارد چندلر هم با ما کار می‌کند و می‌خواهد این اسلحه‌ها را روی هواپیمای شما نصب کند. و من هم گفتم به هیچوجه نمی توانم بگذارم کسی که در حال حاضر چندین آژانس دولتی درباره او تحقیق می‌کنند به یک هواپیمای درحال پرواز نزدیک شود.چطور می‌توانم به او اعتماد کنم؟ اکنون که از جریان مطلع هستم به عنوان افسر ناظر پروژه مسئول اقدامات او خواهم بود. برای همین است که ما نمی‌خواهیم ارتباطی با او داشته باشیم. او خودش را به عنوان یک سرباز نیروهای ویژه واجد شرایط با مهارت‌های متعدد جا زده است. اما هرگز در ارتش حضور نداشته، و هیچوقت آموزش اولیه‌ی نظامی دریافت نکرده است. در شرایط کنونی چنین حرکتی، که فردی بخواهد چنین ادعای خلاف واقعی‌ داشته باشد کاملاً غیرقابل باور و نابخشودنی است. خیلی غم‌انگیز است.»

ضمیمه

در اکتبر ۲۰۰۳ گوین به جرم خود مبنی بر جعل مدارک نظامی برای تحصیل غیرقانونی تسلیحات و تجهیزات از تأسیسات ارتش آمریکا اقرار کرد. او به اشد مجازات، یعنی سی و سه سال زندان و یک میلیون دلار جریمه، محکوم شد.

در ۲۶ ژانویه ۲۰۰۴ اندرسون هم به ساخت و تملک غیرقانونی مهر رسمی اقرار نمود.

• مشرق

با نگاهی به سخنان امام خامنه‌ای نیز جهاد را در چند دسته جهاد علمی، جهاد اقتصادی، جهاد فرهنگی، جهاد سیاسی و مدیریت جهادی می‌یابیم. که همه این‌ها نشان از عظمت واژه جهاد و عظمت آن مفهومی دارند که پشت این واژه پنهان شده است.

جهاد با معنای عظیمی که در خود دارد طی تاریخ اسلام انگیزه‌ای قوی برای مجاهدان در راه خدا بوده است. فرزندان خمینی کبیر هم با همین معنا دست به انقلابی بزرگ زدند و پشت دشمنان اسلام را به خاک مالیدند؛ از جهاد نظامی تا جهاد فکری. در دست‌آوردهای جهاد اسلامی سخن فراوان است اما در اینجا به همین نکته بسنده می‌کنیم که یکی از مهم‌ترین دست‌آوردهای جهاد، لرزه انداختن بر پیکره کفر جهانی بوده است، تا جایی که دشمنان اسلام راه چاره خود را در از میان بردن تفکر جهادی در میان مسلمانان دیده‌اند.

فرانسیس فوکویاما، استراتژیست دورگه آمریکایی-ژاپنی، تفکر شیعه را به سان پرنده‌ای می‌داند که یک بال سرخ به نام جهاد و شهادت‌طلبی، یک بال سبز به نام انتظار و مهدویت و سری به نام ولایت دارد که باز زدن هر یک از آن‌ها می‌توان این پرنده بلندپرواز را ناکام گذاشت. تمدن غرب طی چند دهه اخیر برای تخریب این دو بال انسان مسلمان تمام تلاش خود را به کار بسته است که اتفاقا به یمن قدرت تبلیغاتی خود در تخریب مفهوم جهاد تا حدودی موفق بوده است.

فرانسیس فوکویاما

از رسانه غربی نیز چیزی جز «سد راه خدا» کردن نمی‌توان متوقع بود. یکی از کارهایی که ماشین پروپاگاندای تمدن متظاهر غرب، در طول چند دهه اخیر به خوبی بر آن مسلط شده، توانایی تغییر و تقلب در مفاهیم است. از آثار اقدامات ماشین پرواگاندای غرب علیه مفهوم جهاد، قرار دادن مفهوم تروریسم در کنار مفهوم جهاد است؛ که این کار را به مرور زمان، با صرف زمان زیاد و میلیاردها دلار هزینه، انجام داده است.

رسانه‌های غربی از فیلم‌های هالیوودی تا وب‌سایت‌های جریان اصلی تا روزنامه‌ها و سریال‌های تلویزیونی همه و همه دست به دست هم دادند تا جهاد اسلامی را موجودی متعفن، زشت‌خو و هم‌نام و هم‌مفهموم تروریسم به جهانیان معرفی کنند. آبشخور جهاد اسلامی، انقلاب عظیم عاشوراست و تمدن غرب، کار خود را از همین مفهوم شروع کرده است.

با جستجوی عبارت  jihadist در گوگل به نتایج بالا می‌رسیم

یکی از مهم‌ترین کارهایی که رسانه‌های جریان اصلی غرب علیه مفهوم جهاد انجام می‌دهند استفاده از واژه جهاد برای اقدامات گروه‌هایی است که با ظاهر اسلام و علیه اسلام ناب محمدی (ص) مبارزه می‌کنند. این گروه‌ها به کمک رسانه‌های غرب، با انجام اعمال خشونت‌بار و خون‌ریزی‌های بیش از اندازه، و با نشان دادن سبوعیت بی‌انتها این پیام را به مردم دنیا مخابره می‌کنند که اسلام دین خشونت است.

چند نمونه از میلیون‌ها صفحه‌ای که که هر روز منتشر شده و کلمه جهاد را به تروریسم گره می‌زند

امروز کار به جایی رسیده است که بسیاری از مردم عالم، واژه جهاد، تروریسم و اسلام را هم‌معنای یکدیگر می‌دانند. جدیدترین مدل اسلام تروریستی را نیز گروهک داعش ارائه داده است که این روزها نقل محافل خبری دنیا شده است و چه بازی‌هایی که وب‌سایت‌ها و شبکه‌های خبری غربی برای به جان هم انداختن مسلمین و از میان بردن مفاهیم مسلمانان از خود در نمی‌آورند.

• مشرق

بنابراین اکنون وزارت دفاع تصمیم نداشت به ایستوود اجازه بدهد که فیلم را در پایگاه‌های نظامی به نمایش در بیاورد یا در عنوان‌بندی فیلم از تفنگداران دریایی به خاطر همکاری‌شان تشکر کند. از همه بدتر، سیمز به ایستوود گفت که وزارت دفاع حتی تصمیم ندارد بگذارد او نمایش اولیه‌ی فیلم را در برنامه‌ی ^[1]Toys-for-totsتفنگداران دریایی، که ایستوود حامی ملی آن محسوب می‌شد، برگزار کند.

سیمز می‌گوید:«فیلمی نبود که بخواهیم برنامه‌یToys-for-Totsرا در آن دخیل کنیم.»

این حرکت ایستوود را شدیداً خشمگین کرد. بنابراین چند روز بعد از نمایش فیلم در پنتاگون در روز ۱۹ نوامبر ۱۹۸۶، ایستوود در دفترش در استودیوی برادران وارنر نشست و نامه‌ی شدید اللحنی برای سیمز نوشت، او را یک دروغگو خطاب کرده و گفت تا زمانی که سیمز در پنتاگون کار می‌کند دیگر هرگز برای ساخت فیلم با پنتاگون همکاری نخواهد کرد.

ایستوود در نامه‌اش نوشت «از نامه‌ای که در تاریخ ۱۸ نوامبر برای من نوشتید ممنونم. در پاراگراف اول نوشته بودید که از نادیده گرفته شدن درخواستتان برای انجام اصلاحات در فیلم Heartbreak Ridge مأیوس شده‌اید. در حالی که این ادعا اصلا صحیح نیست. ما با دقت تمام توصیه‌های شما را به کار بستیم.»

ایستوود، که نه تنها در فیلم ایفای نقش کرد بلکه تهیه‌کننده و کارگردان آن هم بود، برای جلب رضایت ارتش چندین تغییر در فیلم‌نامه اولیه انجام داد، اما گفت نمی‌دانسته که «پیشنهادات» پنتاگون اجباری بوده‌اند.

او گفتار زننده و خشونت موجود در فیلمنامه‌ی اولیه را کاهش داده و شخصیت اصلی را از ارتشی به تفنگدار دریایی تغییر داده بود. همچنین چندین تغییر دیگر نیز اعمال کرد که از نظر خودش خیلی مضحک بودند.

یکی از این تغییرات به صحنه‌ی نبرد اوج فیلم محسوب می‌شد که بر اساس حمله‌ی آمریکا به جزیره‌ی کوچک گرانادا در کارائیب در سال ۱۹۸۳ ساخته شده بود. سیمز از ایستوود خواسته بود از جزیره‌ی ساختگی برای لوکیشن فیلم استفاده کرده و هر ارجاعی را در فیلمنامه به تفنگداران واقعی که در بمب‌گذاری انتحاری در سال ۱۹۸۳ در بیروت پایتخت لبنان کشته شده بودند حذف کند.

بمب‌گذاری انتحاری در پایگاه تفنگداران دریایی در بیروت در ۲۳ اکتبر ۱۹۸۳ فقط دو روز قبل از حمله آمریکا به گرانادا و اشغال این جزیره اتفاق افتاد. از نظر ایستوود اشاره‌ی کوتاهی به واقعه‌ی بمب گذاری بیروت در فیلم لازم به نظر می‌رسید. اما وزارت دفاع معتقد بود این کار به تصور ارتباط بین دو رویداد دامن می‌زند.

سیمز می گوید «ما نمی‌خواستیم به چنین ارتباطی بین این دو واقعه اشاره شود. در آن زمان تصور بر این بود که حمله به گرانادا برای منحرف کردن توجه به فاجعه‌ی رخ داده در پایگاه تفنگداران دریایی صورت گرفته است. واضح است که اگر در فیلمنامه به چنین ارتباطی اشاره شده بود ما به آن اعتراض می‌کردیم. آن زمان از دولت انتقاد شد که برای منحرف کردن توجه از بمب‌گذاری بیروت به گرانادا حمله کرده است، که اصلاً درست نبود. »

در فیلمنامه کوچکترین اشاره‌ای به وجود چنین مقاصد آب زیرکاهانه‌ی از جانب دولت آمریکا نشد، فقط گفته شده بود که روز قبل از حمله به گرانادا بیش از دویست تفنگدار دریایی در بمب‌گذاری در بیروت کشته شدند. اما سیمز نمی‌خواست چنین تصوری در ذهن مخاطبان شکل بگیرد. وی روز ۵ می ۱۹۸۶ در یادداشتی به ژنرال والت بومر رئیس دفتر روابط عمومی تفنگداران دریایی نوشت «در خط سیر زمانی فیلمنامه نباید اشاره‌ای به بیروت شود.»

حذف اشاره به بیروت از فیلمنامه اصلاً به مذاق ایستوود خوش نیامد، اما این کار را انجام داد. وی در نامه‌اش به سیمز در تاریخ ۱۹ نوامبر نوشت: «و درباره‌ی گرانادا هم تمام ارجاعات به بیروت از فیلمنامه حذف شدند، با این که ما فکر می‌کردیم نادیده گرفتن یک واقعیت تاریخی درخواست احمقانه‌ای است.»

اما علیرغم این مورد و تغییرات دیگری که ایستوود در فیلمنامه اعمال کرد، همچنان رضایت سیمز جلب نشد و هنگامی که طی دو روز آخر فیلمبرداری فهمید سایر تغییراتی که خواسته بود اعمال نشده‌اند به ژنرال بومر گفت تفنگداران دریایی که در محل فیلمبرداری حضور داشتند باید آنجا را ترک کنند.

سیمز می‌گوید«ما احساس می‌کردیم او (ایستوود) کاری را که خواسته بودیم انجام نداده است، و از قبل هم مشخص بود که ممکن است حمایت خود را قطع کنیم.»

ایستوود به قدری از این کار عصبانی شد که به کاخ سفید زنگ زد تا از دوست قدیمی‌اش رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت آمریکا بخواهد پادرمیانی کند. البته موفق نشد با ریگان صحبت کند، ولی چند ساعت بعد ژنرال بومر ـ که پنج سال بعد فرماندهی تفنگداران دریایی را طی جنگ خلیج برعهده گرفت ـ با ایستوود تماس گرفت تا بفهمد ماجرا از چه قرار است.

بومر پس از صحبت کردن با ایستوود به این نتیجه رسید که وی مرد شرافتمندی است و برخلاف آنچه سیمز گمان می‌کرد مشاجره‌اش با او درباره این که چه چیزهایی در فیلمنامه باید تغییر کند صرفاً یک سوءتفاهم بوده نه ناشی از تلاش ایستوود برای فریب دادن تفنگداران دریایی یا وزارت دفاع.

ژنرال بومر در یادداشتی به سیمز گفت «روز چهارشنبه ۲۳ جولای من مکالمه‌ی تلفنی ۱۵ دقیقه‌ای با آقای ایستوود درباره‌ی فیلم Heartbreak Ridge داشتم. بعد از صحبت کردن با آقای ایستوود متوجه شدم که سوءتفاهمی بین ایشان و معاونت روابط عمومی وزارت دفاع درباره تغییراتی که باید برای جلب موافقت وزارت دفاع در فیلم اعمال می‌شده، پیش آمده است.»

بومر به سیمز گفت که «ایستوود موکداً گفت هرگز قول نداده بوده همه‌ی تغییرات را اعمال کند، بلکه فقط پذیرفته بوده تا جایی که در توانش هست این کار را انجام دهد و معتقد بود که به وعده‌اش عمل کرده است. او به تغییرات مشخصی که برای رقیق‌کردن زنندگی گفتار و خشونت فیلم انجام داده بود اشاره کرد… نگرانی‌های من تا حدی برطرف شد و من فکر نمی‌کنم او عامدانه ما را فریب داده یا برای دستیابی به مقاصد خودش وزارت دفاع را به بازی گرفته باشد.»

ژنرال بومر افزود «با توجه به این که هنگامی که من با آقای ایستوود صحبت کردم فقط دو روز از فیلمبرداری باقی مانده بود، قطع همکاری و حمایت تفنگداران دریایی بی‌فایده است. ناراحتی و کدورتی که در این صورت پیش می‌آید در طولانی مدت احتمالاً به ضرر منافع وزارت دفاع و شرکت Malpaso Productions خواهد بود. من فرماندهی تفنگداران دریایی را در جریان ماوقع گذاشتم و او هم موافق بود که قطع همکاری عاقلانه نیست. واحد تفنگداران دریایی از همان ابتدا معتقد بود فیلم HeartBreak Rigdeارزش حمایت کردن را دارد. نظر ما هنوز تغییر نکرده است، فقط کمی نگران پیامدها هستیم.»

در انتهای مکالمه ایستوود به بومر گفت که وی بار دیگر با کاخ سفید تماس گرفته و به آنها خواهد گفت تلفن پیشین او را نادیده بگیرند، و همین کار را هم کرد.

این کار باعث شد شرایط آرام شود و ایستوود بتواند فیلمبرداری فیلم را به پایان برساند. اما چهار ماه بعد که فیلم در پنتاگون به نمایش درآمد همه چیز به هم ریخت، و درگیری بین ایستوود و سیمز مجدداً آغاز شد.

پس از نمایش اولیه، سیمز به ایستوود گفت «اگر می‌خواهید در آینده هم با وزارت دفاع همکاری کنید ، پیش از این که اجازه‌ی همکاری صادر شود باید فیلمنامه‌ی نهایی مورد تأیید قرار گیرد، یا حداقل تعهدی الزام‌آورتر از آنچه در این مورد ارائه کردید به ما بدهید.»

این حرف خون ایستوود را به جوش آورد.

وی در نامه‌ی ۱۹ نوامبرش به سیمز، که یک نسخه از آن را به ریگان و نسخه‌ی دیگر را برای رئیس سیمز یعنی کسپر وانبرگر وزیر دفاع ایالات متحده فرستاد نوشت: «تهدید شما به کنسل کردن فیلمبرداری از طریق ژنرال بومر چندان شرافتمندانه نبود. و درباره آخرین پاراگراف نامه‌اتان درباره همکاری با وزارت دفاع در آینده، باید بگویم که تا زمانی که شما معاون وزیر هستید این اتفاق نخواهد افتاد و همکاری در بین نخواهد بود.»

سیمز می‌گوید طی تماس تلفنی که با ایستوود داشت، بازیگر معروف حتی تهدید کرد حرفه‌ی سیمز در پنتاگون را نابود کند. وی افزود «ایستوود پای تلفن تهدید کرد که این مسئله را به کاخ سفید و دوستش آقای ریگان خواهد کشاند و برای من گران تمام خواهد شد، و گفت به حرفه‌ام لطمه خواهد زد یا حتی مرا از کار بی کار خواهد کرد.»

اما سیمز نگران نبود. خود ریگان او را به مقام معاون وزیر دفاع منصوب کرده بود و سیمز قبل از این هم به عنوان دستیار ویژه‌ی رئیس جمهور در کاخ سفید کار کرده بود.

سیمز که یک سال پس از مرافعه‌اش با ایستوود وزارت دفاع را ترک کرد می گوید: «من نگران نبودم زیرا به تازگی از کاخ سفید آمده بودم و مطمئن بودم که ارتباطم با کاخ سفید به اندازه‌ی او (ایستوود) قوی است.اما کل جریان خیلی ناراحت کننده بود. چه دلش می‌خواد هری کثیف^[2] تهدیدش کند؟!»

ایستوود از همان ابتدای پروژه با سیمز مشکل داشت. یک سال پیش از ارتش درخواست کرده بود تانک‌ها و هلیکوپترهایی که برای ساخت فیلم نیاز داشت در اختیارش بگذارند، زیرا شخصیتی که نقش آن را ایفا می‌کرد یک چترباز قدیمی و جان سخت ارتشی بود که مدال افتخار در جنگ کره دریافت کرده بود، اما اکنون نمی‌توانست با «ارتش جدید» کنار بیاید.

اما سیمز چه آن موقع که ایستوود فیلمنامه را به ارتش داد و چه یک سال بعد وقتی که آن را نزد تفنگداران برد نظر مساعدی نسبت به فیلمنامه نداشت و به ارتش گفت فقط در صورتی آن را بپذیرند که ایستوود تغییرات عمده‌ای در داستان اعمال کند.

ایستوود از این قضیه هم دل خوشی نداشت.

در فیلمنامه اصلی نوشته‌ی جیمز کاراباتسوس، ماجرای فیلم که در دهه‌ی ۱۹۸۰ اتفاق می‌افتد هنگامی آغاز می‌شود که شخصیت کلینت ایستوود یعنی گروهبان توماس های‌وی ـ یک نظامی کهنه‌کار که در جنگ‌های بسیاری شرکت کرده ـ در باری نشسته و از خاطرات دوران جنگ برای دیگر افراد حاضر در بار تعریف می‌کند. در همان لحظه‌ی اول در می‌یابیم که گروهبان های‌وی به زمان حال تعلق ندارد و به جای مانده از ارتش قدیمی است.

نوجوان مستی روی زمین کنار سرباز کهنه‌کار می‌نشیند تا به داستان او گوش بدهد.

های‌وی می‌گوید: «آره بچه جون. گندش درومد و یه کمیته از اعضای کنگره ـ که سر تاپاشون یه شپش نمی‌ارزید ـ سعی کردن به ما چتربازها بگن که دیگه نباس شیطونی کنیم. البته ما هم به سنت هوابردی واقعی جوابشون رو دادیم. سلام نظامی دادیم، گردش به راست کردیم و برگشتیم تو همون سوراخی زباله‌دونی تا اسهال بگیریم و نگرش گندی نسبت به زن‌ها داشته باشیم. چیز قشنگی نیست. اما حقیقت محض اینه که جنگ جهنمه.»

این حرف‌ها درست بود، اما برای ارتش و سیمز زیادی بوی حقیقت می‌داد. آن‌ها به ایستوود گفتند که صحنه آغازین باید عوض شود، زیرا نه تنها به زن‌ها توهین می‌کند بلکه برای اعضای کنگره، که به هرحال حقوق آنها را پرداخت می کنند نیز توهین‌آمیز است.

سرهنگ میگل مونته‌ورده رئیس بخش برنامه‌ریزی و سیاست ارتش در یادداشتی به تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۸۵ به سیمز معاون وزیر دفاع گفت «نظرات های‌وی در صفحه‌ی دوم فیلمنامه درباره سنت هوابردی و نگرش گند نسبت به زنان نه تنها کج سلیقگی است بلکه ارتباطی با خط روایی داستان ندارد.»

در یادداشت همچنین آمده بود که «امروزه ارتش جایگاه بالایی برای کنگره‌ی ایالات متحده داشته و توسط آن حمایت می‌شود. نظرات صفحه‌ی دوم فیلمنامه فقط به خصومت کنگره منجر شده و غیرضروری هستند.»

اما چرا مونته‌ورده که چندی بعد نزد سیمز در وزارت دفاع مشغول کار شد می‌خواست کنایه به کنگره از فیلمنامه حذف شود؟ سیمز می گوید «او احتمالا نگران روابط با کنگره بود. گمان می‌کنم اگر قرار بود اسم ارتش در فیلم بیاید عضوی از کنگره پیدا می‌شد که بگوید چطور ارتش اجازه داده آنها چنین چیزی بگویند؟»

کاراباتسوس فیلمنامه نویس فیلم معتقد است که ایستوود حق داشت از دخالت سیمز در فیلمنامه عصبانی شود. کاراباتسوس که قضیه‌ی کنگره را بر اساس داستانی واقعی نوشته بود که هنگام خدمتش در ویتنام شنیده بود می گوید: «اصلاً عجیب نیست که ایستوود عصبانی شد. واضح است که چرا خونش به جوش آمد. حق هم داشت.»

اما ایستوود پایش را در یک کفش کرد و حاضر نشد حتی یک کلمه از تک‌گویی آغازین شخصیتش را تغییر دهد. به چه جرأتی به او می گفتند حق ندارد کنگره را مسخره کند؟ از کی تا حالا پنتاگون این وظیفه را به عهده گرفته بود؟

اما ارتش به این تغییرات اکتفا نکرد. آنها گفتند دیالوگ‌های زننده و ناخوشایند فیلمنامه غیرضروری است، و لیستی از تغییراتی که می‌خواستند در فیلمنامه اعمال شود تا با حمایت از آن موافقت کنند به ایستوود دادند.

مونته‌ورده در یادداشتش به سیمز نوشت «فیلم‌نامه، ارتش و به ویژه بخش هوابرد را به صورتی بسیار ناخوشایند و نادرست به تصویر می‌کشد. نویسنده‌ها چند کلیشه‌ی هالیوودی از شخصیت‌های نظامی در دوران جنگ جهانی دوم را گرفته و سربازهای مدرن را بر اساس این کلیشه‌ها شخصیت‌پردازی کرده‌اند. شرایط کلی که احتمالاً در زمان جنگ جهانی دوم و جنگ کره وجود داشت بر ارتش امروزی حاکم نیست.»

ایستوود به ارتش گفت نکته‌ی فیلم دقیقاً همین است. فیلم درباره سرباز پیری است که طی جنگ کره مدال افتخار گرفته و اکنون جایی در ارتش جدید ندارد. اما ارتش این موضوع را درک نمی‌کرد.

آنها حتی عنوان فیلم را هم درک نمی کردند.

مونته‌ورده به سیمز گفت «عنوان فیلم به زمان جنگ کره برمی‌گردد و گمراه کننده است. زیرا موضوع فیلم درباره ارتش در دهه ۱۹۸۰ است.»

اما ایستوود به آنها گفت هدف از انتخاب عنوان فیلم دقیقاً همین است. وانگهی، این فقط یک فیلم است.

ایستوود در نامه‌ای به تاریخ ۱۷ دسامبر ۱۹۸۵ به ژنرال چارلز باسی مدیر روابط عمومی ارتش نوشت «نکته‌ای که در فیلمنامه‌ی Heartbreak Ridgeنادیده گرفته شده این است که گروهبان های‌وی متعلق به ارتش قدیمی است، و هیچ ارتباطی به ارتش امروزه ندارد، تا حدی که این مسئله روی زندگی شخصی و همچنین زندگی نظامی‌اش تأثیر گذاشته و در نتیجه نمی‌تواند خودش را با ارتش جدید انطباق دهد.»

ایستوود در این مرحله دست پیش گرفت.

وی به ژنرال باسی گفت «مایلم به این مسئله اشاره کنم که گرچه ارتش جدید احتمالاً از ارتش قدیمی برتر است، اما ارتش قدیمی مزایایی هم داشته و با احترامی که برای مردانی که طی جنگ کره و جنگ ویتنام جنگیدند و جان خودشان را از دست دادند قائلم، معتقدم خاطره‌ی ارتش قدیمی نباید از بین برود. باز هم باید بگویم که این فقط یک فیلم سرگرم کننده است، نه فیلم آموزشی؛ و در حال حاضر تنها تصویری که عامه‌ی مردم از نیروهای نظامی دارند تصویرشان از رمبو است. Heartbreak Rigde فیلمی میهن‌پرستانه است که سعی دارد به تعارض‌‌ها و درگیری‌های حال حاضر آمریکا بپردازد، و ما حاضر نیستیم هیچ‌جور دیگری آن را بسازیم.»

ایستوود همچنین به ژنرال باسی هشدار داد که اگر ارتش او را مجبور کند بدون حمایت آنها فیلم را بسازند اشتباه بزرگی مرتکب خواهد شد، همان‌طور که پنج سال پیش نیروی دریایی مرتکب اشتباه شده و تهیه‌کنندگان فیلم «یک افسر و یک جنتلمن» را مجبور کرد فیلم را بدون همکاری آنها تولید کنند.

ایستوود به ژنرال باسی گفت «جالب این است که طی ملاقاتی که با مارتی الفند تهیه‌کننده فیلم یک افسر و یک جنتلمن داشتم او به من گفت مخالفت‌های نیروی دریایی که در نهایت به عدم همکاری‌اشان با فیلم منجر شد دقیقاً انتقادهایی بوده است که امروز ما با آن مواجه شده‌ایم. همانطور که در جریان هستید بعد از اکران فیلم، نیروی دریایی از این که با ساخت فیلم همکاری نکرده است شرمنده شد، چون بعد از اکران فیلم ثبت نام در آن شاخه از نیروی دریایی به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافت.»

«خیلی حیف می‌شود اگر گروهبان های‌وی در خدمت ارتش آمریکا و لشگر هشتاد و دوم هوابرد که در عملیات نجات در گرانادا مشارکت داشتند حضور نداشته باشد.»

ارتش سعی کرد به ایستوود اطمینان دهد که آنها دغدغه‌های وی را درک می‌کنند، و به او گفتند که می‌خواهند در ساختن فیلمی که هردو طرف به آن افتخار کنند به وی کمک کنند.

ژنرال ریچارد گریفیتس، جانشین رئیس روابط عمومی ارتش در نامه‌ای به تاریخ ۲۳ دسامبر ۱۹۸۵ به ایستوود نوشت «در غیاب ژنرال باسی من به نامه‌ی شما، مورخ ۱۷ دسامبر، درباره فیلمنامه‌یHeartbreak Rigdeپاسخ می‌دهم. ما متوجه هستیم که شما فکر می‌کنید نکته‌ی فیلمنامه درباره‌ی تعلق داشتن گروهبان های‌وی به ارتش قدیمی را درک نکرده‌ایم. اما باور کنید این مسئله را درک می‌کنیم. همچنین قبول داریم که ارتش قدیمینکات مثبتی هم داشته است، در حقیقت نکات مثبت بسیاری دارد. و مانند شما می‌خواهیم یاد و خاطره‌ی آن را زنده نگه داشتهو یاد افرادی را که در جنگ‌های این کشور جنگیده و جان خود را از دست دادند محترم داریم. بنابراین هیچ تردیدی نیست که می‌خواهیم فیلمی بسازید که این کار را انجام دهد.»

«گرچه درک می کنیم که Heartbreak Rigdeنه فیلمی آموزشی است و نه قرار است به منظور افزایش عضوگیری ارتش ساخته شود، پذیرفتن بخش‌هایی از فیلمنامه دشوار است… اما همانطور که ژنرال باسی با آقای مانس (تهیه‌کننده اصلی فیلم) در میان گذاشته است، ما معتقدیم این اختلاف‌نظرها را می‌توان به صورتی که رضایت هر دو طرف جلب شود حل کرد. ما قصد داریم در جهت رفع این اختلاف‌ها تلاش کنیم.»

ایستوود با کاهش گویش عامیانه و ناخوشایند فیلمنامه موافقت کرد. اما این کار برای جلب موافقت ارتش کافی نبود، بنابراین وقتی مذاکرات به نتیجه نرسید ایستوود تصمیم گرفت فیلمنامه را به نزد تفنگداران دریایی ببرد تا ببیند آیا آنها حاضر به همکاری هستند یا نه. هرچه باشد تفنگداران در هالیوود معروف بودند به این که نسبت به سایر بخش‌های ارتش روابط بهتری با تهیه‌کننده‌ها دارند. ایستوود از طریق دوستش مارتی الفند می‌دانست که چند سال پیش پس از این که نیروی دریایی از همکاری با تولید فیلم یک افسر و یک جنتلمن خودداری کرد، تفنگداران دریایی به الفند پیشنهاد همکاری کامل در ساخت فیلم را کردند.

تفنگداران به الفند گفته بودند تنها تغییری که باید در فیلمنامه اعمال کند تبدیل شخصیت اصلی فیلم با بازی ریچارد گراز کادر هوایی نیروی دریایی به تفنگدار دریایی بود. حتی از او نخواسته بودند فیلمنامه را خیلی تغییر دهد، و الفند حتی می‌توانست صحنه‌ای را که نیروی دریایی به آن اعتراض داشت ـ یعنی خودکشی یک کادری جوان که از دانشکده بیرون انداخته شده بود ـ در فیلمنامه نگه دارد. یکی از مقامات تفنگداران دریایی به تهیه‌کنندگان گفته بود «اگر یک کادری از مدرسه پرواز تفنگداران دریایی بیرون انداخته شود باید هم خودکشی کند!»

الفند پیشنهاد همکاری تفنگداران دریایی را رد کرد، چرا که نویسنده فیلمنامه که خود افسر سابق نیروی دریایی بود داستان را بر اساس تجربیات خودش نوشته بود و نمی‌خواست شخصیت اصلی را از نیروی دریایی به تفنگدار دریایی تغییر دهد. بنابراین آنها فیلم را بدون کمک رسمی ارتش ساختند، گرچه تفنگداران دریایی بدون اطلاع وزارت دفاع به تهیه‌کننده‌ها کمک کردند. تیلور هکفورد کارگردان فیلم به نمایی از یک جت که در ارتفاع پایین پرواز می‌کند نیاز داشت. بنابراین از تفنگداران پرسید که آیا حاضر هستند این کار را برایش انجام دهند ـ البته به طور غیررسمی ـ و آنها هم موافقت کردند.

هکفورد می گوید «آنهاجت‌هایHarrier داشتند و قبول کردند که پروازی در ارتفاع پست انجام دهند. من دوربین‌هایم را آماده کردم و دقیقاً سر وقت جت در حالیکه در ارتفاع خیلی پایین پرواز می‌کرد از کنار ما رد شد.»

چند سال بعد، تهیه‌کنندگان«چند مرد خوب» هم پس از این که نیروی دریایی درخواست کمکشان را رد کرد با پیشنهاد همکاری تفنگداران دریایی مواجه شدند، به این شرط که شخصیت اصلی فیلم با بازی تام کروز به جای نیروی دریایی، تفنگدار باشد. اما این بار هم تهیه‌کننده‌ها پیشنهاد تفنگداران را رد کردند.

اما ایستوود هیچ مشکلی با این که شخصیت گروهبان های‌وی را از چترباز نیروی دریایی به گروهبان توپخانه‌ی تفنگداران دریایی تغییر ندهد نداشت، و هنگامی که فیلمنامه را به نزد آنها برد تفنگداران به سرعت با همکاری در ساخت فیلم موافقت کردند.

تفنگداران دریایی شخصیت سرسخت و پوست کلفتی را که قرار بود ایستوود در Heartbreak Ridge ایفا کند دوست داشتند، اما آنها هم از او خواستند از میزان ناسزاهای فیلم بکاهد.

فرد پک سرهنگ دوم نیروی دریایی و مشاور فنی تفنگداران دریایی که افسر ناظر پروژه بود در یادداشتی به تاریخ ۳ آوریل ۱۹۸۶ نوشت «ما در حال حاضر در مرحله‌ی پیش از تولید فیلم Heartbreak Rigde با شرکت Malpaso Production همکاری می‌کنیم» و افزود «تفنگداران دریایی به خاطر تصویر مثبتی که این فیلم ارائه خواهد کرد رسماً از آن حمایت می کند.»

ایستوود قبول کرد که کلمات ناخوشایند فیلم را کاهش دهد اما بار دیگر با رابرت سیمز معاون روابط عمومی وزیر دفاع به مشکل برخورد.

هیچ شاخه‌ای از ارتش نمی‌تواند به طور یک‌جانبه از تولید فیلم حمایت کند. آنها باید ابتدا موافقت وزارت دفاع را جلب کنند و این به منزله کسب موافقت سیمز بود.

سرتیپ دی.ایی.پی میلر، که پیش از ژنرال بومر مدیر روابط عمومی تفنگداران دریایی در پنتاگون بود، در نامه‌ای به سیمز نوشت «دفتر روابط عمومی تفنگداران دریایی در لس آنجلس همیشه همکاری نزدیکی با تهیه‌کننده‌ها و فیلمنامه‌نویس‌ها به منظور تولید فیلمنامه‌ای که برای هر دو طرف قابل قبول باشد داشته است. محصول نهایی با این که حاوی کلمات و گفتار ناخوشایند و غیرقابل قبول است به طور کلی به نفع تصویر نیروهای مسلح ایالات متحده است، به ویژه در صحنه‌های نهایی در گرانادا.»

اما سیمز و دستیارانش معتقد بودند گفتار فیلم آن‌قدری تغییر نکرده است که شایسته‌ی موافقت وزارت دفاع باشد.

سرهنگ نیروی هوایی جی.ال هیگینز و مدیر دپارتمان سیاست‌های آموزشی در دفتر معاون وزیر دفاع در یادداشتی به تاریخ ۲۸ آوریل ۱۹۸۶ به سیمز نوشت «بخش زیادی از گفتار فیلمنامه‌یHeartbreak Ridgeبی‌ادبانه و زننده است. من مایل نیستم چنین به نظر برسد که دپارتمان از چنین طرز گفتاری حمایت می‌کند».

نیروی دریایی هم، که از آنها درخواست کمک شده بود، به نوع گفتار زننده‌ی فیلمنامه اعتراض کرد. ناو سروان چارلز کمب مدیر خدمات تولیدی نیروی دریایی در یادداشتی به سیمز در تاریخ ۲۴ آوریل ۱۹۸۶ نوشت‌ «گفتاری که در این فیلمنامه به کار برده شده است بدتر از هر چیزی است که پیش از این با آن برخورد کرده‌ام.»

اما تنها نگرانی پنتاگون گفتار زننده‌ی فیلمنامه نبود. یکی دیگر از دغدغه‌های آنها صحت تاریخی وقایع فیلم بود. هنگامی که ایستوود پس از مخالفت ارتش با حمایت از فیلم به سراغ تفنگداران دریایی رفت وقایعی رخ داد که به اختلاف نظر و جدل‌های فراوان منجر شد.

در فیلمنامه‌ی اولیه، شخصیت ایستوود یعنی های‌وی گروهبان چترباز ارتش طی نبرد Heartbreak Ridge در جنگ کره بالاترین افتخار نظامی ملی ـ یعنی مدال افتخار ـ را به دست آورده بود. بنابراین وقتی ایستوود برای کسب همکاری تفنگداران دریایی شخصیت های‌وی را از ارتش به تفنگدار تغییر داد، طبق فیلمنامه های‌وی همچنان می‌بایست مدال افتخار را برای نبردی که نام فیلم از آن گرفته شده بود کسب کرده باشد.

مشکل اینجا بود که ارتش تقریباً به تنهایی در نبرد Heartbreak Ridge شرکت کرده بود ـ به طور دقیق‌تر لشگر دوم پیاده نظام که به دو تن از اعضای آن پس از مرگ مدال افتخار اهدا شد. تفنگداران در نبرد Punchbowl در نزدیکی Heartbreak Ridge جنگیدند، اما متعصبین ارتش معتقدند که این دو در حقیقت دو نبرد جداگانه بوده‌ند. و یک مسئله هم واضح بود: هیچ تفنگدار دریایی مدال افتخار برای جنگیدن در نبرد Heartbreak Ridgeبه دست نیاورده بود.

بنابراین وقتی خبر پیچید که ایستوود شخصیت قهرمان فیلم را از چترباز ارتش به گروهبان توپخانه تفنگداران دریایی تغییر داده است، کهنه‌سربازهای ارتش که در نبرد اصلی جنگیده بودند فریاد اعتراض سر داده و شکایت کردند که ایستوود سعی دارد تاریخ را بازنویسی کند. چند سرباز قدیمی خشمگین به کنگره و وزارت دفاع نامه نوشتند و مجادله به روزنامه‌ها کشیده شد.

حتی پای ژنرال کلی فرمانده تفنگداران دریایی هم به قضیه باز شد و او از ایستوود خواست نام فیلم را به نبردی که تفنگداران در کره جنگیده بودند تغییر دهد.

کلی در نامه‌ای به تاریخ ۳۱ جولای ۱۹۸۶ به ایستوود نوشت «من معتقدم عنوان فیلم بی‌احترامی به کهنه‌ سربازهای ارتش است که شجاعانه در این نبرد جنگیدند. به همین خاطر از افرادی که از شما خواسته‌اند عنوان فیلم را عوض کنید حمایت می‌کنم، و قویاً از شما می‌خواهم عنوان جدیدی برای فیلم انتخاب کنید. تفنگداران در نبردهای زیادی در کره جنگیدند که از بین آنها می‌توانید یکی را انتخاب کنید، برای مثال نبرد ناگارو و کوتوری یا چوسین.»

اما ایستوود تصمیم نداشت نام فیلمش را به کوتوری یا ناگارو یا هر اسم غیرقابل تلفظ دیگری از نبردهای جنگ کره تغییر دهد. هیچ می‌دانستند این اسم‌ها روی سردر سینما چه جلوه‌ای خواهد داشت؟ وانگهی، Heartbreak Ridge (به معنای مرز دل‌شکستگی) معنایی دوگانه داشت. فیلم او اصلا درباره جنگ کره نبود، بلکه درباره تفنگدار دریایی دل شکسته‌ای بود که می‌خواست همسر سابقش را به دست آورد.

بنابراین ایستوود پس از صحبت کردن با چند سرباز قدیمی نبرد Heartbreak Ridge تصمیم به مصالحه گرفت. وی تصمیم گرفت خطی به فیلمنامه اضافه کند مبنی بر این که گروهبان های‌وی در نبرد Heartbreak Ridgeجنگیده و پس از جنگ به تفنگداران دریایی ملحق شده است.

این کار باعث جلب رضایت همه طرفین حتی سیمز شد. اما مشکلات دیگری هم وجود داشت. در اواخر فیلم گروهبان های‌وی و تفنگداران وی در حمله آمریکا به گرانادا شرکت کرده و چند دانشجوی پزشکی آمریکایی را که در جزیره گیر افتاده‌اند، نجات می‌دهند. اما در عملیات واقعی ارتش دانش‌جویان را نجات داد نه تفنگداران دریایی. بنابراین سیمز از ایستوود می خواست که نامی غیرواقعی برای جنگ و نبرد انتخاب کند.

سیمز در یادداشتی به مدیر دفتر روابط عمومی تفنگداران دریایی نوشت «به منظور جلوگیری از بی‌دقتی‌هایی که کمپانی را مجبور به بازنویسی فیلمنامه کند، به نفع وزارت دفاع، تفنگداران دریایی و شرکت مالپاسو است که داستان به کل تخیلی بوده و در جزیره‌ای تخیلی در کارائیب رخ دهد.»

سیمز همچنین به صحنه‌ای که در آن یک تفنگدار دریایی برای تماس گرفتن با مقر تفنگداران در ایالات متحده و درخواست کمک از کارت تلفن استفاده می‌کند نیز اعتراض کرد. گزارش‌های زیادی حاکی از آن بود که چنین چیزی واقعاً اتفاق افتاده است. در حقیقت حتی در روزنامه‌ی رسمی ارتش یعنی Stars and Stripes گزارش شده بود. اما سیمز می‌گفت این قضیه اتفاق نیفتاده و باید از فیلمنامه حذف شود.

سیمز در یادداشتی نوشت‌ «این داستان آنقدر تکرار شده است که ماجرای فیلم با روایت‌های نادرست درباره گرانادا در خواهد آمیخت. ما اجازه نمی‌دهیم که این ماجرا در فیلمنامه‌ی فیلم گنجانده شود. بنابراین نباید در نسخه‌ی جدید فیلمنامه استفاده شود.»

اما ایستوود حاضر نشد صحنه‌ی کارت تلفن را از فیلمنامه حذف کند و به سیمز گفت «اگر این ماجرا کاملاً غیرواقعی است چرا وزارت دفاع حق اظهارنظر درباره آن را دارد؟»

سیمز همچنین از ایستوود خواست صحنه‌ای که طی آن یک گروهبان تدارکات سررشته‌دار^[3] از گروهبان های‌وی می‌خواهد فعالیت‌های بازار سیاه او را نادیده بگیرد را نیز از فیلمنامه حذف کند. در اوایل فیلمنامه، قبل از این که گروهبان های‌وی به واحد شناسایی قدیمی خود منتقل شود کار دفتری در بخش تدارکات تفنگداران دریایی دارد. سررشته‌دار که یک کلاهبردار است از ایستوود می‌خواهد در کارهای غیرقانونی‌اش با او همکاری کند.

گروهبان تدارکات سیگار کوبایی قاچاقی به ایستوود تعارف می‌کند و می‌گوید«آدم همیشه باید دنبال دوست‌های جدید و بیشتر باشد. منظورم اینه که اگه نوک مدادت و چشات اینقدر تیز نبودن، می تونستم زندگیت تو ارتش رو خیلی برات آسون کنم. یا حتی خیلی چرب و نرم.»

های‌وی به سررشته‌دار چشم غره می‌رود و به او می گوید که در چنین فعالیت‌هایی مشارکت نخواهد کرد: «بهتره اون سیگارهای قاچاقت رو قبل از این که توی دهنت فرو کنم از جلوی چشمام دور کنی.»

این صحنه نشان می داد که های‌وی اگرچه اغلب مست است و ظاهری آشفته دارد، انسان شرافتمندی است. اما سیمز می‌خواست از فیلمنامه حذف شود چون حاکی از آن بود که تمامی اعضای ارتش افراد درست‌کاری نیستند.

سیمز در یادداشتی نوشت «این صحنه حاکی از آن است که پرسنل نظامی انسان‌های سودجویی هستند و شبهاتی در زمینه وسائل گمشده و فعالیت‌های بازار سیاه ایجاد می‌کند. این صحنه یا باید حذف یا بازنویسی شود تا آن نوع تصویری که سعی کرده‌ایم از آن اجتناب کنیم، چه در واقعیت چه در تخیل، ایجاد نشود.»

و البته این واقعیت که در ارتش هم مانند هرجای دیگری در دنیا کلاهبرداری و فساد وجود دارد اصلاً اهمیتی نداشت. اما ایستوود بار دیگر به درخواست سیمز تن نداد و در نهایت سیمز کوتاه آمد. ایستوود به سیمز گفت «تا جایی که یادم می‌آید شما طی تماس تلفنی‌مان نظر خود را درباره این صحنه عوض کردید، چون نشان می‌داد قهرمان ما هیچوقت و طی هیچ شرایطی حاضر نمی‌شود از ارتش پولی به جیب بزند.»

اما جدی‌ترین مخالفت سیمز با فیلمنامه این بود که گروهبان های‌وی را در حال ارتکاب جنایت جنگی نشان می‌داد. در انتهای فیلم پس از این که تفنگداران وارد گرانادا می‌شوند با مقاومت سربازهای کوبایی که جزیره را اشغال کرده‌اند مواجه می‌شوند. های‌وی به یک سرباز کوبایی شلیک می‌کند و وقتی سرباز به صورت روی زمین افتاده و ناله می‌کند، های‌وی با شلیک دیگری کارش را تمام می‌کند.

پنتاگون از این که قهرمان‌های فیلم مرتکب جنایت جنگی شوند بیزار است، و همیشه از فیلمسازها می‌خواهد این صحنه‌ها را حذف کنند، همانطور که از تهیه‌کننده‌های نجواگران باد (windtalkers)و Green Berets چنین درخواستی کرد. و بدتر از همه این که سیمز وقتی این صحنه را دید که نسخه‌ی نهایی فیلم روی ۱۴ نوامبر ۱۹۸۶ در پنتاگون برایش اکران شد.

وی در نامه‌ای به فرتیز مانس تهیه‌کننده‌ی فیلم نوشت «در فیلم صحنه‌ای وجود دارد که طی آن گروهبان توپخانه‌های وی از پشت به سرباز دشمن شلیک می‌کند، حتی بعد از این که دشمن زخمی و علناً توان انجام کاری ندارد. بر اساس قوانین پیمان ژنو گروهبان های‌وی باید به خاطر این کارش محاکمه نظامی شود. من فکر نمی‌کنم شما بخواهید قهرمان فیلم در انجام مأموریتش مرتکب جنایت جنگی شود. بنابراین از شما می‌خواهم چند ثانیه‌ از فیلم را که در آن این اتفاق رخ می‌دهد پاک کنید.»

اما ایستوود حاضر نشد آن را پاک کند و در نتیجه این صحنه در فیلم باقی ماند.

سیمز می‌گوید «من به وضوح اکران نهایی در پنتاگون و در سینمای آنجا را به خاطر می‌آورم. حدود بیست نفر در سالن حضور داشتند، افرادی که انتظار می‌رفت و خودشان هم می‌خواستند از فیلم خوششان بیاید. اما متأسفانه نمی‌شد. گفتار و محتوای فیلم آنقدر توهین‌آمیز بود که دستیار اجرایی من، که در کاخ سفید و پنتاگون با من کار کرده است، در اواسط فیلم از سالن خارج شد.»

سیمز سرهنگ دوم فرد پک افسر تفنگداران دریایی را که ناظر تولید پروژه بود به اندازه‌ی ایستوود در وضعیت ناخوشایندی که پیش آمده بود مقصر می‌داند.

سیمز می‌گوید «تمامی کارمندهای من معتقد بودند که افسر رابط تفنگداران دریایی در هالیوود ما را گمراه کرده است. پس از نمایش اولیه ما متوجه شدیم مسائل کلیدی که تفنگداران دریایی گفته بودند طی فیلمبرداری اصلاح می‌شوند تغییر نکرده، و تهیه‌کننده و کارگردان شرایط پیشنهادی برای همکاری را نادیده گرفته‌اند، و متوجه شدیم در حقیقت تهیه‌کننده اصلاً قصد نداشته چیزی را تغییر بدهد.»

اما پک هم به اندازه سیمز سردرگم شده بود. طبق یکی از یادداشت‌های داخلی تفنگداران دریایی پک هم نمی‌دانست چه تغییراتی اعمال شده و کدام یک اعمال نشده‌اند. در این یادداشت که چند ماه پس از پایان فیلمبردای نوشته شده بود آمده است که «پک مطمئن نیست آیا همه تغییرات درخواستی اعمال شده‌اند یا نه. برای مثال برخی صحنه‌ها چند بار فیلمبرداری شد و دیالوگ‌ها هربار تغییر کرده بود. در برخی صحنه‌ها ناسزاهای غیرقابل قبول وجود داشت و برخی صحنه‌ها نه. وانگهی، بخش زیادی از دیالوگ‌ها پس از فیلمبرداری مجدداً صداگذاری می‌شد. تا جایی که می‌دانیم اشاره‌ی مستقیم به بیروت و گرانادا کاملاً حذف شده و فیلم کاملاً تخیلی است.»

در حقیقت سوءتفاهم‌های ایجاد شده تا حد زیادی به خاطر فرایند فیلم‌سازی بود، زیرا فیلم‌ها را نمی‌توان بر اساس دستورالعمل‌های مشخص نظامی ساخت ـ حداقل نه زمانی که پای هنرمندهای مستقل در بین باشد.

و احتمالاً بزرگترین اشتباه سیمز و پنتاگون همین بود: آنها درستکاری هنری کلینت ایستوود را دست کم گرفتند.

جوزف استینسون فیلمنامه‌نویسی که در بازنویسی چند صحنه‌ از فیلمنامه مشارکت داشت می گوید سیمز همانطور که فیلم یا فرایند فیلم‌سازی را درک نمی‌کند، کلینت ایستوود را هم نشناخته بود.

استینسون که فیلمنامه Sudden Impactو جمله معروف «یالا، روزمو بساز» را برای ایستوود نوشته است می گوید «کلینت اعتقادهای خیلی راسخی دارد. فیلم‌ها همیشه در حال تغییر هستند. باید آنها را تغییر بدهید. ایستوود اصلاً درباره پذیرفتن و انطباق با تغییرات سرسختی به خرج نمی‌دهد. اما به صداقت شخصیت و صداقت داستان اعتقاد دارد و هیچوقت بر سر صداق داستان یا شخصیت‌ها مصالحه نمی‌کند.»

اما پنتاگون در این که از فیلمسازها بخواهد صداقت داستان را به مخاطره بندازد تامل نمی‌کند. برخی فیلمسازها می‌پذیرند و برخی فیلمسازها مانند ایستوود تن به این درخواست نمی‌دهند.

لئونارد هیرشان دستیار ایستوود می‌گوید«در این حرفه فاحشه‌های زیادی وجود دارند. اما کلینت ایستوود یکی از آنها نیست.»

دیوید مانسن تهیه کننده‌ی فیلم می‌گوید: «بعضی از بازیگرها نگران بودند.»

بنابراین مانسن و گروه فیلمسازی‌اش با عجله وسایل خود را جمع کردند، خدمه فیلمبرداری و بازیگرها را برداشتند و با شتاب از شهر خارج شدند. باقی مراحل فیلمبرداری در محیط امن‌تر شهر تفریحی پورتو والارتا انجام شد.

ساخت این فیلم که اقتباسی از خاطرات فیلیپ کاپوتو، روزنامه‌نگار برنده جایزه‌ی پولیتزر، درباره روزهای خدمتش به عنوان یک تفنگدار دریایی در ویتنام بود، از نخستین روزهای آغاز مرحله تولید در تابستان سال ۱۹۷۹ در پنتاگون با دشواری مواجه شد.

مانسن برای ساخت فیلم به کمک پنتاگون نیاز داشت، بنابراین فیلمنامه را برای تأیید به پنتاگون فرستاد.اما تفنگداران دریایی به هیچ‌وجه از تصویری که از آنها در فیلمنامه ارائه شده بود خوششان نیامد.

فیلیپ کاپوتو

سرهنگ اچ.ام هارت معاون اطلاعات تفنگداران دریایی پس از خواندن فیلمنامه گفت:«اگرچه ما متوجه حساسیت‌های موجود در ارتباط با تصویر ارائه شده از حضور آمریکا در جنگ ویتنام داریم، لحن کلی فیلمنامه شایعه‌ی جنگ نسبت به تفنگداران دریایی و کهنه‌سربازهای آمریکا در جنگ ویتنام منفی بود. به نظر ما تصویر متعادلی از جنگ ارائه نشده و فیلمنامه نسبت به کهنه سربازهای دوران ویتنام که علیرغم شرایط ناخوشایند رزم جنگی و آسیب‌های روحی ناشی از نبرد رفتاری قهرمانانه و شرافتمندانه داشتند، ناعادلانه بود.بنابراین چنین تشخیص داده شد که به نفع تفنگداران دریایی یا وزارت دفاع نیست که از فیلم حمایت کرده یا به ساخت فیلمنامه در شرایط کنونی‌اش کمک کنند.»

اما تفنگداران دریایی حاضر بودند معامله کنند.

هارت در نامه‌ای به معاون وزیر دفاع نوشت «اگر تهیه کنندگان بخواهند، ما حاضر هستیم با تهیه‌کنندگان ملاقات کرده و درباره مخالفت‌های خود با فیلمنامه به طور دقیق و جزئی بحث کنیم. گرچه مخالفت‌ها و انتقادات ما زیاد هستند، تهیه‌کنندگان و نمایندگان این دفتر می‌توانند طی ملاقات موضوعات مورد اختلاف را بررسی کرده و شاید به تغییرات اساسی در فیلمنامه رضایت دهند که به بازبینی در تصمیم درباره حمایت از ساخت فیلم منجر شود.»

دان باروش رئیس دفتر فیلم‌سازی پنتاگون مردد بود؛ وی گمان نمی‌کرد مانسن بخواهد تن به این بازی بدهد.

وی به رئیس دفتر اطلاعات تفنگداران دریایی نوشت «ما معتقد هستیم تهیه‌کننده حاضر نشود تغییراتی را که فکر می‌کنیم شما درخواست کنید بپذیرد. با این‌حال این کار را انجام دهید و نتایج نهایی را بررسی کنید.»

حق با باروش بود. مانسن حاضر نبود تمام تغییراتی را که تفنگداران دریایی می‌خواستند اعمال کند، اما پذیرفت تغییرات جزئی در فیلمنامه بدهد.

مانسن مجبور بود برای جلب موافقت ارتش و وفادار باقی ماندن به منبع اصلی فیلمنامه دقت زیادی به خرج داده و با ظرافت مانور بدهد؛ زیرا کتاب کاپوتو یعنی شایعه‌ی جنگ اثر تخیلی نبود، بلکه بر اساس تجارب واقعی کاپوتو در ویتنام نوشته شده بود و بخش‌های زیادی از کتاب، از جمله بخش‌هایی که کاپوتو به ارتکاب جنایات جنگی اقرار کرده بود، به هیچ‌وجه خوشایند نبود.

کاپوتو در مقدمه‌ی کتاب می‌نویسد: این کتاب اثری تخیلی نیست، وقایعی که شرح آنها رفته است و شخصیت‌ها، واقعی هستند.

با این‌حال تفنگداران دریایی می‌خواستند تغییرات عمده‌ای در فیلمنامه صورت بگیرد. بنابرای مانسن به واشنگتن رفت تا ببیند آیا می‌تواند با آنها به توافق برسد یا نه.

سرگرد پت کولتر، رئیس دفتر فیلمسازی تفنگداران دریایی در لس آنجلس در فرودگاه به استقبال مانسن رفت.

مانسن می‌گوید «من با پرواز آخر وقت به واشنگتن رفتم، پت کولتر را در فرودگاه دیدم و با همدیگر صبحانه خوردیم. او شرایط را تا حدی به من توضیح داد.»

کولتر که به سر و کله زدن با فیلمسازها عادت داشت، رفتاری دوستانه با مانسن در پیش گرفت. وی به چم و خم کار آشنا بود و به فیلمسازها هم احترام می‌گذاشت. بنابراین مانسن و کولتر پس از صبحانه به پنتاگون رفتند و با افسران ارشد دفتر اطلاعات عمومی تفنگداران دریایی ملاقات کردند.

مانسن می‌گوید «طی این ملاقات و مذاکراتی که چندین ساعت به طول انجامید، ما خط به خط فیلمنامه را خواندیم و درباره انتقاداتی که آنها داشتند بحث کردیم.یکی از مهمترین دغدغه‌های آنها به بحث جعل پاداش‌ها مربوط می‌شد.»

در فیلمنامه اولیه‌ی جات سکرت یانگ، سروان کاپوتو و دو تن از هم‌قطارهایش در تفنگداران دریایی که نشئه هستند در مقر فرماندهی نشسته‌اند و سفارش نامه جعلی برای ستاره‌ی نقره‌ای برای سرگرد بال، افسر ارشد مورد تنفر خود می‌نویسند. این صحنه غیرواقعی بوده و در کتاب کاپوتو وجود ندارد، و تفنگداران دریایی از آن بیزار بودند.

مانسن می‌نویسد: «آنها سر این موضوع خیلی حساس بودند. اصلا نمی‌خواستند در فیلم باشد، اما من به شدت معتقد بودم که صحنه مهمی است و نمی‌خواستم از آن بگذرم. آنها گفتند ختم کلام این است تا وقتی این صحنه حذف نشود با فیلم موافقت نخواهند کرد. من هم گفتم فعلاً این موضوع را کنار بگذاریم و بعداً دوباره درباره آن صحبت می‌کنیم.»

بنابراین به موضوعات دیگر پرداختند و چهار ساعت بعد مجدداً به این مسئله رسیدند که آیا تفنگداران دریایی به فیلمسازها اجازه خواهند داد افسران در ویتنام را در حال نوشتن توصیه نامه جعلی برای ستاره نقره‌ای ـ یکی از مهم‌ترین مدال‌های ارتش ـ نشان بدهند یا نه.

در آخر تصمیم گرفتند مصالحه کنند.

مانسن می‌گوید «ما دوباره به بحث مدال برگشتیم و من راه حلی پیدا کردم تا بتوانم صحنه را در فیلمنامه نگه دارم، به این صورت که نشان دهیم افسرها درباره نوشتن این توصیه‌نامه‌ها خیالپردازی می‌کنند. احساس می‌کردم می‌توانم به صورتی این صحنه را در بیاورم که مشکل آنها هم حل شود ـ یعنی سربازها بگویند فقط داشته‌اند خیال پردازی می‌کردند، که از منظر مخاطب این صحنه همان واکنش و حسی را ایجاد کند که انگار به همان صورت نوشته شده در فیلمنامه اولیه اجرا شده است. این کار از شدت ناخوشایندی صحنه می‌کاست اما معتقد بودم تفاوت چندانی در اصل موضوع نخواهد داشت.»

و در نهایت همین صحنه رقیق شده از کاپوتو و دوستانش - که این بار دیگر نشئه نبودند ـ در فیلم به نمایش درآمد؛ آنها درباره نوشتن توصیه نامه‌ی ستاره‌ی نقره‌ای برای سرگرد بال خیال‌پردازی می‌کنند.

مانسن می‌گوید: «فکر می‌کنم در نهایت هیچ کس فیلمساز را با همکاری به ارتش مجبور نمی‌کند. این شما هستید که باید تصمیم بگیرید آیا می‌خواهید فیلم بسازید یا تبلیغات. اکثر فیلمسازهای جدی به خودشان اجازه نمی‌دهند از آنها به عنوان ابزار تبلیغاتی استفاده شود، اما مزایایی در ازای یک سری انتظارها وجود دارد و نمی‌توانید توقع داشته باشید بدون چنین درخواست‌هایی از مزایا بهرمند شوید. تجربه‌ی من نشان داد که حد وسطی وجود دارد و می‌توان بدون از بین بردن علت اصلی انجام پروژه‌ای که در دست دارید، به آن دست یافت.»

«البته مبرهن است که باید بدانید از نقطه نظر خلاقانه و هنری چه چیزی اهمیت دارد و آن را از دست ندهید. و لاجرم برای رقیق یا حتی دگرگون کردن و تغییر کامل معنای صحنه‌هایی که برای ارتش اهمیت دارند فشارهای زیادی وارد خواهد شد.اما در عین حال این درک مشترک وجود دارد که هر دو طرف به یکدیگر نیاز دارند و بنابراین سعی می‌کنید آنقدر نقاط مشترکی بیابید که هر دو طرف به این نتیجه برسند این کار ارزش انجام دادن دارد. و من فکر می‌کنم این اتفاق در فیلم ما افتاد.»

با این حال حتی سانسور کم هم سانسور محسوب می‌شود.

جان سکرت یانگ فیلمنامه نویس فیلم می‌گوید که فیلمسازها باید هنگام مراوده با ارتش خیلی دقت کند.

وی معتقد است که «اگر حمایت آنها را بخواهید، آنها احساس می کنند حق دارند بگویند چه چیزی در فیلم بیاید و چه چیز نیاید. این امتیازی است که سعی می کنند به دست بیاورند. به همین خاطر است که گاهی برخی افراد اصلاً سعی نمی‌کنند موافقت رسمی را کسب کنند، زیرا احساس می‌کنند باید خیلی مراقب باشند و نمی‌توانند چیزی را که می‌خواهند بگویند. و از سمت هالیوود هم معمولاً مشکل همیشه پول است. از کجا می‌خواهید تجهیزات لازم برای ساخت فیلم مثل هواپیما، جیپ و تانک پیدا کنید؟ اگر از آنها تجهیزات بگیرید فیلم ظاهر بهتری خواهد داشت، اما آنها در ازای این تجهیزات میخواهند فیلمنامه را ببینند و مطمئن شوند که بر علیه ارتش نیست.»

«در مورد فیلمنامه ما، همه چیز به همان یک صحنه مربوط می‌شد. استدلال آنها این بود که نمی‌خواهند کاری انجام دهند که برای تفنگداران دریایی توهین آمیز باشد. نگرشی که من با آن مواجه شدم این بود که باید برای کسب منافع مشترک متحد شد. آنها خواستار حذف هرچیزی هستند که توهین آمیز باشد یا مورد سوءبرداشت قرار بگیرد. تقریبا شبیه سرو کله زدن با وکلا است. آنها می‌توانند استدلال کنند که کلمه «و» می‌تواند بر علیه منافع ایالات متحده‌ی آمریکا باشد.»

«در نهایت همه اختلاف نظرها، هیاهو بر سر هیچ بود، و ما بر صحنه‌ای توافق کردیم که عملاً به تأثیرگذاری صحنه‌ی اولیه بود. هنگامی که صحنه‌ی مدال را تماشا می‌کنید، حالتی غیرواقعی دارد. مذاکرات هم به نوعی غیرواقعی بودند. آنها موفق نشدند چیزی را که می‌خواستند سانسور کنند و صحنه به همان قوت و گویایی خود باقی مانند. واضح است که هدف آنها محافظت و حمایت از تفنگداران دریایی است و در نتیجه نمی خواهند شما حرکتی افراطی یا غیر از آنچه تأیید می کنند انجام دهید. ولی آیا این کار سانسور محسوب نمی شود؟»

«شایعه‌ی جنگ» نخستین باری بود که یانگ برای ساخت فیلمی با ارتش سروکار پیدا می کرد، اما آخرین بار نبود. در سال ۱۹۹۸ فیلمنامه‌ای به نام «قدردانی ملتی حق شناس» را برای Showtime نوشت، که داستان تلاش و مبارزه‌ی کهنه سربازها و خانواده هایشان را به تصویر می کشید که سعی داشتند ارتش را متقاعد کنند وجود سندروم جنگ خلیج را به رسمیت بشناسد: نوعی بیماری اسرارآمیز که کهنه سربازهای جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ به آن مبتلا شده بودند.

تهیه کنندگان به خودشان زحمت درخواست کمک از وزارت دفاع را ندادند و فیلمنامه را هم برای جلب موافقت به پنتاگون نفرستادند، زیرا از موضع پنتاگون درباره سندروم جنگ خلیج آگاه بودند.

یانگ می گوید: «وزارت دفاع این که سربازها به خاطر جنگ خلیج بیمار شده‌اند را انکار می‌کرد. اما صد هزار سرباز علائم سندروم را داشتند. پس از این که فیلم اکران شد، سناتور رابرت بایرد لایحه‌ای ارائه کرد تا طبق آن سربازهای بازنشسته بتوانند از خدمات درمانی برخوردار شوند، و در دسامبر ۲۰۰۱ وزارت دفاع در نیویورک تایمز اقرار کرد که تعداد موارد Lou Gehrig در بین کهنه سربازهای جنگ خلیج به طور قابل ملاحظه‌ای بیشتر است. »

از آنجا که پنتاگون یک دهه‌ی پیش از همکاری با تهیه کنندگان فیلم «پدرم، پسرم» خودداری کرده بودند ـ فیلمی درباره آثار جانبی مضر سم شیمیایی به نام عامل نارنجی که طی جنگ ویتنام استفاده می‌شد ـ تهیه کنندگان «قدردانی ملتی حق شناس» می‌دانستند که پنتاگون به آنها هم کمک نخواهد کرد. اما امیدوار بودند دپارتمان امور سربازهای بازنشسته ـ که بخش کاملاً مستقل و جداگانه‌ای از وزارت دفاع است ـ بیشتر با آنها همفکری کرده و یا حداقل خیلی سعی در سانسور فیلمی که لزوماً با دیدگاه آن موافق نبودند نکنند و به عوامل فیلم اجازه بدهند برخی از صحنه‌ها را در یکی از بیمارستان‌های امور سربازهای بازنشسته فیلمبرداری کنند.

اما دپارتمان نه تنها به آنها کمک نکرد، بلکه به گفته یانگ پنتاگون به نوعی یکی از نسخه‌های فیلمنامه‌ی«قدردانی ملتی حق شناس»را به دست آورد.

یانگ می گوید «ما فیلمنامه را به آنها ندادیم، اما آنها از طریقی به دستش آوردند.»

چنین حرکتی این سوال را ایجاد می‌کند که پنتاگون به چه اجازه و اختیاری فیلمنامه‌هایی که برای درخواست همکاری به آنها ارائه نشده است به دست آورده و می‌خواند؟

در حقیقت اسناد وزارت دفاع نشان می‌دهد که پنتاگون به طور مرتب بر فیلم‌هایی که برای جلب موافقت به آن ارائه نشده‌اند یا فیلمهایی که درخواست همکاری‌شان توسط پنتاگون رد شده است نظارت دارد.

در سال ۱۹۸۱، پنتاگون درخواست همکاری تهیه کنندگان فیلم «یک افسر و یک جنتلمن» را رد کرد، زیرا نیروی دریایی اعلام کرده بود که فیلمنامه تصویر مثبتی از برنامه آموزش خلبانی نیروی دریایی ارائه نمی‌دهد.

نیروی دریایی در یادداشتی داخلی نوشت «پیشنهاد همکاری در ساخت هیچ فایده و نفعی برای نیرو نداشته، و حتی برای نیروی دریایی و تلاش‌های آن در جهت جلب نیرو مضر نیز هست. »

و در مارس ۱۹۸۱، هنگامی که فیلم در مرحله پیش از تولید قرار داشت و قرار بود فیلمبرداری‌اش آغاز شود، نیروی دریایی در یادداشت دیگری نوشت: «اگر تهیه کنندگان به همان فیلمنامه‌ای که ما رد کردیم وفادار بمانند، فیلم تأثیر آشکارا منفی روی روابط عمومی ما در پانساکولا خواهد گذاشت. دفتر اطلاعات عمومی نیروی دریایی در لس آنجلس تصمیم دارد در مراحل تهیه روی فیلم نظارت داشته باشد.»

اما آیا این حرکت نقش مناسبی برای ارتش به شمار می رود؟ آیا نیروی دریایی باید اجازه داشته باشد روی تولید فیلم‌هایی که در آنها هیچ نقشی ندارد جاسوسی کند؟

• مشرق

 

 

پس سربازان آمدند و ساق پای‌های آن دو نفر را که با عیسی اعدام شده بودند، شکستند. ولی وقتی به عیسی رسیدند، دیدند که مرده است. پس ساق‌های او را نشکستند ... کاری که سربازان کردند، مطابق پیشگویی کتاب آسمانی بود که می‌فرماید: «هیچ یک از استخوان‌های او شکسته نخواهد شد» (یوحنا 19/ 32 تا 37).

•  امیر اهوارکی
• مشرق
  

یک عاشقانه مثلا آرام!

می گوید: «من اگر این ترم مشروط شدم تقصیر پسرمه!» منظورش از «پسرم»، پو است. می گوید که «پو» یش چاق و تپلی است که به تازگی برایش یک کت و شلوار خریده و یک سبیل کلفت! می گوید :«مردی شده برای خودش!»

در دنیایی که تکنولوژی بازی های رایانه ای هر روز پیشرفته تر و پیچیده تر می شود و با قدرت هر چه تمام تر، محصولات را با گرافیک بالا و داستان های جذاب و رنگ و لعاب فراوان به مخاطبین خود عرضه می کند، گل کردن بازی های آرام و بی دغدغه، کمی عجیب و قابل تامل به نظر می رسد.

این بازی ها با یک برنامه ریزی دقیق و استفاده از علوم روانشناسی و جامعه شناسی، روی احساسات فرد انگشت می گذارند و از خاصیت وابستگی انسان به موجودات اطرافش استفاده می کنند. خیلی آرام و ظریف وابسته ات می کنند بطوریکه حتی اگر بخواهی هم دیگر نمی توانی ازشان دست بکشی.

کارشناسان معتقند که بازی های رایانه ای در دنیای امروز نوعی رسانه نوین هستند. خاصیت رسانه این است که مطلب، موضوع یا مفهومی را برای مخاطب تبیین کند. این رسانه های نوین، علاوه بر تاثیرگذاری و فرستادن و دریافت پیام از سوی مخاطب، وظیفه ی بزرگ دیگری هم دارند. این وظیفه، تلاش برای ماندگاری است. هر چه یک رسانه ماندگارتر باشد و بتواند مخاطب را مدت زمان بیشتری از آن خود کند، موفق تر است.

این بازی های آرامِ عاشقانه، که با تکیه بر احساسات و وابستگی انسانها به موجوداتی که دوستشان دارند طراحی و ساخته شده، به این هدف دست یافته اند و چنان در لایه های زندگی فرد وارد شده اند، که بعد از مدتی خود فرد هم متعجب می شود که چطور شد که موجود صفر و یکی بی جان، توانسته بخش عمده ای از احساسات یک انسان را به خودش معطوف کند.

واقعی شدن «پو» و راه یافتن او به زندگی و احساساتمان نشان می دهد که هدف گذاری و برنامه ریزی طراح و سازنده، بسیار دقیق و موفق بوده است. موارد زیر، کامنت های مخاطبین این بازی و ابراز احساسات آنها نسبت به این موجود ناشناخته است:

پوی من دختره! الان دوازده مرحله ست که دارمش و براش یه چیزایی خریده م. رنگش هم نارنجیه و البته خیلی شکمو! تحمل ندارم؛ پس کی بزرگ می شه؟

بچه من 98 سالشه. داره می ترکه از بس چاق شده. به خدا از کار و زندگی منو انداخته.

من برای پو اسم گذاشتم. اسمشو گذاشتم پژمان که با بقیه فرق کنه.

کی می دونه پو چطوری می تونه ازدواج کنه؟ دلم می خواد بچه مو توی لباس دامادی ببینم!

وقتی سیر شده و می خوام بهش غذا بدم و اون می گه:«نه» دلم می خواد بپرم توی تبلت بغلش کنم!

من خودم یه پسر دارم برای همین پوی دختر انتخاب کردم. دخترا بابایی هستن آخه. پوی من هم خودشو برام لوس می کنه و منم نازشو می خرم.

عکسش را می گیرند و در فضای مجازی منتشر می کنند، هم و غمشان خریدن لباس و عینک و کلاه و سایر لوازم برایش است، تلاش می کنند بزرگش کنند و بهترین چیزها را بدهند بخورد، به هم که می رسند از سن و سال فرزندخوانده مجازیشان می گویند و اتفاق هایی که برایش افتاده... این ابراز احساسات نسبت به چیزی که جان و هویت ندارد و معلوم نیست از کجا پیدایش شده، واقعا عجیب به نظر می رسد.

خطر «پو»!

کفرش درآمده! از دست همسرش حرص می خورد که مرتب سرش توی گوشی است و دارد قربان صدقه ی «پو»ی نوجوانشان می رود. همسرش هر اتفاقی که برای پو می افتد و هر چیز جدیدی که برای پو می خرد را می آید با آب و تاب برای او تعریف می کند و همه ی فکر و ذکرش شده بزرگ کردن این فرزندخوانده!

خودشان یک دختر پنج شش ساله دارند؛ با این حال این مادر جوان، دلش یک بچه ی کوچک دیگر هم خواسته و به هر دوی این ها رسیدگی می کند. مرد جوان می گوید:«گاهی «پو» به دخترک خودمان ترجیح داده می شود. وقتی «پو» چشمهایش دو دو می زند، همسرم با احساس مسئولیت وصف ناپذیری می دود و غذایش را مهیا می کند و اگر پول در حسابش نباشد، آن قدر بازی می کند تا پول گیر بیاورد و بتواند بچه ی صفر و یکی اش را سیر کند و تا این بچه آرام نگیرد و نخوابد، همسر هم آرام نمی گیرد. گاهی ساعت ها غرق شدن در مسائل «پو»ی کوچک، وقت رسیدگی به کارهای دیگر را می گیرد و حتی دلزدگی نسبت به کارهای دیگر ایجاد می کند.»

اگر در قدیم بیشتر نسبت به تاثیر بازی های رایانه ای بر کودکان و نوجوانان نگران می شدیم، امروز این خطر گسترده تر شده و ابعاد وسیعی پیدا کرده است.اگر در قدیم برخی بازی های رایانه ای باعث رواج مفاهیم ضدمعنوی و خشونت می شد، امروز باید از بازی های آرامی که به ظاهر هیچ کدام از آسیب های بازی های اکشن و خشن را ندارند هم ترسید. بازی های آرامی که فرد را (در هر گروه سنی و تحصیلی و در هر جایگاه اجتماعی) تحت تاثیر قرار می دهد و از دنیای پیرامون خود جدا می اندازد و خطرشان کمتر از بازی های خشونت آمیز و تاثیرگذار اکشن نیست.

رحیمی، کارشناس روانشناسی در مورد تاثیر این گونه بازی ها در زندگی انسان می گوید: «یکی از بزرگترین آسیب های این بازی ها این است که افراد گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی‌کنند و وقتی به خود می‌آیند که ساعت‌های زیادی از وقتشان صرف این بازی‌ها شده‌است. علاوه بر آن طبق تحقیقات، افرادی که وابسته به این بازی ها می شوند، درونگرا شده و در جامعه منزوی می شوند و رفته رفته در برقراری ارتباط اجتماعی کم تمایل و یا ناتوان می گردند.

این روانشناس خطر خیالپردازی و دور شدن از دنیای حقیقی را مهم و غیرقابل انکار می داند و می گوید: «وقتی بچه ی مجازی اجز نیازهای مادی توقعی از پدر و مادرش ندارد و با اندکی غذا و کمی بازی می توانی راضی نگهش داری، ناخودآگاه این تفکر و این ذهنیت در زندگی عادی برای انسان نهادینه می شود. تحملش در برابر خواسته های دیگر را از دست می دهد و توجهی به نیازهای معنوی اطرافیان علی الخصوص فرزند را از دست می دهد.»

رحیمی معتقد است پیشرفت تکنولوژی سبب دور شدن اعضای خانواده از یکدیگر می‌شود. به طوری که هر یک از افرادخانواده به خاطر مشغول بودن به تماشای تلویزیون یا درگیر بودن با رایانه و اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای، کمتر وقت می‌کنند با یکدیگر بنشینند و صحبت کنند و این خود باعث سرد شدن روابط بین والدین و فرزندان شده‌است، به گونه‌ای که آنان کمتر حوصله یکدیگر را دارند.

به هر صورت شمشیر دولبه ی تکنولوژی هر روز یک وجه و یک بعد از زندگی انسان را هدف قرار می دهد و با رسوخ به تمامی ابعاد زندگی انسان، قدرتش را به رخ می کشد. قدرتی که مخاطبان را منفعل کرده و آنها را در جریانی قرار داده که نتیجه ای جز قدرتمندتر شدن این رسانه های نوین ندارد.

باید مراقب باشیم چرا که «پو» همین موجود کوچک دوست داشتنی با آن نگاه مظلوم و لبخند شاد، در کمین ماست!

• رویکرد

استنیلی جف تهیه کننده بدترین زمان ممکن را انتخاب کرده بود. او می‌خواست فیلمی برای کلمبیا پیکچرز درباره گروهی از دانشجویان دانشکده‌ی افسری مسلح بسازد که در تلاشی شجاعانه برای ممانعت از بسته شدن دانشکده، که دانشکده افسری را تسخیر کرده و جلوی گارد ملی مقاومت می کنند. بنابراین در ماه می سال ۱۹۸۰ رسماً از پنتاگون درخواست همکاری کرد.

در فیلمنامه‌ای که قرار بود فیلم بر اساس آن ساخته شود، با عنوان Father Sky که بعدها به Taps تغییر پیدا کرد، اعضای بیرحم گارد ملی از نیروی نظامی قوی و برتری علیه دانشجویان یاغی که بین دوازده تا هجده سال دارند استفاده می‌کنند. البته دانشجویان در انتهای فیلم به فرمانده گارد یک دستی زده و پیش از این که تسلیم شوند، وی را به اسارت در می‌آورند. جرج سی اسکات قرار بود در نقش فرمانده محبوب دانشکده، و تیموتی هاتن در نقش دانشجوی افسری بازی کنند که پس از تصمیم هیئت امنای دانشکده برای بستن آن رهبری دانشجویان را برعهده می گیرد.

رونی کاکس قرار بود نقش سرهنگ گارد ملی را داشته باشد که به دستور فرماندار وظیفه داشت دانشکده را تسخیر کند.تام کروز و شان پن، که برای نخستین بار در این فیلم نقش اصلی را ایفا می کردند، دانشجویان جوانی بودند که دیدگاه‌های متضادی درباره شورش دانشجویان داشتند.

از بدشانسی جف، زمان درخواستش برای همکاری گارد ملی دقیقاً با دهمین سالگرد قتل عام ایالت کنت، یعنی ۴ می ۱۹۷۰، همزمان شده بود که طی آن گارد ملی بر دانشجویان معترض آتش گشود و چهار دانشجو را به قتل رسانیده و نه نفر دیگر را زخمی کرد.

گارد ملی پس از خواندن فیلمنامه، که مقامات گارد مطمئن بودند مردم را به یاد رویدادهای ناخوشایند یک دهه‌ی پیش در ایالت کنت خواهد انداخت، گفتند به هیچ‌وجه با ساخت آن همکاری نخواهند کرد.

دان باروش، رئیس دفتر فیلمسازی پنتاگون در نامه‌ای به تاریخ ۲۰ می ۱۹۸۰ به جف نوشت: «پس از بررسی کامل فیلمنامه‌ ضمیمه شده، اداره مرکزی گارد ملی تصمیم گرفت که حمایت ما از Father Sky بر علیه منافع گارد ملی و وزارت دفاع بوده و در نتیجه قادر به همکاری در ساخت این محصول نخواهیم بود.بدیهی است که آجودان ژنرال پنسیلوانیا با این تصمیم موافق است.درون‌مایه کلی فیلمنامه صرفاً خصومت مردم نسبت به گارد ملی به مثابه دشمن دانشجویان جوان و حمله کننده به محوطه‌ی دانشگاه‌ها را بیدار خواهد کرد. ما طی ده سال گذشته سعی کرده‌ایم واقعه‌ی ایالت کنت را توجیه کنیم.در فیلم Father Sky گارد ملی سعی در غلبه بر نوجوانان از طریق استفاده از قدرت نظامی برتر خود دارد. این تصویری نیست که بخواهیم به مردم ارائه شود.»

جف که از انتقادات پنتاگون آزرده خاطر شده بود، به همراه نویسندگانش سعی کرد فیلمنامه را تبدیل به چیزی کند که گارد ملی از آن حمایت نماید. از آنجا که فیلمنامه مشابه واقعه ایالت کنت می بود، گارد ملی می‌خواست جریان «با توجه به شرایط»در نظر گرفته شود؛ به عبارت دیگر تقصیر مرگ دانشجویان در فیلم نمی‌بایست بر گردن اعضای زیاده متعصب و دست به هفت تیر گارد ملی بیفتد، بلکه باید خود دانشجویان مقصر مرگ همقطارهای خود باشند.

جف در نامه‌ای به تاریخ ۳ جولای ۱۹۸۰ به باروش نوشت: «در پیوست نسخه‌ی بازنویسی شده فیلم Taps، که پیش از این Father sky نامیده می شد، را ضمیمه کرده ام. بار پیش که افراد شما فیلمنامه را دیدند، لطف کرده و فهرست مخالفت‌ها و دغدغه‌های خود را برای ما ارسال نمودند. ما پس از بررسی دقیق نگرانی‌های آنها وقت زیادی را صرف بازنویسی فیلمنامه کردیم.»

در فیلمنامه جدید سرهنگ کربی فرمانده گارد ملی مهربان تر و دلرحم‌تر به تصویر کشیده شده بود، و بیش از آن که دشمن دانشجویان باشد دوست آنها بود.

جف به باروش گفت: «معتقدم فیلمنامه‌ی کنونی در نحوه‌ی به تصویر کشیدن گارد ملی دقیق‌تر است، و مهم‌تر از همه، معتقدم که گارد ملی ـ به ویژه آنچنان که در شخصیت کربی به تصویر کشیده شده، منطقی و هوشمند، عقلانی و انسانی عمل می‌کنند. در موقعیتی که در آن ۱۰۰ پسربچه مسلح بوده و قادر به بکارگیری پیشرفته‌ترین تسلیحات موجود هستند، این کربی است که سعی می‌کند راه حلی صلح آمیز برای حل معضل بیابد. هنگامی که دیگران خواستار حمله هستند، کربی دائماً به آنها یادآوری می کند که طرف مقابل گروهی از کودکان هستند و به صورتی مناسب باید با آنها برخورد شود. و در نهایت هنگامی که فرماندار تشخیص می‌دهد که برای حل موقعیت باید دست به کار شد، کربی از مردانش می خواهد تا زمانی که نیاز مبرمی وجود ندارد، یا جز در دفاع از خود، دست به اسلحه نشوند.»

جف سپس به موضوع ایالت کنت پرداخت و نوشت، «آقای باروش، من متوجه هستم که یکی از مخالفت‌های شما و همکارانتان به این خاطر است که این فیلم ممکن است واقعه‌ی ایالت کنت را در ذهن مخاطب زنده کند. متأسفانه واقعه ی ایالت کنت رویدادی حقیقی است که در نتیجه آن مردم احساساتی منفی نسبت به گارد ملی یافتند.من معتقدم که بهترین راه برای مقابله با این احساسات به تصویر کشیدن گارد ملی به صورت سازمانی تحت فرماندهی افراد هوشمند و دلرحم جامعه است که هدف آنها حفظ صلح است. من معتقدم که فیلم Taps به این مهم دست می یابد، و مطمئنم که فیلم Taps نه تنها برای گارد ملی مضر نیست، بلکه ابزار روابط عمومی فوق العاده‌ای خواهد بود.»

گارد ملی نظر مساعدتری نسبت به فیلمنامه‌ی بازنویسی شده داشت.

در فیلمنامه اولیه، سرهنگ کربی پیش از این که حمله‌اش بر مواضع دانشجویان را آغاز کند به افرادش دستور می‌دهد که پیش حمله آنها را به توپ ببندند.

کربی به نقشه‌ی محوطه‌ی دانشکده اشاره کرده و به یکی از فرماندهان گروهانش می‌گوید:«کاپیتان، رنجرهای شما از طریق تونل‌های فاضلاب به این نقطه می روند. سعی کنید آنها را غافلگیر کنید، اما اگر به مشکلی برخوردید می دانید چه باید بکنید.» سپس به افرادش می گوید هنگامی که به «هدفشان دست یافتیم منور آبی رنگ شلیک خواهم کرد. برای پشتیبانی از افراد محوطه را به توپ ببندید.»

سپس کربی و افرادش از طریق فاضلاب مواضع دفاعی دانشجویان را غافلگیر کرده و هنگامی که برای حمله از تونل خارج می شوند، طبق فیلمنامه «کادری‌ها را می‌بینیم که مورد اصابت گلوله‌های بی‌حس کننده قرار می‌گیرند و به خاطر غافلگیر کننده بودن حمله مواضعشان به سرعت تسخیر می‌شود.»

اما در فیلمنامه اولیه، پیش از این که کربی بتواند برای درخواست کمک منور آبی رنگ را شلیک کند «افسران ضد حمله‌ی از پیش برنامه‌ریزی شده‌ای را آغاز کرده، کربی و افرادش را به دام می‌اندازند و آنها را در محوطه باز ـ در موقعیتی باز و آسیب پذیر ـ محاصره می کنند.»

سپس برایان مورلند فرمانده افسران که نقش او را تیموتی هاتن ایفا می کند به کربی می گوید که تسلیم شود:«سرهنگ کربی، لطفاً به افرادتون بگید سلاحشون رو زمین بگذارند. از حرف من اطاعت کنید تا آسیب نبینید.»

کربی با عصبانیت فریاد می زند:«مورلند من میخوام این منور را شلیک کنم، که بعدش یک حمله هماهنگ علیه مواضعتان صورت می گیرد. هیچ شانسی نداری پسر! تسلیم شو.»

طبق فیلمنامه مولند یک بار شلیک کرده و بازوی کربی را زخمی می کند. کربی بازویش را می گیرد و از درد تعادلش به هم می‌خورد و در نتیجه منورافکن را می اندازد.

مورلند می گوید: «سرهنگ کربی، یک بار دیگه درخواستم رو تکرار می کنم.به افرادتون بگید سلاحشون رو زمین بگذارند و تسلیم بشن.شما کاملاً محاصره شدید. کاری که میگم رو انجام بدید یا همینجا می میرید.»

کربی که در می یابد در موقعیتی کاملاً آسیب پذیر قرار دارد به افرادش می گوید سلاح های خود را زمین بگذارند. اما در نهایت حیرت، پس از این که افراد گارد تسلیم می شوند مورلند شمشیر تشریفاتی‌اش را به کربی می‌دهد و تسلیم می شود، و در نتیجه درگیری چند روزه به پایان می رسد. مورلند به کربی می گوید:«ما تسلیم می شویم.»

در فیلمنامه اولیه افسران جوان تمامی سلاح های خود را به گارد می‌دهند و در برابر نگاه حیرت زده کربی مورلند به همراه سایر افسران برمی گردند و به سمت ورودی دانشکده می روند. طبق فیلمنامه «همچنان که کربی با نگاهی حسرت آلود به آنها می نگرد ـ و هیچ احساس پیروزی نمی کند» دوربین روی دروازه های دانشکده زوم می کند که باز می شوند و افسران جوان به والدین خود ملحق می شوند.

در ابتدا قرار بود فیلم این گونه به پایان برسد، اما گارد ملی به هیچوجه نمی توانست چنین پایان بندی را بپذیرد؛ آنها به هیچوجه تصمیم نداشتند به ساخت فیلمی کمک کنند که در آن اعضای گارد ملی توسط چند پسربچه اسیر می شوند.

بنابراین جف و نویسندگانش پایان‌بندی جدیدی نوشتند که اعضای گارد ملی را به صورت افرادی دلرحم و قهرمان به تصویر می کشید؛ از به توپ بستن خبری نبود، کربی و افرادش دیگر تسلیم نمی شدند و مورلند فاتحانه از محوطه‌ی دانشکده خارج نمی شد ـ بلکه جسدش را بیرون می بردند.و مورلند به بازوی کربی شلیک نمی کند، بلکه شخصیت تام کروز این کار را انجام می دهد و سپس دچار جنون شده و با مسلسل اعضای گارد ملی و تیم نیروهای ویژه پلیس را که ساختمان را محاصره کرده‌اند به گلوله می بندد و در نتیجه کشته می شود.

بنابراین وقتی جف پذیرفت فیلمنامه را تعدیل کند، گارد ملی با درخواست همکاری وی موافقت کرده و تانک، جیپ و تسلیحاتی را که خواسته بود در اختیارشان گذاشت.

چهار روز پس از اکران فیلم در روز ۱۱ دسامبر ۱۹۸۱، جان هنلی یکی از مقامات دفتر فیلمسازی گارد ملی در یادداشتی «نبرد» گارد ملی با تهیه کنندگان و پیروزی نهایی آنها برای بازنویسی فیلمنامه به گونه‌ای که مطابق میل گارد باشد را شرح داد.

هنلی در این یادداشت به تاریخ ۱۵ دسامبر ۱۹۸۱ نوشت «شاید بتوان گفت فیلمنامه‌ی اولیه منفی‌ترین چیزی بود که تا کنون درباره گارد ملی خوانده‌ام. از آنجا که فیلم توسط کمپانی بزرگی تولید می شد می دانستیم که با یا بدون حمایت ما ساخته خواهد شد. به منظور تعدیل فیلمنامه پذیرفتیم که با تهیه کننده همکاری کرده و در فرایند نوشته شدن فیلمنامه مشارکت کنیم.در نسخه نهایی تصویر خوبی از گارد ملی ارائه شد. فرمانده گارد یعنی سرهنگ کربی که نقش او را رونی کاکس ایفا می‌کند، فردی هوشمند و دلرحم است که می خواهد به هر قیمتی شده از درگیری مسلحانه با دانشجویان اجتناب کند. او به صورت فرمانده رک و صریح نیروها به تصویر کشیده شده که ظاهری نظامی و مرتب دارد. شکی نیست که وی تنها فردی در فیلم است که ایراد شخصیتی نداشته و تنها صدای عقل و منطق در میانه درگیری به شمار می رود.»

«برخلاف فیلمنامه‌ی اولیه، اعضای گارد ملی قاتلین بیرحم و تشنه به خون نیستند.بلکه افراد حرفه‌ای کارامدی هستند که وظیفه‌اشان را انجام می دهند. در فیلم هیچ گاردی در حال شلیک به دانشجویان نشان داده نمی شود. صحنه آخر فیلم که دو دانشجو کشته می شوند به درخواست ما مبهم بوده و مشخص نیست این کار توسط اعضای گارد انجام شده یا نیروهای ویژه پلیس.به طور کلی من معتقدم گارد ملی به صورت نیروی نظامی حرفه‌ای به تصویر کشیده شده که سعی دارند وظیفه‌ی خود را بدون هیچ خونریزی انجام دهند. برداشت کلی مخاطبین از گارد ملی مساعد خواهد بود. »

• مشرق

طبق جدیدترین افشاگری‌ها، فیس‌بوک در اوایل سال 2012 به طور مخفیانه محتوای صفحات حدود 700 هزار کاربر خود را در اختیار محققان قرار داده تا به تحقیق درباره چگونگی انتقال احساسات و عواطف از طریق شبکه اجتماعی بپردازند.

نتایج این مطالعه که به مدت یک هفته بر روی کاربران فیس بوک و با مشارکت محققان دانشگاه‌های کورنل و کالیفرنیا انجام شده، در شماره اخیر نشریه 'Proceedings of the National Academy of Scientists' (PNAS) و با عنوان «شواهد تجربی سرایت عواطف و احساسات در ابعاد انبوه از طریق شبکه‌های اجتماعی» منتشر شده است.

نتیجه این پژوهش که با بودجه دولت آمریکا اجرا شده، این بوده که امکان سرایت عواطف و احساسات از طریق شبکه‌های اجتماعی، تا چه حد وجود دارد.

انتشار خبر این پژوهش مخفیانه، سبب ایجاد موجی از انتقادات نسبت به مسئولان فیس بوک شده که محتویات شخصی افراد را بدون اجازه در اختیار محققان قرار داده‌اند.

در این پروژه، محققان به طور مخفیانه محتوای مطالب ارسالی به 700 هزار کاربر دست‌چین‌شده را تغییر می‌داده‌اند تا واکنش آنها را محک بزنند. بر این اساس، طی دو سناریوی موازی، مطالب مثبت یا منفی ارسالی برای کاربران، به طور جهت‌دار کم یا زیاد می‌شده است.

نتیجه این مطالعه نشان داده که وقتی مطالب مثبت یک کاربر فیس‌بوک، کم شده است، او نیز مطالب مثبت کمتری روی صفحه خود گذاشته است. وقتی هم برای کاربر، مطالب منفی کمتری ارسال شده، ‌او نیز مطالب منفی کمتری را منتشر کرده است. این مطالعه نشان می‌دهد که واکنش عاطفی کاربران در شبکه اجتماعی، چگونه است.

آدام کرامر یکی از اعضای این پژوهش، با دفاع از اقدام مذکور گفته است: هدف از این تحقیق این بود که پیام‌های منفی یا مثبت دوستان در صفحه فیس بوک یک کاربر، چه تاثیری بر رفتار وی دارد. آیا در صورتی که دوستان کاربر، پیام منفی بگذارند، او دلخور شده و حتی ممکن است فیس بوک را ترک کند؟

آنچه که سبب رسوایی بیشتر فیس بوک شده این است که یکی از اعضای این تحقیق به نام جفری هانکوک (استاد دانشگاه کورنل) از وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) برای اجرای پروژه مشابهی پول قابل توجهی دریافت کرده است.

پنتاگون در اجرای این پروژه و پروژه‌های مشابه، با ده‌ها دانشگاه و موسسه علمی آمریکایی همکاری دارد و سالانه چندین میلیون دلار نیز برای آن بودجه در نظر گرفته است.

انتشار این اخبار، سبب موجی از اعتراض از سوی کاربران فیس بوک شده، اما تاکنون به جز توضیحات محققان پروژه مذکور، مسئولان فیس بوک حاضر به عذرخواهی نشده‌اند. مسئولان فیس بوک مدعی هستند که در ابتدای ثبت نام افراد برای عضویت در فیس بوک، از آنها اجازه گرفته می‌شود تا از محتوای صفحاتشان برای تحلیل‌های خاص، استفاده شود.

پروژه‌ای که هانکوک برای پنتاگون انجام داده بود در سال 2009 منتشر شد؛ یعنی یک سال قبل از آن که موسسه مطالعات راهبردی دانشکده جنگ آمریکا US Army War College’s Strategic Institute در گزارشی که به مناسبت بحران اقتصادی جهان منتشر کرد، نسبت به بروز ناآرامی‌های شدید اجتماعی در آمریکا به علت سلسله بحران‌های موسوم به «شوک‌های راهبردی» هشدار دهد.

گزارش موسسه مطالعات راهبردی دانشکده جنگ آمریکا که با عنوان «شناسایی ناشناخته‌ها: شوک‌های راهبردی نامتعارف در توسعه راهبرد دفاعی» منتشر شد، تاکید داشت که در زمان وقوع بحران‌های وخیم اجتماعی،‌ باید از ارتش برای بازگشت آرامش و نظم داخلی استفاده شود.

در این گزارش آمده بود: خشونت‌های مدنی گسترده در داخل آمریکا ساختار دفاعی این کشور را مجبور به تغییر اولویت‌ها به سمت دفاع از نظم داخلی پایه‌ای و امنیت مردم خواهد کرد.

در همین حال، دانشگاه کورنل در مطالعه دیگری در چارچوب پروژه تحقیقاتی Minerva که تحت نظارت دفتر تحقیقات علمی نیروی هوایی آمریکا انجام شد، به پیش‌بینی پویایی بسیج تحرکات اجتماعی پرداخت.

هدف از این پروژه، پیش‌بینی نقطه کانونی جرقه ایجاد بحران و آشوب اجتماعی بر مبنای تاثیرات رسانه‌های دیجیتال بود که با مطالعه شماری از بحران‌های اخیر همچون انقلاب مصر در سال 2011 و اعتراض‌های پارک گزی در ترکیه در سال 2013 انجام شد.

در همین راستا، محتوای گفتگوها در توئیتر مورد بررسی قرار گرفت تا مشخص شود که چه افرادی در ناآرامی‌های همه‌گیر اجتماعی مشارکت می‌کنند و چه زمانی این افراد برای حضور در ناآرامی‌ها عزم جدی پیدا می‌کنند.

بنابراین با توجه به سوابق یادشده وزارت دفاع آمریکا و همینطور افشاگری‌هایی که در سال‌های اخیر از سوی اسنودن انجام شده، مطالعه اخیر پنتاگون بر رفتار کاربران فیس بوک مایه نگرانی است. همچنین این رسوایی، حاوی نکته دیگری هم هست و آن همکاری مراکز علمی و دانشگاهی آمریکا با دستگاه‌های نظامی این کشور در موضوعات غیردانشگاهی است.

• مشرق

«عایشه و محمد» ، نام انیمیشن جدید سراسر توهین به اسلام و پیامبر اکرم(ص) است که عده‌ای از فعالان ضد اسلامی اروپا، از جمله «لارس هگارد» ، کاریکاتوریست دانمارکی و طراح کاریکاتورهای توهین‌آمیز به حضرت محمد (ص) و«هنس ارلینگ جِنس»، رئیس سازمان آزادی بیان اروپا اقدام به ساخت آن کرده‌اند.

در این انیمیشن که در نهایت دروغگویی و با نیت سوء تهیه شده است، به طور مستقیم به حضرت محمد (ص) توهین شده و ازدواج او با عایشه به عنوان دختر بچه‌ای 6 ساله زیر سؤال رفته است.

«عمران فراست»، کارگردان متولد پاکستان که هم‌اکنون به عنوان پناهنده در اسپانیا زندگی می‌کند، این انیمیشن را کارگردانی کرده است.

«فراست » سال گذشته نیز انیمیشن «معصومیت جهاد اسلامی» را ساخت، همزمان با روز استقلال آمریکا به نمایش درآورد و در پیامی آن را به قربانیان و بازماندگان حادثه 11 سپتامبر تقدیم کرد.

در انیمیشن «عایشه و محمد»، حضرت محمد (ص)  به ازدواج‌های مکرر با دختر بچه‌های بسیار کم سن و سال و سوءاستفاده از نفوذ خود در بین‌قبایل و همچنین پایبند نبودن به مفاهیم اسلامی و قرآنی متهم شده است.

این انیمیشن  دو روز پیش همزمان با 4 جولای ، روز استقلال آمریکا در آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی به زبان انگلیسی به نمایش درآمد.

این فیلم همچنین قرار است در سطح گسترده‌تری به زبان‌های اسپانیایی، فرانسوی، آلمانی و سوئیسی نیز اکران شود.

از واکنش مسلمانان و گروه‌های اسلامی نسبت به ساخت و اکران این انیمیشن موهن خبری در دست نیست ولی لینک‌های مربوط به انیمیشن در برخی سایت‌ها حذف و اینگونه عنوان شده که این کلیپ‌ها در پی فشار گروه‌های اسلامی حذف شده است.

«فراست»، کارگردان این انیمیشن توهین آمیز ابراز امیدواری کرده که مسلمانان بتوانند در برابر ساخت چنین انیمیشنی منطقی باشند و احساسات او را درک کنند.

• فارس

زنان همجنسگرا بیشتر از مردان همجنسگرا ازدواج می کنند (رویترز)
اولین همجنسگرایان زن مجوز رسمی دریافت کردند (یاهو)
برای اولین بار در تایلند دو زن بودایی همجنسگرا رسماً ازدواج کردند (بی بی سی)
دو زن همجنسگرای هالیوودی رسماً ازدواج کردند (یاهو)
گرایش قابل توجه زنان هالیوودی به همجنسگرایی (رویترز)

1- گسترش عمل شنیع همجنسگرایی و نابودی بنیان خانواده.
2- رواج خود ارضایی و شیوع بیماری های روانی.
3- گسترش پدیده زنا و پیدایش فرزندان نامشروع (زمانی که موضوع همجنسگرایی به یک هنجار در جوامع تبدیل شود، به طبع سنت نکاح و رابطه زن و مرد یک ناهنجاری محسوب خواهد شد و این موضوع زمینه ساز روابط پنهانی مردان و زنان و در نتیجه فرزندان نامشروع را در پی خواهد داشت)
4- نابودی نسل بشر.

حکم همجنس‌بازی برای زنان تروریست

•   محمود بلالی

• vgpostmortem.ir

* نکته: این بازی در 15 مارچ 2011 در آمریکا و 18 مارچ 2011 در اروپا عرضه شد.

مقدمه
سال هاست که دوستداران صنعت سینما و بازی های رایانه ای شاهد ساخت بازی هایی با مزامین جنگی (از جنگ های باستانی گرفته تا جنگ های خیالی مربوط به آینده) هستند. اکثر این بازی ها و فیلم ها یا صرفا با هدف سرگرمی و نمایش صحنه های هیجان انگیز و پر زرق و برق ساخته می شوند و یا در پس پرده، قدرتنمایی نظامی و یا اهدافی خاص را دنبال می نمایند.
بازی HomeFront هم از این قاعده کلی مستثنی نیست و علاوه بر بعد سرگرمی، اهداف خاصی را دنبال می کند. شاید در نگاه اول، هدف این بازی هشدار خطر گسترش قدرت نظامی کره شمالی و عواقب آن برای کشور آمریکا به نظر برسد. اما با کمی دقت و بررسی در می یابیم که این بازی درواقع در لایه های زیرین خود همچون نوسترآداموس عصر دیجیتال! اقدام به پیشگویی حوادث آینده جهان می نماید، طوری که انسان با بررسی این پیشگویی ها گه گاه شگفت زده می شود. مفاد این پیشگویی ها در قالب تعداد زیادی تکه روزنامه که در سراسر بازی بخش شده اند به بازیکن انتقال داده می شوند.

نکات مهم

لازم است که پیش از بررسی مطالب این روزنامه ها به چند نکته مهم اشاره کنم:

1- با توجه به سوژه اصلی بازی، وجود چنین اطلاعاتی (با این همه جزئیات و تاریخ روزها به تفکیک) تا حدی غیر ضروری و عجیب به نظر می رسد و نکته زمانی جالب تر می شود که می بینیم بسیاری از این اطلاعات آنچنان تخصصی هستند که به درد هیچ بازیکنی نمی خورند و حتی گه گاه خواندن این اطلاعات از حوصله بازیکن ها خارج است.

2- یکی از روش های مهم در خدشه دار نمودن فضای تحقیقاتی، وارد کردن اطلاعات نادرست در کنار اطلاعات درست است. طوری که بازیکن با تایید صحت اطلاعات صحیحی که پشت سر هم روایت می شوند، به اشتباه اطلاعات نادرستی که لا به لای آن ها جای داده می شوند را نیز ناخودآگاه می پذیرد. در این بازی هم سعی شده تا از این روش برای گمراه کردن بازیکن ها استفاده شود و گه گاه اطلاعات نادرستی در لا به لای اطلاعات دقیق بازی ارائه می شود (بازی با تاریخ ها و جابه جایی خبر های قدیمی و جدید با یکدیگر یکی از این نوع اقدامات است). البته سعی شده تا در این تحلیل، میان اینگونه اخبار و اخبار صحیح تفکیکی قائل شوم (امیدوارم که در این کار موفق بوده باشم). به همین منظور سعی کرده ام تا در ادامه هر خبر ذکر شده در بازی، خبر مرتبطی که در سایت ها و یا نشریات به چاپ رسیده اند (البته درصورت وجود) را نیز آورده و هر دو خبر را با یکدیگر مقایسه نمایم.

3- سال هاست که گروه های مخفی همچون فراماسونری (1)، ایلومنیناتی (2) و... سعی دارند تا با دخالت در امور کشورها و وضع قوانین خود، نظم نوین جهانی (3) خود را بر جهان استوار نمایند. در همین راستا آن ها از هیچگونه رفتاری ابا ندارند و برای رسیدن به آنچه پیش بینی نموده اند، دست به هر کاری می زنند. به عنوان مثال می توان به حادثه 11 سپتامبر اشاره کرد. حادثه ای که سال ها پیش آن را پیش بینی کردند و چند سال بعد برای تحقق پیش بینی های خود، دست به عملیات تروریستی گسترده ای زدند تا در نهایت علاوه بر تثبیت قدرت پیش بینی خود!! اهداف شوم خود در قبال افغانستان را نیز دنبال نمایند. در بازی Homefront نیز تعدادی از اینگونه پیش بینی ها وجود دارد که سعی شده در سال های اخیر بسیاری از آن ها به واقعیت تبدیل شوند (در طول بحث به این اتفاقات اشاره می شود). اما هنوز پیش بینی های قابل تاملی وجود دارند که تا به امروز محقق نشده اند و بیم آن می رود که برای اثبات قدرت پیش بینی خود، دست به اعمال شومی زده و دنیا را با آشوبی عظیم مواجه سازند. از این رو به کلیه عزیزان و دوستان تحلیلگر توصیه می کنم که با تحلیل و ارزیابی نکات ذکر شده در این پیش بینی ها، آن ها را کالبد شکافی نموده و درصورت کشف و درک نکات خاص، اطلاع رسانی نمایند.

4- نکته قابل توجه دیگر درمورد این بازی حضور تائه کیم (Tae Kim) کارشناس نظامی سیا (CIA) به عنوان مشاور و ناظر در این پروژه است. او درمورد حضور خود اینطور اظهار نظر می کند که:
"سازندگان بازی قصد داشتند تا حد امکان بازی را بر اساس واقعیات موجود و حوادث آینده جهان بسازند و من به آن ها کمک کردم تا تحلیلی صحیح از وقایع آینده جهان داشته باشند."
او همچنین درمورد علت انتخاب کره شمالی به عنوان دشمن هم گفت:
"خیلی ها به من انتقاد داشتند که چرا به جای کره شمالی، چین و یا روسیه را به عنوان دشمن قرار ندادم. نظر من این است که کره شمالی واقعا پتانسیل تبدیل شدن به خطر بزرگ جهانی دارد. درضمن انتخاب چین به عنوان دشمن ممکن بود عکس العمل های غیرقابل پیش بینی ای را از سوی این کشور به همراه داشته باشد. دشمنی روسیه هم چیز جدیدی نبود و جذابیت چندانی برای بازیکن ها نداشت."
محتوای این بازی از طرف مجتمع نظامی- صنعتی تایید شده و بودجه ای از طرف پنتاگون برای کمک به ساخت این بازی اختصاص یافته است.
داستان بازی را هم کارگردان و نویسنده آمریکایی جان میلیوس (John Milius) به رشته تحریر درآورده. این کارگردان در کارنامه کاری خود نگارش فیلمنامه هایی چون: Apocalypse Now ، Jaws، The Hunt for Red October، Red Dawn و Clear and Present Danger را دارد.

5- نکته آخر درمورد این بازی موقعیت و ساختار شرکت سازنده آن است. شرکت بازی سازی Kaos Studios، (نام این شرکت تغییر یافته واژه Chaos و از همان ریشه است. تغییر K به C مدت هاست که در بازی های رایانه ای باب شده است. برای یادآوری به بازی Mortal Kombat توجه کنید. در این بازی Combat با K نوشته شده است.) یک شرکت بازی سازی آمریکایی است که در سال 2006 تاسیس شد. این شرکت در سال 2008 اولین بازی خود با عنوان Frontlines: Fuel of War را منتشر کرد و در سال 2009 این استودیو برای ساخت بازی جدید خود اقدام به استخدام نیروهای متخصص نمود! سرانجام این شرکت در سال 2011 بازی Homefront را به بازار عرضه کرد و در 13 ژوئن سال 2011 برای همیشه به کار خود پایان داد!!! حال سوال این است که چرا یک استودیوی بازی سازی اینچنین عمر کوتاهی دارد؟ آیا کمی فروش محصولات و مشکلات اقتصادی موجب بروز چنین وضعیتی بوده؟ یا ماموریت این شرکت در ساخت و نمایش اهداف مورد نظر مجامع و محافل خاص به پایان رسیده بود و دیگر وجود آن ضرورتی نداشت؟

 مفهوم نظم نوین جهانی

پرفسور سام نوومف، استاد و متخصص علوم سیاسی در دانشگاه مک گیل مونترال در کتاب خود به نام ایدئولوژی نظم نوین اینطور شرح می دهد که:
" ما روی شانه های افراد قبل از خود ایستاده ایم "؛ این جمله همانند دهه های گذشته معنی خود را حفظ کرده است. مسائل نوین اجتماعی همانند مسائل و فعل وانفعالات در طبیعت از چیزهای قدیم یا به صورت تولد جدید ایده ای و یا نفع مسائل گذشته، به صورت یک آلترناتیو به وجود می آید. بنابراین آن چیزی که جدید است، نه ایده به خودی خود، بلکه توده عظیم انتقاداتی است که ایدئولوژی را تشویق می کنند.
در واقع ما در حال وارد شدن به دورانی مملو از درگیری ایدئولوژی های بین المللی برای اعمال هژمونی هستیم. با در نظر گرفتن تقسیم جهانی قدرت یا به زبان دقیق تر نبودن قدرت جهانی، این وظیفه ماست که ایدئولوژی استراتژیکی جدیدی که از سوی قدرتمداران فعلی آمریکا سرچشمه گرفته را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم. سیاست توسعه طلبانه منطقه ای آمریکا امر کاملا شناخته شده ای است، به گونه ای که مردم سرخپوست و آمریکایی الاصل بومی را به طور کلی نابود و در چیزی تحت عنوان " خاک پدری" محدود نمود، باید بخاطر بیاوریم که اشتهای منطقه ای آن ها تا زمانی که پنجاه درصد خاک مکزیک را جدا و اشغال کرده و نصف دیگر را در چیزی بنام "بایه( سفلی) کالیفرنیا"، به عنوان لقمه مکزیک خلاصه کرد، اشباع نشد. اشتهای کشور گشایی آمریکا به دوران های قدیم، زمان پیروزی آمریکا بر اسپانیا و بیش از یک قرن "جنگ آمریکا و اسپانیا" در کشودهای کارائیب و فلیپین برمی گردد. بعد از این پیروزی، آمریکا قصد اشغال و دستیابی به کشورهای دیگر با منابع غنی تحت شعار"درهای باز" که در واقع باید تسخیر هر چه بیشتر بازارهای جهان قلمداد شود را کرد. با پایان گرفتن جنگ جهانی دوم تقریبا همه اروپا و بخشی از آسیا در خرابی کامل بود، در حالیکه قاره آمریکا دست نخورده، به عنوان رهبر جهان سرمایه داری، تنها با آلترناتیوهای موجود آن زمان، شوروی، چین، و دیگر کشورهای بلوک شرق روبرو بود. با نابودی شوروی و بلوک شرق در پایان دهه 1980 درها برای یکه تازی هر چه بیشتر آمریکا جهت فاز دیگری از صف بندی های جهانی باز گذاشته شد.
مسایل زیادی باعث بوجود آمدن پروسه ای شده است که ما در حال حاضر بطور کامل شاهد آن هستیم: مسائلی مانند حمله صدام به کویت و عکس العمل بوش پدر با آخرین و مدرنترین تکنولوژی، بمباران کردن سفارت چین در بلگراد هنگام جنگ مخرب ناتو برای از بین بردن بنیه اقتصادی و نابود کردن یوگسلاوی.
آمریکا می دانست که عکس العمل چین در حد اعتراض و یا لفاظی های داغ، خواهد ماند و بدین طریق در غیاب یک عمل موثر، مشت "پاندای کاغذی" به عنوان یک قدرت محافظه کار، معرفی خواهد شد. صحنه آخر این تئاتر(مربوط) به دوران ریاست جمهوری کلینتون در سال 1994است. زمانی که وی تصمیم به حمله پیشگیرانه به مجتمع اتمی کره شمالی گرفته بود. اما مانور ماهرانه جیمی کارتر و ظاهر شدن او در یک مصاحبه مطبوعاتی در پیونگ یانگ، و اعلام اینکه ایشان قرار داد مثبتی را با دولت کره شمالی امضا کرده است، طرح "محافظه کاران" اطراف کلینتون، برای اجرای این حمله را نقش بر آب کرد. بنابراین استفاده از بهانه حمله پیشگیرانه چیزی جدید و متعلق به دولت فعلی آمریکا نیست.
با مروری به این وقایع و پیش درآمدها، ما وارد زمان حال و اتفاقات آن می شویم. با جنگ اخیر بوش پسر علیه صدام، ما شاهد هژمونی آمریکا به وسیله قدرت نظامی هستیم. در حال حاضر جهان زیر سر فصلی تحت عنوان "دکترین بوش" که در واقع، استفاده از شیوه های تروریستی برای تسلیم نمودن کشورها و قبول "آزادی توسط و به وسیله بازار" بسر می برد.
آیا ایدئولوژی ای پشت این دکترین خوابیده است؟ جواب این سوال به طور خیلی واضح مثبت است و تابلوی فریاد ادوارد مونش (تابلوی فریاد یکی از اثرهای جاودانی ادوارد مونگ نقاش مشهور نروژی است) این جواب را به خوبی ترسیم می نماید. در حالی که نهال و ریشه این ایدئولوژی به خانه قبیله ای حکومتگران در دوران حکومت رونالد ریگان بر می گردد، مکان فعلی این ایدئولوژی پروژه آمریکای قرن جدید است که در انستیتوی که در سال 1997 تاسیس گردید تبلور یافت. بیانیه افتتاحیه این پروژه توسط 25 شخصیت از جمله دیک چینی، معاون رئیس جمهوری آمریکا، رامزفلد وزیر دفاع، معاون رئیس جمهوری قبلی، برادر بوش، رئیس جمهور فعلی، تعدادی از کارمندان و ایدئولوگ های عالی رتبه وزارت دفاع، 5 نفر از آکادمیسین های بلند پایه، یک روحانی مسیحی، دو نفر از ناشرین، یک نفر مسلمان افغانی که در حال حاضر نماینده دولت آمریکا در افغانستان است (خلیجا) یک قاچاقچی سابق مواد مخدر (تزار مواد مخدر) رئیس قبلی توسعه کاخ سفید و رئیس قبلی کمیته جهان آزاد، امضا شد.
این 25 نفر سنگ بنای اصلی ایدئولوژی دولت فعلی آمریکا را در 7 سال پیش (یعنی در سال 1997) گذاشتند. یکی از سیاست های این دولت بعد از به قدرت رسیدن، پشتیبانی و تهیه کمک های مالی برای مجریان کودتای نافرجام علیه رئیس جمهور منتخب مردم ونزوئلا، چاوز بوده است. دیگری ایجاد و زمینه سازی برای کمک کردن "برای آزاد نمودن مردم چین از سلطه کمونیست است"، و سومین، تبلیغ و انتشار "ایدئولوژی مسیحی"است.
در بین این 25 نفر فردی وجود دارد که در برابر سنا اظهار نمود که دروغ گفته است. مانیفست آن ها شامل نکات زیر است :
1- دولت آمریکا به عنوان تنها قدرت، باید همه توان خود را برای ایجاد قرن جدیدی که در راستای منافع آمریکا در همه زمینه ها باشد بکار بگیرد.
2- پی ریزی مجدد ارزش های ریگان برای ایجاد ارتشی قوی برای جلوگیری از هر گونه چالش و انتشار ارزش های آمریکا در خارج از مرزهای آن. سهل انگاری در این مورد باعث می گردد که قدرت آمریکا در خارج از مرزهای این کشور به چالش کشیده شود.
3- چهار مورد با اهمیت و دوفوریتی به قرار زیر است:
آ- افزایش قدرت ارتش
ب- به مبارزه طلبیدن هر دولتی که مخالف با ارزش ها و منافع آمریکا است
پ- انتشار و توسعه سیاست جهانی و اقتصاد آزاد
ت- ایجاد نظم نوین جهانی همخوان با منافع، امنیت و ارزش های آمریکا
استخوانبندی اصلی این ایدئولوژی در ژانویه 2002 زمانی که بوش پسر "محور شرارت" را در سخنرانی خود برای مردم آمریکا، مطرح نمود و تاکیدات رهبران پروژه آمریکایی قرن جدید، گری اشمیت و تام دونلی، طی بیانیه ای که " آمریکا هدفی بالاتر از تروریسم دارد" گذاشته شد.
این"یک موقعیت طلایی برای گسترش ارزش های سیاسی آمریکا، بخصوص در کشورهای مسلمان" بود. در حالی که این پروژه هدف اولیه خود را روی کشورهای مسلمان گذاشته بود، اشمیت و دونلی در آن بیانیه صراحتا اعلام می کنند که مطالبات، آزادی، قانون وعدالت مسائلی هستند که غیر قابل مذاکره بوده و هیچ کشوری از آن معاف نخواهد بود".
این بیانیه با این جمله به پایان می رسد: صلح و امنیت با دوام، باید به وسیله قدرت نظامی و ارزش های سیاسی آمریکا برنده و نگهداری شود.
ویلیام کریستول، رئیس فعلی این پروژه و سردبیرهفته نامه استاندارد، روز بعد از انتشار این بیانیه طی یک مقاله در واشینگتن پست، مسیر فکری آمریکای جدید را ترسیم نمود.
آمریکا سیاست خود را از جنگ با تروریسم به جنگ علیه حکومت های دوستدار ترور، به جنگ علیه حکومت های دیکتاتوری، به خصوص دیکتاتوری های مخالف آمریکا، به تغییر حکومت توسط نیروهای نظامی (همانند حمله نظامی به افغانستان)، در مواقع ضروری و تغییر رژیم از طریق سیاسی و دیپلماتیک (همانند کودتای سازمان یافته سیا بر علیه حکومت منتخب مردم هائیتی) در مواقع غیر ضروری تغییر می دهد.
با در نظر گرفتن این چارچوپ برای تغییر رژیم، فرض می کنیم که همیشه و در همه وقت تغییر رژیم از طریق نظامی وجود دارد در صورتی که طریق دیپلماتیک و سیاسی موفق نباشد. آیا آمریکا قادر است که این سیاست جهانی به ارث برده از روم باستان را به تنهایی به پیش ببرد؟ جواب این سئوال را می توان در خود پروژه طی مقاله ای در روزنامه لیبرال و اشنگتن پست در اواسط دسامبر 2002 مشاهده نمود.
رابرت کاگن یکی از رهبران پروژه جواب این سئوال را چنین توضیح می دهد، افرادی مانند کولین پاول و وزیر امور خارجه سابق جیمز بیکر معتقدند که آمریکا برای استفاده از نیروی انتظامی باید پشتیبانی شورای امنیت سازمان ملل و ملل مختلف، تحت عنوان "اهرم های چند ملیتی"را جلب نماید.
در صورت مخالفت شورای امنیت سازمان ملل متحد با درخواست آمریکا برای حمله نظامی، آمریکا باید به تنهایی این عمل را انجام دهد. کاگن ادامه می دهد که:
اگر شورای امنیت تصمیم درستی اتخاذ نماید، این عمل باعث قوی شدن موضع اتخاذی ما می شود و در غیر این صورت باید آن (سازمان ملل) را نادیده گرفت. این را می توان شیوه آمریکایی نظریه چند ملیتی، در دوران هژمونی آمریکا نامید، یکی از میراث های عجیب و خطرناک دوران ریگان، همانا ادغام کردن واقعیت ها با دنیای سینماست، متاسفانه این مساله تنها به خود ریگان که درواقع مشهور بود این دو را با هم بارها و بارها قاطی می کرد خلاصه نمی شود.
گری اشمیت مدیر اول پروژه آمریکای قرن جدید، در اواخر ماه مارس 2003 در مقاله ای در لس آنجلس تایمز اغتششات فکری خود را زمانی که وی دنیای جدید را با فیلم "اوج بلند" گری گوپر مقایسه کرد، به نمایش گذاشت.
" داستان فیلم چنان است که مردم شهر خیلی از صلح و آرامشی که مارشال ویل کین، کاراکتر اول فیلم گری کوپر برای آن ها با قانونش ایجاد کرده است راضی و خشنود هستند، اما در عین حال خیلی ناراحت و نگران این هستند که کاراکترهای شرور فیلم برای انتقام گرفتن از مارشال بازگردند. کوته بینی مردم شهر آن ها را وادار می کند که معتقد باشند که اگر مارشال قبل از آمدن افراد شرور شهر را رها کند هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. در صورتی که واقعیت عکس این مساله است. بدون مارشال و قانونش شهر در دست افراد شرور خواهد افتاد و در نتیجه منجر به آنارشی کامل می گردد".
با نگاهی اجمالی به چارچوب تعیین شده در استراتژی امنیت ملی که در سپتامبر سال 2002 منتشر شد، می توان به دکترینی پی برد که تحت عنوان "دکترین بوش" شناخته شده است. چارچوب های زیرین در این سند 25 صفحه ای ترسیم شده است:
1- فقط و فقط یک مدل ماندگار درست و حقیقی برای کلیه مردم جهان وجود دارد. این مدل بر اساس"آزادی، دموکراسی و بازار آزاد" پی ریزی شده و تحت هیچ شرایطی قابل تغییر نخواهد بود و هیچ کشوری هم نمی تواند از قبول آن سرباز زند.
2- آمریکا صلح و اقتصاد آزاد را بیرون از مرزهای خود و به تمام قاره های جهان انتقال خواهد داد.
3- طبق مثال مشهور حمله بهترین دفاع است، آمریکا علیه هر تهدیدی قبل از آنکه به وقوع بپیوندد به تنهایی با اقدام پیشگیرانه برخورد خواهد کرد. نباید به دشمن اجازه داد که اول او حمله نماید.
4- جامعه روسیه در حال گذار به جامعه ای با ارزش های آمریکا است و چین مطمئنا متوجه خواهد شد این تنها راه برای نیل به جامعه ای با عظمت است.
5- برای جلوگیری از دشمنی های موجود، مفهوم" تهدید قریب الوقوع" باید وارد قانون بین المللی شده و همه آن را قبول نمایند.
6- باید علیه کشورهای ناباب که از آمریکا و همه ارزش های آن تنفر دارند، اقدام و جلوگیری شود.
7- علت وجود تروریست فقر نیست.
8- استراتژی آمریکا بر مبنای "قاطعیت انترناسیونالیسم آمریکایی" خواهد بود.
9- آمریکا تغییر رژیم ها را در هر جای جهان و در هر زمانی که موقعیت ایجاب کند، تشویق می کند.
10- آمریکا جهان را از افراد ناباب پاک خواهد نمود.
11- آمریکا باید جلوی هر گونه رقیب نظامی احتمالی آینده دور یا نزدیک را از طریق پیشرفت سلاح های جدید و ایجاد پایگاه های مختلف در سراسر جهان (برای استقرار نیروهای خود) بگیرد.
12- آمریکا همچنان باید با مخالفت خود، با اعمال دادگاه جناحی بین المللی علیه نیرو هایش، که در حال انجام وظیفه در سراسر جهان هستند ادامه دهد.
شباهت و انعکاس مشمئز کننده ای بین این دکترین و دکترین مانویت دوران 1930 وجود دارد. جهان به دو اردوی خوب و بد تقسیم شده و این رسالت ملی آمریکا است که علیه بدی ها به اسم مدنیت مسیحی به پا خواسته و جهان را از شر بدی ها با "متحدان راضی" در صورت امکان ( و در غیر این صورت اگر لازم باشد) به تنهایی پاک و نابود کند.
فقط و فقط یک حقیقت وجود دارد و آمریکا تضمین کننده آن بوده و لذا وظیفه و مسئولیت دارد که به هر وسیله که لازم باشد مردم جهان را وادار به قبول این حقیقت نماید. تمامی قوانین موجود در جهان از دادگاه جناحی بین امللی گرفته تا تعریف قضایی از " حمله قریب الوقوع" باید به گونه ای تعریف و برداشت شود که مغایر با منافع و هژمونی آمریکا نباشد. به جرات می توان بیان نمود که هر کشوری که امکان توسعه و پیشرفت نظامی را داشته باشد در آن طرف خط قرار خواهد گرفت و باید قبل از انجام آن خنثی گردد.

پس از ذکر نکات مهم، بهتر است نگاهی اجمالی به داستان بازی داشته باشیم.

خلاصه ای از داستان

داستان بازی روایتگر رویدادهای جهان در سال های پیش رو است، زمانی که دنیا دستخوش تغییرات زیادی شده و معادلات قدرت به هم خورده است.
آمریکا، که زمانی قدرت برتر نظامی و اقتصادی جهان به شمار می رفت حالا به کشوری زبون و بحران زده بدل گشته و ارزش پولی آن به پایین ترین مقدار خود رسیده است. از طرفی بحران اقتصادی جهان را فرا گرفته و جنگ میان ایران و عربستان و قطع صادرات نفت و گاز از طرف روسیه به اکراین و از آنجا به کشورهای اروپای غربی، قیمت سوخت را به بالاترین حد خود رسانده است.
این سلسله تغییرات موجب گردیده تا جمهوری کره به رهبری کیم جونگ اون (رهبر جدید خود) از فرصت پیش آمده بهترین استفاده را کرده و با افزایش قدرت نظامی و اقتصادی خود، بر دنیا حکمرانی نماید. (طبق اطلاعات موجود در بازی، دو کره با هم متحد شده اند و جمهوری بزرگ کره را تشکیل داده اند.)
اما تراژدیکترین بخش داستان، به روایت اوضاع اسف بار مردم آمریکا پس از اشغال کشورشان به دست سربازان کره شمالی (معلوم نیست که چرا با وجود اتحاد دو کره و شکلگیری جمهوره بزرگ کره، هنوز بازی اصرار دارد که مهاجمان را اعضای کره شمالی معرفی نماید!!) می پردازد.
طبق داستان، کره شمالی پس از گسترش نفوذ و قدرت سیاسی و نظامی خود در جهان، سرانجام موفق می شود تا با کمک همپیمانان خود (مالزی، فیلیپین و...) در 16 ژوئن سال 2025 با ایجاد انفجاری اتمی بر فرارز قاره آمریکا، خرابی های غیرقابل جبرانی را به این قاره تحمیل کند و اثرات مخرب حاصل از نوسانات الکترونیکی، زندگی را برای اکثر مردم آمریکا غیرممکن نماید.
بدین ترتیب آمریکا نیز به تسخیر کره شمالی درآمده و سربازان وحشی و بی رحم کره ای انتقام سال ها تحریم و زورگویی دولت مردان آمریکا را از مردم آن می گیرند!
پس از این مقدمه، بازیکن در نقش یک خلبان هلیکوپتر وابسطه به نیروی دریایی به نام روبرت جیکوبز (Robert Jacobs) قرار می گیرد. کره ای ها جیکوبز را درون اتوبوس ویژه حمل اسرا سوار کرده و درحال انتقال وی به اردوگاه اسرا در آلاسکا هستند که در طول مسیر گروهی از شبه نظامیان آمریکایی، موسوم به "مبارزان گروه مقاومت" به اتوبوس آن ها حمله کرده و پس از کشتن نگهبان ها، جیکوبز را نجات می دهند.
پس از این واقعه، جیکوبز به همراه سه تن از برجسته ترین افراد این گروه به نام های کانر (تفنگدار اسبق نیروی دریایی آمریکا، واحد کارولینا)، رینا (متخصص شکار) و هاپر (تکنسین دورگه کره- آمریکایی اهل اکلند) اقدام به انجام عملیات های چریکی علیه اشغالگران کره ای می کنند و پس از درگیری ها و کشمکش های طولانی، سرانجام با دخالت ارتش آمریکا (معلوم نیست که چرا تا آن لحظه ارتش آمریکا حضور نداشته و در انتهای کار سروکله آن پیدا می شود!!) و از خودگذشتگی کانر، فرماندهی ارتش کره ای که قصد حمله به سانفرانسیسکو را داشت نابود شده و کره در این عملیات ناکام می ماند.
خبر پیروزی آمریکایی ها به سرعت در خبرگزاری های اروپایی انعکاس می یابد و همین امر مقدمه ای برای کمک رسانی اروپا و نجات آمریکا از دست کره ای ها می شود...

حال که با کلیات داستان بازی آشنا شدید، بهتر است به سراغ مهم ترین بخش بازی، یعنی تکه روزنامه ها و پیش بینی های موجود در آن ها برویم و برخی از وقایع ذکر شده در آن ها را مورد بررسی قرار دهیم.

* نکته: روایت روزنامه ها به صورت سلسله وار زمانبندی شده و از سال 2006 تا سال 2025 را در بر می گیرد.

فالگیران عصر جدید

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2006
2006/6/7

پنتاگون اعلام کرد: آزمایش اتمی موشک های کره شمالی با شکست مواجه شد

با وجود تلاش های جهانی برای متوقف نمودن برنامه اتمی کره شمالی، این کشور منزوی، در ساعت 30/3 صبح (30/2 به وقت محلی) به مدت 5 ساعت اقدام به آزمایش تعدادی از موشک های خود نمود. در طول این برنامه، تست موشک Taepodong 2 ، (تغییر یافته موشک Era Scud روسی) 40 دقیقه پس از شروع آزمایش با شکست مواجه شد.
در پی این اقدام، کشورهای آمریکا، ژاپن و انگلیس این سلسله آزمایش ها را محکوم کردند و آن را نقض آشکار قانون "عدم آزمایش موشک های اتمی" دانستند که پیونگ یانگ متعهد به انجام آن شده بود.
این قانون در سال 1998، هنگامی که آزمایش موشکی Taepodong 1 کره روی خاک کشور ژاپن با شکست مواجه گشت، وضع شد.

حقایق موجود در مورد این خبر:

آشنایی با موشک Taepodong 2

Taepodong 2 موشکی 2 یا 3 مرحله ای است که برای جایگزینی با نوع اولیه آن Taepodong-1 طراحی شد.
بر طبق شواهد بدست آمده از این موشک، (عکس ها، نوع سوخت و گنجایش آن) به نظر می رسد Taepodong 2موشکی 2 مرحله ای با برد تقریبی 4000 کیلومتر یا موشکی 3 مرحله ای با برد 4500 کیلومتر می باشد که دوربرد ترین موشک کره ای ها محسوب می شود.
میزان زمان بین هر مرحله در حدود 100 ثانیه است که مدت زمان احتراق موتور این موشک را به 5 تا 6 دقیقه می رساند.
شایعاتی مبنی بر وجود نوعی از این موشک با برد 9000 کیلومتر نیز به گوش می رسد و این موشک در حداکثر برد خود قادر به حمل 500 کیلوگرم کلاهک انفجاری است.
تا کنون اطلاعات بسیار کمی از این موشک به بیرون درز کرده است. حتی اسم Taepodong 2 نیز بوسیله آژانس های اطلاعاتی و امنیتی خارج از کره شمالی انتخاب شده است. دلیل نامگذاری آن ها نیز صرفا به علت این بوده است که Taepodong 2 جایگزینTaepodong 1 شده است.
به نظر می رسد که سوخت مرحله اول این موشک از نوع سوخت مایع بوده و مرحله ی دوم نیز بر طبق طراحی های موشک کوتاه برد Nodong-2 طراحی شده است.
بسته به برد هدف، این موشک می تواند بین 700 تا 1000 کیلوگرم انواع تسلیحات متعارف و کشتار جمعی را حمل نماید. این موشک همچنین توانایی قرار دادن ماهواره ها در مدار را نیز داراست.

پرتاب آزمایشی سال 2006

گزارش های منابع اطلاعاتی آمریکا آشکار ساخت که کره شمالی قصد آزمایش یک موشک را دارد. کشور آمریکا به کره شمالی هشدار داده بود که اگر این آزمایش را انجام دهد مشمول تحریم های سخت تری خواهد شد. ژاپن نیز هشدار داده بود که این آزمایش در تضاد با قرارداد آن ها با ژاپن است.
این موشک در 5 جولای 2006 از کارخانه ی Musadan-Ri به همراه دو فروند موشک Nodong-2 شلیک شد که نتیجه ی تست ناموفق بود.

پرتاب ماهواره سال 2009

ماهواره های جاسوسی آمریکا در فوریه 2009 موشک Taepodong 2 ای را شناسایی کردند و برد آن را 5500 کیلومتر تخمین زدند. این برد برای زدن آلاسکا کافی بود.
کره شمالی به ایکائو اطلاع داده بود که ماهواره مخابراتی موسوم بهkwangmyongsong را به همراه ماهواره بر Unha-2 در آوریل 2009 شلیک خواهد کرد.
در 5 آوریل این موشک شلیک شد. بنا به گفته مقامات آمریکایی قسمت اول این موشک به دریای ژاپن افتاد و بقیه قسمت ها نیز در اقیانوس آرام سقوط کردند. آزمایشات بعدی نشان داد که این موشک 3850 کیلومتر از سکوی پرتاب را طی کرده و قسمت دوم آن سالم بوده، اما قسمت سوم دچار مشکل شده است.

واکنش های بین المللی به خبر آزمایش موشک جدید کره شمالی (2006)

در حالی که هنوز کره شمالی آزمایش موشکی خود را انجام نداده است و حتی تلاش برای انجام چنین آزمایشی را انکار کرده، نگرانی های بین المللی همچنان به قوت خود باقی مانده و اخبار انجام این آزمایش در کانون توجه مطبوعات و رسانه های بین المللی در طول 24 ساعت گذشته بوده و هست.
به گزارش خبرگزاری آسوشیتد پرس، آمریکا و ژاپن ضمن خطرناک خواندن چنین آزمایشی از کره شمالی درخواست کرده اند از انجام آزمایش این موشک که توانایی رسیدن به خاک آمریکا را دارد خودداری کند ولی مقامات کره شمالی تدارک این کشور برای انجام چنین موشکی را تکذیب کرده اند.
این در حالی است که یک روزنامه چاپ کره جنوبی شنبه 27 خرداد 1384 در گزارشی آورده بود، كره‌ شمالي به منظور فراهم ساختن مقدمات آزمايش موشك دوربردي كه توانایی رسیدن به خاک آمریکا را دارد، دستگاه پرتاب موشك را روي سكوي پرتاب سوار كرده و حدود 10 تانكر سوخت را به پايگاه مربوط انتقال داده است. این روزنامه به نقل از یکی از مقامات عالی رتبه کره جنوبی نوشته بود، كه سئول و واشنگتن پس از تجزيه و تحليل تصاوير ماهواره‌ ای به اين نتيجه رسيده اند كه كره‌ شمالي قصد انجام آزمايش موشكي دارد.
هر چند که کره شمالی تلاش برای چنین آزمایشی را انکار کرده ولی به گزارش شبکه تلویزیونی سراسری ژاپن هواپیماهای جاسوسی آمریکا بشدت تحرکات موشکی کره شمالی را تحت نظر گرفته اند. این در حالی است که کره شمالی بشدت از پروازهای جاسوسی آمریکا در حریم هوایی این کشور انتقاد کرده و خبرگزاری دولتی کره شمالی در خبری آورده که هواپيماهاي جاسوسي آمریکا در صبح جمعه گذشته وارد حريم فضايي سواحل غربي كره‌شمالي شده‌اند.
اخبار مربوط به آزمایش موشکی کره شمالی از شنبه در کانون توجه رسانه ها و خبرگزاریهای بین المللی قرار داشت و حتی خبرگزاری رویترز خبر از انجام یک آزمایش قریب الوقوع تا ساعاتی دیگر داده بود.
در همین خصوص خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از مقامات آمریکایی آورده بود که احتمال آزمایش این موشک قریب الوقوع است.
"هواپیماهای جاسوسی آمریکا بشدت تحرکات موشکی کره شمالی را تحت نظر گرفته اند. "
این موشک که Taepodong-2 نام دارد 35 متر طول و بردی در حدود 3500 تا 6000 كيلومتر دارد. در صورت تحقق چنین آزمایشی این دومین موشک بلند پروازی خواهد بود که از سال 1998 تا کنون توسط کره شمالی آزمایش می شود. كره شمالي در سال ‪ ۱۹۹۸ميلادي نسل اول این موشک ها موسوم به Taepodong 1 را بر فراز ژاپن آزمایش کرده بود.
دولت ژاپن انجام چنین آزمایشی را تهدیدی برای امنیت ملی خود می داند و تهدید کرده در صورت شلیک این موشک کشورش خواستار بررسی تحریم کره شمالی در شورای امنیت می شود. تارو آسو، وزیر امور خارجه ژاپن ضمن سخنرانی در یک برنامه تلویزیونی گفته، ژاپن خواهان آن است که چنانچه کره شمالی آزمایش موشک های بالستیک را آغاز و تکمیل کند، شورای امنیت سازمان ملل در این زمینه تشکیل جلسه دهد.
آمریکا که بشدت از توانایی های موشکی کره شمالی ابراز نگرانی کرده و تلاش كره‌ شمالي براي‌انجام اين‌آزمايش موشكي را اقدامي تحريك ‌كننده و خطرناك توصيف كرده است. فرد جونز، سخنگوی امنیت ملی کاخ سفید در این خصوص گفته، کره شمالی باید به منظور پایان دادن به بحران بر سر برنامه هسته ای خود به مهلت قانونی آزمایش موشک دوربرد که از سال 1999 آن را مراعات کرده ، پایبند باشد و به گفتگوهای شش جانبه بازگردد.
يان‌ولفشتال، از كارشناسان تسليحاتي مركز مطالعات استراتژيك و بين‌المللي واشنگتن معتقد است که فعاليت موشكي کره شمالی، نشانه عصبانيت آنان از اين است كه نتوانسته‌اند، مزاياي خوبي را در ازای توقف برنامه اتمي خود به دست آورند. این در حالی است که جوزف سيرين كيون، از كارشناسان اتمي مركز پيشرفت آمریکا، در این خصوص گفته بود كره‌اي‌ها دوست ندارند، ناديده گرفته شوند و اين اقدامات را انجام مي‌دهند، تا به آمریکا يادآوري كنند، هنوز هم بالقوه خطرناكند.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2007
2007/18/2

ایدئولوژی جوچه (Juche)

ایدئولوژی جوچه توسط کیم سونگ دوم (Kim-sung Il) پایه گذاری شد و اساس آن همان عقاید کلاسیک مارکسیست- لنینی بود. درواقع ایدئولوژی جوچه، نوعی اتکای شخصی است که مانع دخالت طرح proxy control سایر کشورهای کمونیستی می شود.
اما سیاست دیگری هم در کره شمالی وجود دارد که در کنار جوچه همزمان به آن نیز پرداخته می شود، این سیاست عبارت است از دست یابی به استقلال کامل به دور از هرگونه دخالت کشورهای بیگانه و یا تاصیرگیری از آن ها. به این منظور کشور کره شمالی مجبور به اعمال قوانین ریاضت اقتصادی شدید و تشکیل پدافند شخصی شده است. در نتیجه اعمال این سیاست، کشور کره شمالی به کشوری استبدادی، تحت سلطه کامل کیم جونگ ایل (Kim Jong-il) درآمده است.
با وجودی که ایدئولوژی جوچه این کشور را به سمت نوعی اتکای شخصی سوق می دهد و تعامل آن با جوامع دیگر را تا حد قابل ملاحظه ای کاهش می دهد، اما با این حال دولت کره شمالی مجبور است برای تامین نیازهای غذایی خود از کشورهای دیگر کمک دریافت نماید تا در فرصت مناسب این بخش را نیز تقویت نماید و در آن خودکفا شود. اما ظهور قحطی، گرسنگی و بیماری، از بارزترین نتیجه سیاست های ریاضتی کیم جونگ ایل برای کشورش به حساب می آیند و باعث شده اند تا کشور آمریکا طرح کمک دارویی و انگلیس طرح کمک غذایی به این کشور را در دستور کار خود قرار دهند. همین امر موجب تضعیف شالوده ایدئولوژی جوچه گردیده و باعث شده تا کشور کره شمالی به منظور جبران این ضعف، اقدام به گسترش قدرت نظامی خود در شبه جزیره کره کرده و قدرت نظامی خود را در منطقه افزایش دهد.
از همین رو بسیاری از تشکیلات حکومتی و مردمی در کره شمالی دیگر شباهت چندانی به تعاریف موجود در ایدئولوژی جوچه ندارند و گه گاه از آن پیروی نمی کنند.
بر اساس گزارش های ضد و نقیضی که از این کشور به گوش می رسد، مردم در شکل گیری روند اقتصادی فعلی کشور نقش چندانی ندارند و کمک های دولت برای تامین غذای آن ها چیزی کمتر از یک چهارم است و همچنان نیاز به کمک های خارجی احساس می شود. با توجه به شواهد و واقعیت های موجود این سوال مطرح می شود که که کیم جونگ ایل تا چه مدت می تواند کنترل مطلق بر این کشور داشته باشد؟

(توجه: این خبر شامل دو بخش است. بخش اول آن که به توصیف جوچه می پردازد رگه هایی از حقیقت را در خود جای داده است اما بخش دوم که صحبت از افول جوچه دارد کاملا نادرست است و به نظر می رسد که تمایل سازندگان بازی این است که جوچه به چنین سرنوشتی دچار گردد.)

حقایق موجود در مورد این خبر:

ایدئولوژی جوچه چیست؟

فلسفه سياسى حاکم بر کشور کره شمالى ايده جوچه است که از اواخر دهه ۱۹۶۰ از سوى کيم ايل سونگ به‌ عنوان يک نظام انديشه‌اى و ايدئولوژيکى طراحى و توسعه يافت. جوچه تلفيقى است از مارکسيسم، ناسيوناليسم و هومانيسم که هدف آن ايجاد جامعه اشتراکى سازمان يافته متکى بر خود در راه سازندگى کشور و تربيت افراد است.
بنياد‌گذار جوچه بر اين باور است که استقلال بخشى جداناپذير از طبيعت انسان است و بر اين اساس است که انسان‌ها مبارزه مى‌کنند تا به استقلال نائل آيند و کيم ايل سونگ نقش تعيين کننده‌اى را که مارکسيسم براى ابراز توليد قائل است مردود شمرده و اين نقش را متوجه انسان مى‌سازد. و از اين روى اصل نخستين انديشه مارکسيسم که رسايش تاريخى را در پيشرفت ابزار توليد مى‌داند در انديشه جوچه ناديده گرفته شده است. بر پايه اين ايدئولوژى کشورهاى کمونيستى موظفند بر مبناى ويژگى‌هاى فرهنگى و ملى خود، راه کمونيست را طى کنند و پيروى از روش‌هاى کشورهاى ديگر، روشى ناپسند و منفور به‌شمار مى‌آيد. رهبران کره شمالى به‌تدريج اين راه را به‌عنوان اصل آئينى و باورى شهروندان درآورده و آن را به همگان آموزاندند.
يکى از عوامل‌ مهم در به‌وجود آمدن انديشه‌ جوچه اين بود که پس از آنکه قدرت‌هاى بزرگ کمونيستى يعنى چين و شوروى که داراى رابطه ويژه‌اى با کره شمالى بودند، راهى در پيش گرفتند که رهبران کره شمالى نمى‌خواستند با آن همراهى کنند، به‌ويژه از اوايل دهه ۱۹۶۰ که اختلاف‌ها و کشمکش‌هاى ميان چين و شوروى منجر به درگيرى‌هاى مسلحانه شد، کره شمالى تصميم گرفت با مطرح کردن انديشه جوچه ضمن تأکيد بر بعدهاى فرهنگى و ملى کره فاصله سياسى خود را با اين دو قدرت جهان کمونيست حفظ کند. و از اين روى از اواخر دهه ۱۹۶۰ انديشه جوچه به‌عنوان يک نظام انديشورى و ايدئولوژيکى طراحى و در کشور توسعه يافت.
يکى ديگر از عوامل مهم در به‌وجود آمدن جنبش جوچه، نياز به توسعه روابط ديپلماتيک با کشورهاى غيرکمونيستى و رو به رشد بود. زيرا تا پيش از دهه ۱۹۶۰ کره شمالى تنها با کشورهاى کمونيستى روابط ديپلماتيک داشت. بنابراين دولت تصميم گرفت که موضع مستقلى را در رابطه با ديگر کشورهاى غيرکمونيستى مانند کشورهاى جهان سوم در پيش گيرد. به‌همين دليل به‌منظور نيل به مقصود و آرمان‌هاى خود به راهبرد نوينى روى آورد و توانست تا پايان دهه ۱۹۷۰ با بيش از ۹۰ کشور که عمدتاً در قاره آفريقا واقع شده بود رابطه سياسى و ديپلماتيک برقرار کند.
امروزه در کره شمالي، ايدئولوژى جوچه به‌عنوان يکى از متن‌هاى درسي، بسيار مهم در آموزشگاه‌ها و دانشگاه‌ها تدريس مى‌شود، و کتاب‌هاى گوناگونى درباره جوچه به نگارش در آمده و آموزش آن در هر هفته يک روز براى همگان اجبارى مى‌باشد. دولت خود انديشه جوچه را در زمينه‌هاى مختلف فردى و اجتماعي، سياسى و دفاعي، صنعت، کشاورزى گسترش مى‌دهد و رسالت جهانى کردن آن را نيز از وظايف خود مى‌داند. يکى از گام‌هاى تبليغاتى که از سوى کره شمالى طى دهه ۱۹۶۰ در سراسر جهان صورت گرفت پديدآورى کانون‌هايى به نام انستيتو ايدئولوژى جوچه و گروه مطالعاتى کيم ايل سونگ بود. نخستين مرکز بررسى انديشه جوچه در سال ۱۹۶۹ در کشور مالي (Mali) و دومين مرکز در کشور گينه (Guinea) و سپس کميته ملى بررسى منشور انقلابى سوسياليست در ماداگاسکار (Madagascar) گشايش يافت. پس از آن مرتباً بر شمار اين کانون‌ها در ديگر کشورها افزوده شد، چنانکه شمار اين کانون‌ها در اوايل دهه ۱۹۸۰ به ۱۵۰۰ رسيد که هزينه‌هاى گزافى براى اداره آنها از سوى دولت کره شمالى صرف مى‌شد. ولى در سال‌هاى اخير به‌دليل ناتوانى و دشوارى‌هاى درون‌مرزى و اقتصادى و افت نسبى سياست خارجى اين کشور، از شمار کانون‌هاى ايدئولوژى جوچه کاسته شده و تقريباً به ۲۸۰ واحد محدود شده است.
همه ساله تعداد بى‌شمارى از علاقمندان جوچه در جهان، با هزينه دولت کره شمالى در سمينارهاى بين‌المللى جوچه شرکت مى‌کنند. هم‌زمان با جشن‌هاى هفتادمين زادروز کيم ايل سونگ، برج سنگى بلندى به ارتفاع ۱۷۰ متر در مرکز شهر پيونگ يانگ ساخته و گشايش يافت که بر فراز آن مشعل ۲۰ مترى درخشانى به گونه‌اى نمادين نمايانگر پرتو افشانى ايدئولوژى جوچه بر سراسر جهان است.
روى‌هم‌رفته مى‌توان گفت با نگرش به تلاش گسترده‌اى که از سوى کره شمالى در کشورهاى جهان سوم در راه شناساندن انديشه جوچه به کار گرفته مى‌شود و سمينارها و کنفرانس‌هاى بين‌المللى گوناگونى که در اين رابطه برگزار مى‌شوند، اين کشور تا حدودى موفق شده در سطح جهانى طرفدارانى را به خود جلب کند و از آن همچون پايگاهى در رخنه‌گرى در کشورهاى جهان بهره‌بردارى کند.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2009
2009/3/6

انتخاب جانشین از طرف کیم جونگ ایل

کیم جونگ ایل، رهبر خودکامه کره شمالی، به طور رسمی پسر خود کیم جونگ اون (Kim Jong-un) را به عنوان جانشین خود معرفی کرد. کیم جونگ اون در کشور کره شمالی به دنیا آمده و تحصیلات خود را در مدرسه بین المللی برنه (Berne) در سوئیس به پایان رسانده است. او در این مدرسه با تخلص خجالتی (Shy) به تحصیل مشغول بوده و در آنجا با آمریکایی ها و اروپایی های زیادی آشنا شده است، تا حدی که به چندین زبان غربی به راحتی گویش می کند.
از سرگرمی های مورد علاقه او می توان به تعلق خاطر شدیدش به ورزش هایی چون بسکتبال و اسکی اشاره کرد. او بسکتبالیست مشهور آمریکایی، مایکل جوردن را به عنوان الگوی ورزشی خود ستایش می کند و دوست دارد مانند او باشد. اما بیماری پدر و سپرده شدن مسئولیت بزرگ اداره کشور، زندگی او را وارد مرحله تازه ای کرده و سرنوشت جدیدی را برای او رقم زده است.

(توجه: بیشتر موارد ذکر شده در این خبر صحیح است.)

حقایق موجود در مورد این خبر:

آشنایی با کیم جونگ اون

در سال 2010 پسر رهبر کره شمالی، کیم جونگ اون، در ملاء عام و در میان مقامات عالی رتبه حاضر و به عنوان رهبر آینده کشور معرفی شد.
بیش از یک سال است که رسانه های جهان و به ویژه رسانه های کره جنوبی از "کیم جونگ اون" به عنوان رهبر آتی کره شمالی یاد می کنند.
کیم جونگ اون هم اکنون 28 ساله است و در سوئیس تحصیل کرده و به زبان های آلمانی، فرانسوی و انگلیسی مسلط است. هر چند در گذشته شایعاتی در این مورد منتشر شده بود اما گویا این بار خبر انتخاب کیم جان اون به عنوان رهبر آتی کره شمالی صحت دارد.
سرویس های جاسوسی کره جنوبی اعلام کرده اند که سناریوی انتخاب کیم جونگ اون به جای پدر، اقدامی عملی است زیرا او در میان سه پسر کیم جونگ ایل، شایسته ترین فرد برای تصدی این پست است. اما در سال 87 و در زمان اعلام خبر بیماری کیم جونگ ایل روزنامه تایمز انگلیس در خبری از انتخاب شوهر خواهر کیم جونگ ایل به عنوان رهبر کره شمالی خبر داد و نوشت:
در پی ابتلای "کیم جونگ ایل" رهبر کره شمالی به یک بیماری جدی، این کشور توسط شوهر خواهر وی اداره می شود.
بر همین اساس گزارش هایی در دست است که نشان می دهد در این دوره تصمیمات اصلی کره شمالی توسط "چانگ سانگ تاک" اتخاذ شده است. سانگ تاک، هم اکنون 64 سال سن دارد و رئیس پلیس مخفی کره شمالی محسوب می شود. او شوهر خواهر کوچک کیم جونگ ایل است.
یادآور می شود "کیم جونگ اون" در کنگره ملی حزب کمونیست کره شمالی که در سال 89 برگزار شد، به عنوان عضو ارشد کمیته مرکزی حزب کمونیست و جانشین رئیس کمیسیون نظامی این کشور انتخاب شد.
اما کارشناسان اعلام کردند با توجه به اینکه جوانترین پسر کیم جونگ ایل در سن حدود 28 سالگی قرار دارد و بی‌ تجربه است، خواهر 64 ساله رهبر کره شمالی ممکن است برای نظارت به انتقال قدرت در صورتی که کیم جونگ ایل فوت کند، منصوب شده باشد.
چونگ سئونگ چانگ یک عضو برجسته موسسه سجونگ در سئول گفت:
این احتمال وجود دارد که خواهر کیم جونگ ایل نقش هماهنگ کننده برای تضمین این انتقال قدرت را ایفا کند.
گفته می‌شود که خواهر بزرگ کیم جونگ ایل و همسرش که معاون رییس کمیسیون دفاع ملی کره است احتمالا به عنوان محافظان از کیم جونگ اون تا زمان به قدرت رسیدنش فعالیت کنند. اینکه چه کسی جانشین کیم جونگ ایل خواهد شد برای امنیت منطقه شبه جزیره کره بسیار مهم به شمار می ‌رود.
اطلاعات بسیار اندکی در مورد کیم جونگ اون که گفته می‌شود حدود 28 سال دارد و در سوئیس تحصیل کرده وجود دارد. وی دو برادر بزرگ دیگر نیز دارد اما کیم جونگ ایل بسیار تمایل داشته که کوچکترین فرزندش جانشینش شود. اما با این حال کیم جونگ اون پسر کوچک رهبر کره شمالی بیشترین شانس جانشینی پدر را دارد.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2010
2010/4/8

مشخصات کیم جونگ ایل

بیوگرافی ویژه ای که از کیم جونگ ایل منتشر شده است به شکل معنی داری در راستای انحراف افکار عمومی و غیرواقعی طراحی شده است. طبق یادداشت های نویسنده این بیوگرافی، کیم جونگ ایل در کلبه ای چوبی واقع در کوهستانی مقدس در کره شمالی به دنیا آمده است. اما بیوگرافی واقعی او شرح می دهد که کیم در یک کمپ پارتیزانی در روسیه به دنیا آمده و پدر او در این دوران از ترس سربازان ژاپنی در روسیه مخفی شده بوده.
او همچنین ادعاهای عجیبی نیز دارد:
از جمله این که او خود را مخترع همبرگر می داند و ادعا می کند که بزرگترین گلف باز جهان است! او یکی از بزرگترین مصرف کنندگانHennessey بوده و یکبار کارگردان برجسته کره جنوبی را ربوده تا برای او فیلمی درمورد گودزیلا بسازد!
اما با تمام این ادعاهای عجیب و غریب و گه گاه بامزه، حقیقت این است که کیم جونگ ایل صاحب مکتب فکری خاصی است که باعث شده مردم کشورش به مردمی تنگدست و فقیر تبدیل شوند. رفتارهای غیرمعقول و سیاست های عجیب و غریب او باعث شده تا تمامی افرادی که او را از نزدیک دیده اند نتوانند توصیف یکپارچه و درستی از او داشته باشند، اما اکثریت او را فردی مجنون و دمدمی مزاج می دانند.
به دور از همه روانپریشی های او، کیم جونگ ایل تحدیدی جدی برای همسایه های غربی خود محسوب می شود. او تمام تلاش خود را برای قدرتمند کردن کره شمالی و تبدیل آن به قدرتی بزرگ در منطقه انجام داده، اما آینده حکومت او در هاله ای از ابهام قرار دارد و کارشناسان به آن با شک و تردید می نگرند. شنیده شده که وی درحالی مجبور به انتخاب یکی از پسران خود به عنوان جانشین شده است، که به نظر می رسد عقاید پسرش چندان که باید و شاید با عقاید پدر در نوع اداره کشور و ایدئولوژی پایبندی به اتکای شخصی سازگاری ندارد.

(توجه: به غیر از بخش پایانی خبر، بیشتر موارد ذکر شده در این خبر صحیح است.)

حقایق موجود در مورد این خبر:

آشنایی با کیم جونگ ایل

"در غرب او را به خاطر مدل موي خاص، شكم گنده و كفش لژدار مسخره مي‌كردند. رئيس‌جمهوري سابق آمریکا او را "پاكوتاه" خوانده بود. هم‌چنين در فيلم "تيم آمریکا: پليس دنيا" تصوير مضحكي از وي در قالب ديكتاتوري كه به تنهايي در كاخ خالي از سكنه قدم مي‌زد و درباره تنهايي‌اش آواز مي‌خواند، به نمايش گذاشته شد!"
نشريه تايم در گزارشي درباره كيم جونگ ايل، رهبر كره شمالي افزوده است:
"با اين حال اين مسخره كردن‌ها هرگز نتوانست چهره واقعي كيم جونگ ايل، رهبر كره شمالي را كه در سن 69 سالگي درگذشت، پنهان كند. اين رهبر كره شمالي توانست كشورش را به جايگاهي برساند كه نگراني و حتي در مواردي ترس قدرت‌هاي جهان را برانگيزد. با اين حال اين مساله براي مردم كره شمالي بسيار گران تمام شد؛ مردمي كه هزاران تن از آنها در دهه 90 براثر قطحي جانشان را از دست دادند و صدها هزارتنشان در زندان به سر بردند.
با اين حال كيم جونگ ايل در كره شمالي "رهبر عزيز" و بعدها "رهبر بزرگ" خوانده مي‌شد. كيم جونگ ايل كه به دنبال مرگ پدرش به تاج و تخت رسيد، در 29 دسامبر در كنار كيم ايل سونگ، رهبر سابق كره شمالي در كاخ "يادبود كومسوسان" به خاك سپرده مي‌شود.
گزارش‌هاي رسمي كره شمالي حاكي از مرگ كيم جونگ ايل در اثر سكته است. اين رهبر كره شمالي كه از پرواز ترس داشت و با قطار شخصي خود سفر مي‌كرد، در سال 2008 نيز سكته كرده بود. براساس گزارش‌هاي ماه‌هاي اخير اوضاع جسمي وي رو به بهبود بود.
تولد كيم جونگ ايل همانند بخش‌هاي ديگر زندگي وي افسانه‌اي بود. براساس گزارش‌هاي رسانه‌ هاي دولت كره شمالي تولد كيم جونگ ايل در منطقه مقدس كوه پائكدو و هم‌زمان با نشانه‌هايي خوش يمني بود؛ نشانه‌هايي همچون ستاره‌اي جديد در آسمان، دو رنگين‌كمان و پرستو. اما ظاهرا حقيقت امر اين است كه كيم جونگ ايل در سيبري به دنيا آمد. پس از جنگ جهاني دوم پدرش، رهبري دولت كره شمالي را كه در آن زمان تحت فرمان شوري سابق بود، عهده‌دار شد و رهبري اين كشور را در زمان جنگ سه ساله با كره جنوبي برعهده داشت. در اين جنگ چيزي حدود چهار ميليون تن جان خود را از دست دادند.
برخلاف وضعيت رو به افول اخير كيم جونگ ايل كه آغاز آن از سال 2008 بود، اين رهبر كره شمالي در سال 1994 كه قدرت را در اختيار گرفت، خوش سر و وضع بود. برخي معتقدند كه وي به عنوان ژنرال كره شمالي اين كشور را به گونه‌اي بي‌نظم اداره كرد. كيم جونگ ايل حملاتي به كره جنوبي ترتيب داد كه از آن جمله مي‌توان به حمله به يك هواپيماي خطوط هوايي كره جنوبي در سال 1987 و حمله به مقام‌هاي سئول در سال 1983 در برمه اشاره كرد.
در دهه 90 جاري شدن سيل و مديريت غلط در كنار يكديگر به بروز قحطي در كره شمالي منجر شد؛ قحطي كه به كشته شدن بالغ بر دو ميليون تن انجاميد و هزاران تن را آواره كرد.
كيم جونگ ايل به اصلاحات اقتصادي دست يازيد و سفرهايي به چين داشت تا از نحوه پيشرفت سريع اين كشور هم‌پيمان و همسايه آگاه شود. با اين حال نيت و انگيزه كيم جونگ ايل اين بود كه مانع هرگونه تحول حائز اهميت در بازارهاي خصوصي شود چرا كه ممكن بود اين بازارها در صورت پيشرفت به رقيبي براي قدرت و اختيارات دولت تبديل شوند.
در عوض اين رهبر كره شمالي از ايدئولوژي‌هاي استقلال ملي و اولويت نظامي حمايت كرد.
شخصيت كيم جونگ ايل عجيب و غير عادي بود. وي مظهر يك ديكتاتور بود كه هر آنچه مي خواست انجام مي‌داد چرا كه كسي نمي‌توانست به او "خير" بگويد. وي زماني علاقه شديدي به مشروبات الكلي و سوشي داشت و اين در حالي بود كه مردم كشورش در برآورده كردن نيازهاي اوليه زندگي خود باز مانده بودند. رهبر كره شمالي علاقه بسياري به فيلم داشت و كلكسيوني از هزاران فيلم را براي خود جمع آوري كرده بود. در سال 1978 كيم جونگ ايل دستور ربودن يك كارگردان كره جنوبي و همسرش را داد. اين زوج كره جنوبي مجبور شدند به گسترش صنعت فيلم و سينماي كره شمالي كمك كنند تا اين كه بالاخره توانستند در يك سفر خارجي از كره شمالي فرار كنند.
رسانه‌هاي دولتي كره شمالي همواره به دنبال ايجاد چهره‌اي مطلوب از كيم جونگ ايل در اذهان عمومي بودند. كيم جونگ ايل كارگرداني چندين فيلم را برعهده داشت، چند كتاب نوشت و خيلي خوب گلف بازي مي‌كرد.
خبرگزاري دولتي كره‌ شمالي در بيانيه‌اي ضمن اعلام خبر درگذشت كيم جونگ ايل، عنوان داشت: او براي مردم ارزش قائل بود و آنها را دوست مي‌داشت و همواره غم‌ها و شادي‌هايش را با مردم سهيم مي‌شد.
كيم جونگ ايل به عنوان رهبر كره شمالي همواره در پي دستيابي به تسليحات هسته‌اي بود. در سال 2006 نخستين موشك هسته‌اي كره شمالي آزمايش شد و سه سال بعد پيونگ‌يانگ از آزمايش موفقيت‌آميز موشك هسته‌اي ديگري خبرداد. اين آزمايش‌ها مذاكرات خلع سلاح هسته‌اي كره شمالي را بيش از پيش پيچيده كرد.
به نظر مي‌رسد با مرگ كيم جونگ ايل دستيابي به توافق ميان پيونگ يانگ و جامعه بين المللي بيش از پيش دور از ذهن باشد."

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2012
2012/2/1

انتشار خبر مرگ دیکتاتور کره

اخبار منتشر شده از کره شمالی حکایت از این دارد که کیم جونگ ایل، رهبر کره شمالی امروز در اثر حمله قلبی درگذشت. خبرهای منتشر شده در یکسال اخیر خبر از وخامت حال او داشتند. در پی این اتفاق، کیم جونگ اون، پسر و جانشین کیم جونگ ایل طی مصاحبه ای با روزنامه ها از دوران حکومت پدر به نیکی یاد کرد و حکومت خود را شروعی برای ایجاد منطقه ای پر از صلح و دوستی دانست.
از این اظهارات اینطور برداشت می شود که با مرگ کیم جونگ ایل، کره شمالی فعالیت های هسته ای خود را به حالت تلعیق درآورد و یا آن را به کلی رها سازد.
مرگ کیم جونگ ایل باعث ایجاد نوعی حس خوشبینی در حکومت مرکزی کره جنوبی شده است. از لحاظ فنی این دو کشور چیزی در حدود 60 سال است که با یکدیگر در جنگ هستند و بسیاری از مردم امیدوارند روزی فرا رسد که هر دو کشور دوباره به هم بپیوندند.

(توجه: به غیر از بخش پایانی خبر، بیشتر موارد ذکر شده در این خبر صحیح است.)

حقایق موجود در مورد این خبر:

رهبر کره شمالی درگذشت

* سال صحیح این خبر 17 دسامبر 2011 است (حدود 9 ماه پس از عرضه بازی)

کیم جونگ ایل در سالی فوت کرد که در تقویم های بین المللی، سال وداع با دیکتاتورها نام خواهد گرفت. افسانه کیم جونگ ایل سرانجام به پایان رسید. مرد شماره یک کره شمالی پس از 69 سال درگذشت. مردی که در پیونگ یانگ او را "رهبر عزیز" کره شمالی می خواندند در هفدهمین روز از ماه دسامبر سال 2011 رفت تا زمام امور یکی از حاشیه سازترین کشورهای جهان را به فرزندش بسپارد. در واپسین سال های 2011 که از این پس سال مرگ دیکتاتورها نام خواهد گرفت، کیم جونگ ایل هم رفت تا بازی برای باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده در سومین سال حضورش در قدرت پیچیده تر از پیش شود.
کره شمالی را بسیاری از رسانه های غربی کشور سیاه می خوانند. هیچ تصویر واضحی از آنچه درون این کشور می گذرد وجود ندارد. داستان آن ها که به پیونگ یانگ سفر کرده و از نزدیک زندگی ساکنان این کشور را دیده اند، به روایت های سینمایی بیشتر می ماند. مردمانی که حتی برای ازدواج هم باید اجازه رسمی دولت را بگیرند. هیچ کس نمی داند که کیم جونگ ایل واقعا در این سال ها در کره تا چه اندازه محبوب بود. با اینهمه مجری اخباری که خبر مرگ وی را اعلام کرد تمام تلاشش را به کار گرفت تا با اشک های خود این حسرت را به تصویر بکشد.
علت مرگ از سوی رسانه های دولتی فشار کار زیاد بر تن و روح وی اعلام شد. ظاهر ماجرا حاکی از این است که وی هنگام فوت خارج از پیونگ یانگ بوده است.
کیم جونگ ایل از سال 1994 پس از مرگ پدرش رهبر این کشور فقرزده کمونیست بوده است. وی یک بار در سال 2008 دچار سکته مغزی شد و برای چندین ماه از انظار عمومی دور بود، در همان زمان هم بسیاری خبر فوت او را بر سر زبان ها انداختند.
در حال حاضر تمام نگاه ها به سمت "کیم جونگ اون" پسر سومش که بیش از 25 سال دارد به عنوان جانشین او دوخته شده است. پسری که در سال های اخیر به همراه پدر به کشوری ماند چین هم سفر کرد.
از نخستین لحظات، اعلام خبر فوت کیم جونگ ایل رسانه های این کشور از مردم می خواهند که وحدت خود را حفظ کرده و پشت سر جانشین کیم جونگ ایل صف بکشند.
مراسم بزرگداشت کیم جونگ ایل روز 28 دسامبر در پیونگ یانگ برگزار خواهد شد و کیم جونگ اون کمیته برگزارکننده مراسم را هدایت خواهد کرد. از 17 تا 29 دسامبر یک دوره عزای ملی اعلام شده است.
مرگ مردی که در سال های حضور در قدرت حتی اجازه ظهور یک مخالف را به مردمانش نداد، شوک عظیمی در کره شمالی ایجاد کرده است. کره جنوبی می گوید که در پی اعلام این خبر ارتش را به حالت آماده باش در آورده است و شورای امنیت ملی آن کشور برای یک جلسه فوق العاده آماده می شود.
کیم در عکس ها و ویدئوهای اخیر از سفر به روسیه و چین نسبتا سرحال به نظر می رسید. وی علاقه زیادی به سیگار برگ و کونیاک داشت و تصور می شود که از دیابت و بیماری قلبی رنج می برد.
سخنگوی کاخ سفید در آخرین ساعت یکشنبه شب به وقت واشنگتن در بیانیه ای نوشت:
"ما از نزدیک گزارش های مربوط به مرگ کیم جوگ ایل را زیر نظر داریم. رئیس جمهوری مطلع شده است، و ما در تماس نزدیک با متحدان خود در کره جنوبی و ژاپن هستیم. ما همچنان به ثبات در شبه جزیره کره و آزادی و امنیت متحدان خود متعهدیم."
در پی انتشار خبر بازارهای بورس آسیا افت کرد. با توجه به ناکامل بودن فرآیند انتقال قدرت از پدر به پسر، مرگ آقای کیم می تواند پیش درآمد "دوره ای بسیار بی ثبات" در کره شمالی باشد.
زنگ خطرها در شبه جزیره کره و منطقه به صدا درآمده است چرا که تجربه ثابت کرده که هرگاه کره شمالی از درون دچار بی ثباتی می شود مایل است وضعیتی بیرونی برای انحراف توجه از آن پیدا کند - از جمله دست به تحریک بزند. پیش بینی می شود که امریکا ظرف چند روز اخیر با متحدان خود در ژاپن و کره جنوبی موضع واحدی را در قبال این حادثه و آینده کره پس از کیم جونگ ایل اتخاذ کند.

تکه روزنامه درون بازی:

2012/5/10

آمریکا فاز جدید خروج نظامیان خود از خاورمیانه را آغاز کرد

در نشست خبری مشترکی که میان آمریکا و انگلیس برگزار گردید، رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد که هر دو کشور قصد دارند تا زودتر از یکماه آینده تمامی نیروهای نظامی خود را از عراق خارج کنند. اولین فاز این طرح که شامل کم کردن نیروها به نصف خواهد بود تا ماه ژوئن (June) و تخلیه کامل تا ماه دسامبر (December) انجام خواهد گرفت.
این تصمیم در پی صحبت های رئیس جمهور عراق مبنی بر خواست عمومی مردم عراق برای خروج سربازان آمریکایی و تخلیه استان های تحت اشغال آن ها گرفته شد.
طی توافقنامه ای که برای تخلیه نیروهای آمریکایی صورت گرفته، قرار شده تا نیروهای آمریکایی پیش از تخلیه کامل عراق، سربازان عراقی را برای تحویل گرفتن امنیت کشور تعلیم داده و آن ها را آماده نمایند.
اگر چه از شروع اشغال عراق از سال 2003 تا کنون چیزی حدود 5000 سرباز آمریکایی کشته شده اند، اما در ماه های آخیر میزان مرگ و میرهای فجیع به شدت کاهش یافته و تعداد آن ها به 2 کشته در طول یکماه رسیده است.
سخنگوی دپارتمان دفاعی آمریکا اظهار امیدواری کرد که تا پایان سال، حدود 70% سربازان عراقی بتوانند خود را برای محافظت از کشور آماده کرده و امنیت عراق را تامین نمایند.

حقایق موجود در مورد این خبر:

عملیات خروج نظامیان آمریکایی از خاک عراق آغاز شد

* سال صحیح این خبر 30 اکتبر 2011 است (حدود 7 ماه پس از عرضه بازی)

"دیوید رانز" سخنگوی سفارت ایالات متحده‌ آمریکا در عراق از آغاز عملیات خروج کامل نظامیان آمریکایی از خاک عراق، خبر داد.
وی اظهار داشت: عملیات خروج 50 هزار نظامی آمریکایی از خاک عراق آغاز شده و این نیروها ابتدا به‌ کویت و پس از آن به‌ آمریکا انتقال داده‌ می شوند.
رانز خاطرنشان کرد: شاید 2 ماه‌ طول بکشد تا نظامیان آمریکایی از خاک عراق به‌ کشور کویت و پس از آن به‌ آمریکا منتقل شوند.
"باراک اوباما" رئیس‌جمهوری آمریکا چندی پیش پس از اتمام یک جلسه‌ خصوصی با "نوری المالکی" نخست وزیر عراق که‌ از طریق ویدئو کنفرانس انجام شد، تصمیم نهایی واشنگتن در خصوص عقب نشینی از عراق را اعلام کرد.
اوباما در این سخنرانی خود تأکید کرد:
"تمام نیروهای آمریکایی همانطور که وعده داده شده بود، تا پایان سال ۲۰۱۱ میلادی از عراق خارج خواهند شد."
رئیس‌جمهوری آمریکا گفت:
"واشنگتن به تعهد خود برای خارج کردن تمام نظامیان آمریکایی از عراق تا پایان سال جاری میلادی متعهد است و همانطور که وعهده داده شده بود تمام نظامیان ما تا پایان سال به کشور باز می گردند."
وی افزود:
"و به این ترتیب پس از ۹ سال سرانجام جنگ آمریکا در عراق به پایان می رسد."
اوباما همچنین اعلام کرد:
"در حال حاضر هر دو کشور عراق و آمریکا وارد مرحله‌ای جدید می شود که این مرحله جدید شامل رابطه‌ای جدید میان ملت‌های حاکم و مشارکتی برابر بر اساس منافع و همچنین احترام متقابل خواهد شد."
رئیس‌جمهوری آمریکا ادامه داد:
"طی دو ماه آینده نیروهای ما در عراق، ده ها هزار نفر از آن ها در این کشور آماده سفری به مقصد آمریکا خواهند شد."
بنا بر این گزارش، آمریکا امیدوار بود تا بتواند تعداد ۵ هزار نفر از نیروهای خود را تحت عنوان مربیان نظامی پس از پایان سال ۲۰۱۱ میلادی و پایان ضرب الاجل خروج بر اساس توافقنامه بغداد- واشنگتن در عراق نگه دارد.
در حال حاضر ۵۰ هزار نفر از نیروهای آمریکایی در عراق هستند که انتظار می رود تا پایان سال جاری میلادی از عراق خارج شود. خروج نظامیان آمریکایی از عراق تا پایان سال جاری میلادی بر اساس توافقنامه امنیتی بغداد- واشنگتن صورت می گیرد که در سال ۲۰۰۸ میلادی به امضا رسیده بود.

تکه روزنامه درون بازی:

2012/18/3

بلیکس در یافتن WMD در کره شمالی ناکام ماند

هانس بلیکس (Hans Blix)، بازرس ویژه شورای امنیت اعلام کرد که بازرسان این سازمان درطول تحقیقات خود هیچگونه سلاح کشتار جمعی در کره شمالی نیافتند. این بازرسی در پی تردید کشورهای اروپایی مبنی بر فعالیت های مخفیانه کیم جونگ ایل در گسترش سلاح های کشتار جمعی و تحدید جهانی این رویکرد صورت پذیرفت.
کیم جونگ اون، عالی ترین مقام کره شمالی، همکاری این کشور با بازرسان بین المللی را اولین گام برای ورود این کشور به مجامع جهانی دانست و از آن تقدیر کرد. این تغییر ناگهانی سیاست باعث شگفتی مجامع جهانی گردیده و بسیاری از کارشناسان آن را حرکتی موازی و همسان با حرکت آلمان نازی در زمان جنگ جهانی دانسته اند.

حقایق موجود در مورد این خبر:

آشنایی مختصر با هانس بلیکس

هانس بلیکس وزیر امورخارجه اسبق سوئد، بازرس سابق تسلیحاتی سازمان ملل متحد و از مدیران آژانس بین المللی انرژی اتمی است که از سال 1981 تا 1997 مدیریت کلی آژانس بین المللی انرژی اتمی را بر عهده داشت. وی در سال 2003 نیز ریاست بازرسان تسلیحاتی در عراق را عهده دار بود. وی هم اکنون به سمت مشاور ارشد برنامه هسته ای امارات متحده عربی برگزیده شده است.

تکه روزنامه درون بازی:

2012/18/5

بالاگرفتن خشونت و اعتراض سراسری در چین در پی نابودی بخش تولید

گروهی از کارگران تایوانی که درحال بازگشت به بیجینگ بودند در طول مسیر دچار سانحه شدند. در اثر این سانحه که در روز پنجشنبه رخ داد یکنفر کشته و پنجاه تن زخمی شدند. در پی این اتفاق جمعی از کارگران چینی به بدی شرایط کار در این کشور اعتراض کردند، اما ماجرا زمانی بحرانی شد که شرکت چینی، کارگران معترض را تحدید به اخراج کرد. نابسامانی اوضاع کار و بیکاری کارگران از دلایل عمده نارضایتی مردم در چین به حساب می آیند.
به گفته آرتور بروکز (Arthur Brooks) و مورگان استنلی (Morgan Stanley) آنالیزور اقتصادی، در سال های گذشته چین برای حل این بحران اقدام به ایجاد بازارهای بزرگی برای بالا بردن صادرات و جلوگیری از رکود و افزایش آمار بیکاری نموده که تا حد زیادی هم در این کار موفق بوده است.
طبق بررسی های استنلی، بازار اجناس لوکس چینی با وجود برندهایی همچون گوچی (Gucci) و لوئیس ویتون (Louis Vuitton) موفقیت چندانی در آمریکا نخواهند داشت و چین برای داشتن بازارهای آمریکا مجبور به تمرکز بیشتر بر اجناس الکترونیکی خود خواهد بود. اما آمارها حاکی از آن است که تکیه گاه اصلی چین بر صادرات اجناس الکترونیکی هم نمی تواند راه نجاتی برای اقتصاد بحران زده این کشور باشد و تقاضای کم آمریکایی ها برای خرید محصولات چینی دلیلی بر این مدعاست.
بحران اقتصادی و افزایش قیمت مسکن از عمده دلایل کاهش تقاضا در آمریکا به شمار می روند. این موضوع برای چین که جمعیت بسیاری را در خود جای داده حکم زنگ خطری جدی دارد و مردم با اعتراض به سیاست های خارجی دولت، خواستار تغییر و تصحیح پیامدهای منفی کاهش صادرات به کشور های دیگر هستند.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2013
2013/17/1

کیم جونگ اون، موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شد

روز جمعه رهبر جوان کره شمالی، به دلیل تلاش های مستمر برای پایان دادن به جنگ دو کره و تلاش برای برقراری صلح در این شبه جزیره، موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شد.
سرانجام پس از حدود یکسال تلاش های مستمر برای برقراری مذاکرات صلح میان دو کره، رهبران دو کشور تصمیم گرفتند پای میز مذاکره نشسته و با امضای پیمان صلح، زمینه یکی شدن این دو کشور را فراهم نمایند. آن ها تحت شعار "یک ملت، دو سیستم راه بردی" اقدام به امضای این پیمان کردند.
تحلیلگران سیاسی بر این باورند که تولد کیم جونگ اون در کره شمالی و تحصیل وی در سوئیس از یک سو، و ارتباط مستقیم وی با غرب از سوی دیگر، از عوامل مهم اتخاذ چنین تصمیمی از سوی وی بوده اند.
سرانجام هر دو کره، پس از 61 سال دوری از یکدیگر با تلاش های کیم جونگ اون دگر بار طعم اتحادی محکم و پایدار را چشیدند.

حقایق موجود در مورد این خبر:

شبه جزیره کره چگونه به "شمالی" و "جنوبی" تقسیم شد

شبه جزیره کره از سال 1894 پس از زورآزمایی میان ژاپن و چین (که البته کره‌ای‌ها چینی‌ها را ترجیح می‌دادند) تحت تسلط ژاپن قرار گرفت. در سال 1910 با امضای پیمان الحاق کره به ژاپن، این کشور رسما تحت اشغال قرار گرفت. ژاپن تا پایان جنگ جهانی دوم و به مدت ۳۵ سال، حضور استعماری خود را در کره حفظ کرد اما پس از شکست در جنگ جهانی دوم شبه جزیره کره را تخلیه کرد.
جنگ سرد که از سال ۱۹۴۰ آغاز شده بود باعث شد آمریکا و شوروی به منظور توسعه ایدئولوژی خود سرزمین‌های بیشتری را تحت سلطه، نفوذ و اشغال خود درآورند. از جمله مهمترین کشورهایی که در بحبوحه جنگ جهانی دوم به ورطه رقابت جنگ سرد کشیده شدند، شبه جزیره کره بود.
شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم موجب شد سربازان شوروی و آمریکا به ترتیب بخش‌های شمالی و جنوبی کره را به اشغال خود درآوردند و در روز بیست و هفتم دسامبر سال 1945 شبه جزیره کره توسط یک قرارداد به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد.
با وجود به رسمیت شناختن اولیه کره متحد در اعلامیه قاهره، تلاش شوروی و آمریکا برای گسترش ایدئولوژی‌های خود در کل شبه جزیره و خصومت فزاینده ناشی از آن، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه با ایدئولوژی‌های مختص خود منجر شد و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا را باعث گشت: کره شمالی و کره جنوبی.
مدار ۳۸ درجه نیز خط مرزی و سیاسى دو کشور را تعیین کرد و سازمان ملل نیز از خط فرضى مذکور حمایت کرد.
در شمال، یک چریک ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست، "کیم ایل سونگ" و در جنوب یک رهبر سیاسی تبعیدی، "سینگمان ری" به عنوان رئیس جمهور کره جنوبی انتخاب شد و به این ترتیب شبه جزیره رسما به دو نیم تقسیم شد.
در روز 25 ژوئن سال 1950 میلادی نیروهای ارتش کره شمالی در یک حمله غافلگیر کننده از خط حایل میان دو کره واقع در مدار 38 درجه عبور کرده و به خاک کره جنوبی هجوم بردند و جنگ کره را آغاز کردند.
این جنگ تا جولای 1953 که قرارداد آتش بس امضا شد به طول انجامید و منجر به کشته شدن ۲۵۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰۰ نفر شد. در این جنگ آمریکا در حمایت از جنوب و چین در حمایت از شمال به طور مستقیم وارد جنگ شدند.

تکه روزنامه درون بازی:

2013/3/12

نوسان شدید قیمت در بازار نفت، آینده آن را با تردید و بی ثباتی مواجه کرد

اگرچه در طول ده سال گذشته قیمت نفت بارها و بارها دستخوش تغییر شده بود، اما نوسان کنونی نفت بسیار چشمگیر و رکورد شکن است.
در سال 2008 برخی اصلاحات قانونی به منظور کنترل قیمت صورت گرفت، اما نتیجه آن موقتی و زودگذر بود و نتوانست باعث کنترل بحران شود.
به هر حال تعداد بسیار زیادی از رخدادهای پیش بینی نشده (از جمله حمله نظامی به ونزوئلا و بی ثباتی سیاسی در نیجریه) نیز سبب شد تا بازارهای جهانی با بی ثباتی بیشتری روبرو شود.
طبق پیش بینی های گلدمن ساچز (oldman Sachs) و جان رایس (John Rice)، آنالیزورهای اقتصادی :
"در این سال ما شاهد افزایش قیمت نفت از بشکه ای 70 دلار به بشکه ای بالای 200 دلار خواهیم بود."
کارشناسان اقتصادی پیش بینی کرده اند که بی ثباتی در قیمت نفت می تواند تاثیرات قابل توجهی بر سلامتی عمومی بشریت داشته باشد.
به گفته رایس::
"همه چیز در آینده، به میزان تغییرات قیمت مواد نفتی و در پی آن قیمت نهایی محصولات غیر نفتی بستگی خواهد داشت."
به نظر می رسد که بحران قیمت نفت در آینده به معضلی بزرگ در اقتصاد جهان تبدیل شود.

تکه روزنامه درون بازی:

2013/19/2

کره شمالی آمریکا را به ایجاد رکود اقتصادی در آن کشور محکوم کرد

با وجود این که بسیاری از متخصصین اقتصادی، علت بروز بحران اقتصادی جهانی را نوسان قیمت سوخت می دانند، رهبر جدید کره شمالی در ادعایی عجیب آمریکا را عامل این بحران معرفی کرد.
به گفته وی:
"ولخرجی های غیر مسئولانه سال های اخیر آمریکا عامل ایجاد این بحران است."
به گفته وزیر اقتصاد کره شمالی:
"وال استریت با ایجاد مراکز فساد و کازینو ها، تمامی پولی را که مردم کره شمالی با زحمت به دست می آورد از آن ها می رباید."
البته بیشتر کارشناسان آمریکایی نظری مخالف با این ادعا دارند. به عنوان مثال سائول هریس (Saul Harris)، تحلیلگر اقتصادی بر این باور است که:
"در سال های اخیر کره شمالی هیچگونه ارتباطی با غرب نداشته و اینگونه ادعاها بی اساس است. البته بخشی از بحران اقتصادی پیش آمده در کره شمالی مربوط به بحران جهانی است، اما بخش عمده آن با ناکارآمدی سیاست های رهبران آن ارتباط مستقیم دارد. وجود عده کثیری فقیر و بی بضاعت، نتیجه سوء مدیریتی است که رهبران کره باید مسئولیت آن را پذیرا باشند."
او همچنین معتقد است که:
" بحران اقتصادی باعث گردیده تا پیمان نظامی مابین کره جنوبی و آمریکا همچون گذشته اعتبار لازم را نداشته باشد و حضور نیروهای نظامی آمریکا در کره جنوبی، به زودی پایان یابد."

حقایق موجود در مورد این خبر:

ویرانی های اقتصادی که دیکتاتور کره برجای گذاشت

اقتصاد کره شمالی، در زمان دیکتاتور" کیم جونگ ایل" به رغم منابع غنی زیرزمینی با پدیده گرسنگی و همچنین کسری تجاری طی 20 سال اخیر روبرو بوده است.
اقتصاد کره شمالی که به طرز عجیبی در لاک خود فرو رفته، طی 20 سال اخیر با مشکلات و معضلات زیادی روبرو بوده است. کره شمالی از معدود اقتصادهای جهان است که از خود آمار رسمی اقتصادی منتشر نمی کند. آخرین آمار منتشر شده در خصوص رشد اقتصادی این کشور نیز توسط همسایۀ دیوار به دیوار این کشور اعلام شده که گفته می شود از خلال مذاکرات با پیونگ یانگ بدست آمده است. در ماه نوامبر سال جاری سئول اعلام کرد که تولید ناخالص داخلی کره شمالی به میزان 0.5% در سال 2010 کاهش یافته است. آمار منتشر شده از سوی سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد( فائو) نیز گویای آنست که از 25 میلیون جمعیت کره شمالی، 6 میلیون نفر از کمبود مواد غذایی در کشورشان رنج می برند.
سیل در این کشور در طول تابستان، بعد از یک زمستان سخت، کشت برنج، ذرت و سیب زمینی، مهمترین منابع تغذیه مردم را با اختلال مواجه کرده است. در ماه سپتامبر نیز دولت اعلام کرد که تنها 200 گرم گندم به طور روزانه به ازای هر فرد اختصاص خواهد داد. سازمان ملل اعلام کرده است در صورتی که حتی کاشت غلات امسال با رشد 8،5% روبرو باشد، باز هم کشور با کمبودی معادل 739 هزار تن غلات روبروست.
گزارش سازمان ملل گویای آنست که در حدود 3 میلیون کره ای در سال 2012 به کمک های غذایی نیاز دارند.
گفتنی است کره شمالی بعد از بحران گرسنگی(1995 تا 1999) که یک میلیون قربانی برجای نهاد، تاکنون آسیب ها و خسارات زیادی از بلایای طبیعی متحمل شده است. کشاورزی که منبع اصلی خودکفایی کشور محسوب می شود، در حدود یک چهارم تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد و این در حالی است که تنها 17 درصد از زمین های کره شمالی قابل کشت هستند که در مقایسه با معیار جهانی بسیار اندک است. بخش کشاورزی بعد از جنگ کره طی سالهای 1953 و 1958 به شکل جمعی اداره می شود. گفته می شود که در حدود 3800 مزرعه جمعی وجود دارد که مساحت هر یک از آنها به 500 هکتار می رسد و هر یک جمعیتی معادل 250 تا 300 خانوار را در خود جای داده اند.
البته دولت واگذاری زمین های کشاورزی به بخش خصوصی را آغاز کرده است و به کشاورزان اجازۀ فروش محصولاتشان را داده است. اما با این حال صنعت کشاورزی در کره شمالی بسیار عقب مانده بود که تقریبا مکانیسم کشت و کار در این کشور در هیچ کشوری به چشم نمی خورد.
برنامۀ غذایی جهانی (PAM) در ماه آوریل برای جمع آوری کمک 300 هزار تن از محصولات اساسی( غلات) فراخوانی را آغاز کرده بود که تنها 100 هزار تن آن عملی شد. اتحادیه اروپا نیز پیشتر 10 میلیون یورو برای کمک به این کشور اختصاص داده بود. اما بسیاری از این کمک ها با این نگرانی توأم است که مبادا به دست مردم نرسد. از این رو کشورهایی همچون ژاپن و کره جنوبی نیز در تعاملات خود با رهبران کره شمالی احتیاط زیادی به خرج می دهند.
جالب اینجاست که مرگ رهبر کره شمالی دقیقا در همان روزی اتفاق افتاد که مقامات این کشور اعلام کرده بودند که برنامۀ غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق در می آورد. مسئله ای که با استقبال آمریکایی ها روبرو شد. ایل در زمان حیات خود نیز از احداث خط لولۀ 1700 کیلومتری گاز خبر داده بود که قرار بود شرق روسیه را به کره جنوبی متصل کند.
گفتنی است کره شمالی دارای منابع غنی معدنی و زیرزمینی است. آهن، منیزیم، فسفات، جیوه، نقره و تیتان از مهمترین فلزات موجود در معادن کره شمالی هستند. فلزهایی همچون روی، سرب نیز به وفور در این کشور وجود دارد. طبق آمار ارائه شده از سوی بانک کره جنوبی، بخش معدنی کره شمالی تقریبا 8،7 درصد تولید ناخالص داخلی کشور را در سال 2004 تشکیل می داد.
برای استخراج این معادن، کره شمالی تنها به چین متوسل می شود. اما در سال 2006 نیز شرکت انگلیسی آنگلو-سینو نیز برای استخراج این معادن اعلام آمادگی کرده بود. به منابع عظیم کره شمالی باید منابع نفتی زیردریا را نیز افزود که هنوز استخراج نشده است. از سال 2002، کره شمالی اصلاحات اقتصادی را شروع کرده است. اما طی 20 سال اخیر کشور از کسر بودجه تجاری رنج می برد و از همه بدتر اینکه به شدت به اولین شریک تجاری اش یعنی چین وابسته است. به طوری که حجم تبادلات دو کشور به 53% می رسد در حالیکه رقم تبادلات با کره جنوبی به 33 درصد می رسد. گفتنی است آغاز غنی سازی اورانیوم از سال 2009 کره شمالی را در لیست کشورهای تحریم شده جامعه جهانی و سازمان ملل قرار داده بود.

تکه روزنامه درون بازی:

2013/24/4

ایران، عربستان سعودی را به تحریک برای ایجاد مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه متهم کرد

ایران در واکنش به خرید تانک های آبرامز (91 M1A1 Abrams) از سوی عربستان سعودی، آن را عملی خصومت آمیز و تلاشی برای گسترش نفوذ بیشتر آمریکا در منطقه خاورمیانه دانست.
ایران و عربستان سعودی، دو کشور ابر قدرت منطقه خاورمیانه، اعلام داشته اند که به زودی توان نظامی خود را با تجهیز و آزمایش موشک های بالستیک افزایش خواهند داد.
شن جانسون (Sean Johnston)، عضو ارشد انجمن سیاست بین المللیGettysburg درباره پیامدهای احتمالی این تصمیم هشدار داد و گفت:
"به نظر می رسد که ما در منطقه خاورمیانه شاهد یک مسابقه تسلیحاتی تمام عیار باشیم"
وی معتقد است:
"قدرت گرفتن هر یک از طرفین در منطقه، می تواند به فاجعه ای بین المللی منجر شود"
این درحالی است که آمریکا با خروج از عراق بحران زده، زمینه مناسبی را برای قدرت نمایی این کشورها به منظور تسلط بر خاورمیانه فراهم نموده است.

حقایق موجود در مورد این خبر:

مشخصات تانک ابرامز (Abrams M1)

تانک ابرامز در سال 1980به عنوان تانک جنگی اصلی ارتش ایالات متحده جایگزین تانک M60 Patton شد. این تانک دارای سه مدلM1، M1A1، M1A2 است. نام این تانک به احترام ژنرال کرایتون ابرامز، فرمانده سابق گردان زرهی 37 نیروی زمینی امریکا، ابرامز گذاشته شد.
طراحی آبرامز در شرکت جنرال داینامیکس انجام گرفت و در نهایت این تانک در سال 1980 وارد خدمت شد. مدل ارتقاء یافتهM1 ، M1A1 نام دارد که در سال 1985 عرضه شد. M1A1 دارای توپ 120 میلیمتری بدون خان بوده که توسط شرکت آلمانی Rheinmetall طراحی شده است. همچنین این مدل دارای زره تقویت یافته و سیستم حفاظت NBC1 است. نیروی زمینی آمریکا تمام M1 و M1A1 های خود را به مدل A2 ارتقا داده ولی سپاه تفنگداران دریایی آمریکا هنوز از مدل های A1 استفاده می کند. در عملیات طوفان صحرا و سپر صحرا نیز در زره تعدادی از M1A1 ها تغییراتی انجام گرفت. علاوه بر آنچه گفته شد به ابرامز می توان خیش مین و یا غلتک مین وصل کرد. تاکنون بیش از 8800 تانک ابرامز تولید شده که علاوه بر آمریکا به کشور های دیگری مانند استرالیا، عربستان، مصر،کویت و ترکیه صادر شده است. البته این تانک در لیست نامزد های خرید سوئد نیز قرار داشت که به پیروزی نرسید.
این تانک برای اولین بار در جنگ خلیج در سال 1991 در صحنه نبرد حضور یافت و در این جنگ بود که توانایی های بالای خود را به نمایش گذاشت. در مجموع 1848 M1A1 در عربستان مستقر شدند و برتری خود را بر تانکهای T-72، T-62 و T-55 روسی در اختیار عراق نشان دادند.

کاربران این تانک:
استرالیا
عربستان سعودی
عراق
مصر
کویت
آمریکا

تکه روزنامه درون بازی:

2013/27/8

سربازان آمریکایی مستقر در کره جنوبی به خانه بازمی گردند

سخنگوی دپارتمان دفاعی ارتش آمریکا در یک کنفرانس خبری اعلام کرد:
"در پی فشار سئول، سربازان آمریکایی از اوایل ماه آینده اقدام به خروج از کره جنوبی خواهند کرد."
آمریکا و کره جنوبی برای سالیان طولانی به منظور حفظ توازن قدرت در منطقه قرارداد همکاری نظامی با یکدیگر داشتند. با توجه به برقراری پیمان صلح میان دو کره و پیوستن آن ها به یکدیگر، و در پی درخواست سئول برای خروج نیروهای آمریکایی حاضر در کره جنوبی، نظامیان آمریکایی اقدام به خروج از این کشور نموده اند. فرمانده ارشد نظامیان آمریکایی حاضر در کره، اظهار امیدواری کرد که خروج کامل نیروهای آمریکایی تا پنج سال آینده تحقق یابد.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2014
حمله اسرائیل به تسلیحات هسته ای ایران
(این بخش به دلایلی نامعلوم حذف شده است)

سال 2014
2014/4/3

آیا در ارتش جدید کره، از نیروهای نظامی کره شمالی هم استفاده خواهد شد؟

پس از اتحاد دو کره، یکی از عمده مشکلات اصلی پیش روی دولت های این دو کشور، چگونگی نقش پذیری نظامیان کره شمالی در سیستم جدید است؛ نیروهایی که عمدتا فاقد هر نوع مهارت های فنی، و در بسیاری از موارد هر نوع احساس هویت و شخصیت هستند.
با توجه به وجود نیروهای ماهر و دوره دیده در کره جنوبی، انتظار می رود که بسیاری از افسران کره شمالی در سیستم جدید مرخص شده یا تنزل مقام یابند.
خدمت نظامی در کره شمالی اجباری است، اما امید است که پس از این به صورت غیر اجباری تغییر یابد و کره دارای ارتشی حرفه ای گردد.

تکه روزنامه درون بازی:

2014/4/5

ارتش آمریکا همانند صلحی ناخواسته در منطقه آسیای شرقی است

سرانجام یکی از طولانی ترین پیمان های همکاری نظامی میان دو کشور آمریکا و ژاپن، در روز چهارشنبه در پی مخالفت ژاپن برای ادامه حضور آمریکا در جزیره اوکیناوا لغو شد.
در ابتدا قرار بود حضور نظامی نیروهای آمریکایی مستقر در ژاپن، طبق پیمانی که میان دو کشور در سال 2006 امضاء شده بود ادامه یابد، اما شکست توافقات دوطرفه ای که در ماه مارچ در این مورد انجام شد باعث گردید تا ادامه این روند با شکست مواجه شود.
درحالی که رایزنی ها برای پیوستن دو کره همچنان در جریان است، حضور نظامیان آمریکایی در منطقه همچون میهمانانی ناخواسته به نظر می رسد و دیگر کسی خواستار ادامه این حضور نیست.
از سوی دیگر افزایش بحران اقتصادی ایجاد شده در زمینه قیمت سوخت (نفت) باعث شده تا هر دو کشور ژاپن و آمریکا به منظور جلوگیری از حدر رفت بیشتر منابع انرژی و مالی، توافق حضور نظامی آمریکا در ژاپن را لغو کرده و هر دو کشور از اتلاف بیشتر انرژی و هزینه ها جلوگیری نمایند.

تکه روزنامه درون بازی:

2014/11/1

بزرگترین رکود صنعتی تا کنون: جنرال موتورز برای بار دوم اعلام ورشکستگی

برای دومین بار در یک دهه، بزرگترین سازنده خودرو در آمریکا اعلام ورشکستگی کرد. با وجود تلاش های دولت ایالات متحده برای سرپا نگه داشتن این شرکت خودروساز و نجات مشاغل نزدیک به 235000 آمریکایی، روند سودآوری این شرکت رو به افول نهاد و به طور کلی از کنترل خارج شد.
سخنگوی کاخ سفید در این مورد اعلام کرد:
نجات این شرکت برای بار دوم"بعید" بود.

حقایق موجود در مورد این خبر:

* سال صحیح این خبر 10 سپتامبر 2008 است (حدود 3 سال پیش از عرضه بازی!!)

جنرال موتورز به تاریخ پیوست
بررسی قدم به قدم روند ورشکستگی بزرگترین شرکت تولید کننده خودرو در آمریکا

تلاش هاي يك ساله دولت آمریکا براي نجات بزرگترين شركت خودروسازي دنيا نتيجه نداد و سرانجام روز گذشته با اعلام رسمي ورشكستگي، بزرگترين شكست در طول تاريخ صنعت اين كشور رقم خورد و جنرال موتورز هم به تاريخ پيوست.
شركت خودروسازي جنرال موتورز آمریکا روز گذشته با 172 ميليارد دلار اعلام ورشكستگي كرد و بدين ترتيب حيات 100 ساله شركتي كه از آن به عنوان نماد صنعت آمریکا ياد مي شد پايان يافت.
مشكلات جنرال موتورز و به طور كلي صنعت خودروي آمریکا از اواسط سال گذشته آشكار گشت و بحراني كه در نظام مالي آمریکا ظهور پيدا كرده بود به بخش صنعت اين كشور سرايت نمود.
براي نخستين بار در شهريور گذشته اعلام شد به دنبال تشديد بحران در بازارهاي مالي آمریکا فروش محصولات شركتهاي خودروسازي در اين كشور طي ماه سپتامبر 2008 از 20 تا 40 درصد كاهش يافت.
شركت فورد طي ماه سپتامبر با كاهش 34 درصدي فروش محصولات خود روبرو شد. شركتهاي هوندا، تويوتا و و نيسان نيز به ترتيب با كاهش 24 ، 32 و 37 درصدي فروش محصولات خود در آمریکا روبرو شدند .
شركت جنرال موتورز بزرگترين خودروساز آمریکا نيز با كاهش 16 درصدي فروش روبرو بود.
ميزان فروش خودرو در بازار آمریکا طي مهرماه بيش از 32 درصد كاهش يافت كه اين مساله طي 25 سال اخير بي سابقه بود.
فروش جنرال موتورز در اين مدت با افت 45 درصدي روبرو شد و صنعت خودروسازي اين كشور به طور كلي با بحران كم سابقه اي مواجه شد .
كاهش 32 درصدي فروش خودرو در آمریکا از فوريه 1983 بي سابقه بود.
اين در حالي بود كه بحث ادغام كرايسلر و جنرال موتورز هنوز به جايي نرسيد .
جنرال موتورز اعلام كرد ماه اكتبر 2008 بدترين ماه اين شركت پس از جنگ جهاني دوم به شمار مي رود .
اين در حالي است كه شركتهاي خودروسازي فعال در آمریکا به منظور تشويق مشتريان ، تسهيلات ويژه اي را براي فروش خودروهاي خود در نظر گرفتند . تخفيف و اعطاي وامهاي كم بهره يا بدون بهره از مهمترين تسهيلات مالي براي مشتريان خودرو در آمریکا به شمار مي رفت.
در اين زمان مذاكرات جنرال موتورز براي دريافت كمك 10 ميليارد دلاري دولت آمریکا به منظور ادغام با شركت كرايسلر همچنان ادامه دارد .

درخواست كمك 50 ميليارد دلاري براي جنرال موتورز و دو شركت ديگر

به دنبال كاهش فروش خودرو در آمریکا به پايين ترين سطح از سال 1991 شركتهاي بزرگ خودروساز اين كشور خواهان دريافت كمك 50 ميليارد دلاري از دولت شدند.
در اين زمان شركت هاي جنرال موتورز ، فورد و كرايسلر با بي سابقه ترين بحران طي 25 سال اخير روبرو شده بودند.
يك مقام دولت آمریکا گفت: اين كمك 50 ميليارد دلاري از راههاي مختلف از جمله وام هاي كوتاه مدت به اين سه شركت بزرگ، واگذار خواهد شد .
هري ريد رهبر اكثريت سناي آمریکا نيز در اين باره گفت: خودروسازان بايد كمك هاي بيشتري را از دولت بوش دريافت كنند.
سه شركت بزرگ خودورسازي آمریکا طي شش ماه نخست 2008 مجموعا با زيان 28.6 ميليارد دلاري روبرو شده بودند .
ريد تصريح كرد: دولت بوش بايد از زمان و فرصت باقي مانده براي كمك به صنعت خودروسازي استفاده كند .
ريك واگنر رييس جنرال موتورز، آلن مولالي رييس فورد، روبرت ناردلي رييس كرايسلر و رونالد گتل فينگر رييس اتحاديه كارگران صنعت خودروي آمریکا نيز با نانسي پلوسي رييس مجلس نمايندگان آمریکا ديدار كردند. پلوسي پس از اين ديدار در جمع خبرنگاران گفت: دولت مي خواهد ثبات و آرامش را به صنعت خودروسازي آمریکا بازگرداند .
باراك اوباما رييس جمهور منتخب آمریکا نيز تصريح كرد: مهمترين برنامه من در بخش صنعت خودرو، افزايش قدرت رقابت شركت هاي آمریکايي خواهد بود . اوباما خواستار بسته 175 ميليارد دلاري براي رشد و رونق صنعت خودروسازي آمریکا شد.

سقوط ارزش سهام جنرال موتورز به پايين ترين حد طي 60 سال گذشته

به دنبال تشديد بحران مالي در صنعت خودروسازي آمریکا ، ارزش سهام جنرال موتورز در سال گذشته به پايين ترين حد خود طي 60 سال اخير رسيد .
موسسه باركلي نيز اعلام كرد، اگر دولت به كمك شركت هاي خودروسازي آمریکا نشتابد، اين شركت ها طي سه ماه نخست 2009 قادر به ادامه فعاليت نخواهند بود.
قيمت سهام جنرال موتورز با 97 سنت كاهش ( 22.3 درصد ) به كمتر از 3.39 دلار رسيد. اين پايين ترين قيمت سهام جنرال موتورز از دوم دسامبر 1946 به شمار مي رفت.
ارائه بسته 586 ميليارد دلاري دولت چين براي جلوگيري از كاهش رشد اقتصادي، تاثير زيادي در افزايش شاخص سهام در بازارهاي بين المللي داشت ولي نتوانست از كاهش ارزش سهام جنرال موتورز جلوگيري كند .
صنايع خودروسازي آمریکا همچنان با بحران نقدينگي روبرو بودند و بدون كمكهاي دولت ، قادر به ادامه فعاليت در سال 2009 نبودند .

جنرال موتورز در آستانه ورشكستگي قرار گرفت

در روزهاي نخستين آذر بود كه بحث ورشكستگي جنرال موتورز رسانه اي شد. شركت خودروسازي جنرال موتورز كه با كاهش شديد فروش روبرو شده است اعلام كرد كليه گزينه ها از جمله اعلام ورشكستگي را در نظر خواهد گرفت.
جنرال موتورز طي بيانيه اي كه در پايگاه اينترنتي وال استريت ژورنال منتشر شد تاكيد كرد: هيات مديره جنرال موتورز در خصوص اعلام ورشكستگي شركت مذاكره كرده است ، هر چند اين راهكار ، راه مناسبي براي حل مشكلات نقدينگي شركت نخواهد بود.
در عين حال ريك واگنر رييس جنرال موتورز با در نظر گرفتن ورشكستگي به عنوان يك گزينه، مخالفت كرد.
سخنگوي جنرال موتورز نيز اعلام كرد اين شركت تمام تلاش خود را براي جلوگيري از ورشكستگي انجام خواهد داد .

كمك 10 ميليارد دلاري دولت به جنرال موتورز

در اواخر آذر طرح كمك 17 ميليارد دلاري به صنعت خودروي آمریکا نهايي شد. رئيس جمهور آمریکا به شرط افزايش قدرت رقابت شركت هاي خودروسازي آمریکا با طرح كمك 17.4 ميليارد دلاري به اين شركت ها موافقت كرد.
دولت بوش سرانجام تصميم گرفت با ارائه پيشنهاد 17.4 ميليارد دلاري به كمك شركت هاي خودروسازي بحران زده اين كشور بشتابد.
بوش در اين باره گفت: اينكه اجازه دهيم شركتهاي خودروسازي آمریکا ورشكست شوند، كار درستي نيست و دولت در قبال اين شركتها مسئول است. ورشكستگي شركت هاي خودروسازي به ضرر اقتصاد ملي آمریکا است. ورشكستگي صنعت خودروسازي براي مردم سخت كوش آمریکا در سراسر كشور بسيار دردناك خواهد بود.
يك مقام رسمي دولت بوش نيز گفت: 13.4 ميليارد دلار از اين رقم طي ماه جاري و ماه آينده در اختيار دو شركت خودروسازي قرار خواهد گرفت كه سهم جنرال موتورز 9.4 ميليارد دلار و سهم كرايسلر نيز 4 ميليارد دلار خواهد بود . هر دو شركت اعلام كردند بدون كمكهاي مالي دولت قادر به ادامه فعاليت نخواهند بود و به زودي اعلام ورشكستگي خواهند كرد.
اين طرح به شركت هاي خودروسازي سه ماه فرصت داد تا اصلاحات ساختاري را به منظور افزايش قدرت رقابت با شركتهاي خارجي انجام دهند .

پايان استيلاي 77 ساله جنرال موتورز بر صنعت خودروسازي جهان

شركت جنرال موتورز آمریکا طي سال 2008 با كاهش 11 درصدي فروش روبرو شد و اين مساله موجب شد تا شركت تويوتا براي نخستين بار با پيشي گرفتن بر جنرال موتورز به بزرگترين شركت خودروسازي جهان تبديل شود.
جنرال موتورز كه در حال بازسازي ساختارهاي خود بر اساس طرح 13.4 ميليارد دلاري دولت آمریکا بود، نتوانست به سلطه و استيلاي 77 ساله خود بر صنعت خودروسازي جهان ادامه دهد. ميزان فروش جنرال موتورز طي سال 2008 به كمتر از8.35 ميليون دستگاه رسيد.
بحران مالي و اقتصادي كه از آمریکا آغاز شد و به ساير مناطق جهان گسترش يافت، تاثير زيادي در افت شديد فروش جنرال موتورز داشت . ميزان فروش تويوتا نيز طي سال 2008 با 4 درصد كاهش به 8.97 ميليون دستگاه رسيد .
جنرال موتورز توانست 9.369 ميليون دستگاه خودرو طي سال 2007 بفروشد و اين رقم براي شركت تويوتا بيش از 366/9 ميليون دستگاه بود.

جنرال موتورز دست به دامان 5 دولت خارجي شد

در ماه اسفند شركت جنرال موتورز آمریکا براي دريافت كمك 6 ميليارد دلاري از 5 دولت خارجي جهت مقابله با بحران مالي تلاش كرد.
اين شركت خودرو ساز آمریکايي اعلام كرد كه در حال انجام مذاكرات با سران كشورهاي آلمان، انگلستان، سوئد، كانادا و تايلند با هدف دريافت اين كمك تا 31 مارس به منظور جلوگيري از خطر ورشكستگي است.
جنرال موتورز همچنين اعلام كرد قصد دارد از ذخيره ي 1.2 ميليارد دلاري حاصل از فعاليت هاي خود در اروپا استفاده نمايد.
اين شركت همچنين فعاليت خود را بر روي دو كارخانه در تايلند به حالت تعليق درآورد و اعلام كرد كه توسعه اين شركت در هند ديگر از پشتوانه ي دولتي برخوردار نيست.
اين شركت اعلام كرد كه از بين 47000 كاهش شغلي كه قرار است اتفاق بيفتد، تعداد 26000 مربوط به خارج از آمریکاست و هشدار داد كه امكان دارد كارخانه هاي اروپايي در مناطق پر هزينه بسته يا كوچك شوند.

اول ژوئن آخرين مهلت جنرال موتورز براي نجات خود

در اواخر ماه فروردين دولت آمریکا از تلاش هاي خود براي سرپانگه داشتن جنرال موتورز نا اميد شد. وزارت خزانه داري آمریکا در اين زمان اعلام كرد جنرال موتورز خود را براي ورشكستگي احتمالي در ژوئن آماده كند.
دولت آمریکا به اين شركت تا اول ژوئن مهلت داد تا به وضعيت خود سرو سامان دهد يا اعلام ورشكستگي كند.
اين در حالي بود كه اين شركت بزرگ خودروسازي مصمم بود با بازسازي در ساختارش از ورشكستگي اجتناب كند.
تا اين زمان شركت مزبور 13 ميليارد و 400 ميليون دلار از دولت آمریکا كمك گرفته بود اما هيچ بهبودي در عملكرد آن حاصل نشده بود.

كمك 2 ميليارد دلاري دولت آمریکا به شركت جنرال موتورز

در روز هاي ابتدايي ارديبهشت وزارت دارايي آمریکا اعلام كرد ، با توجه به تشديد مشكلات مالي و جلوگيري از ورشكستگي بيش از 2 ميليارد دلار ديگر در اختيار شركت جنرال موتورز قرار خواهد داد .
جنرال موتورز تلاش وسيعي را براي جلوگيري از ورشكستگي مالي آغاز كرده بود و قصد داشت با انجام اصلاحات ساختاري و كاهش هزنيه ها ، نظر دولت اوباما را براي دريافت كمكهاي مالي بيشتر جلب كند .
در اين زمان به جنرال موتورز تا ابتداي ژوئن فرصت داده شده بود تا ضمن اجراي برنامه هاي مورد نظر دولت واشنگتن از ورشكستگي مالي جلوگيري كند .
جنرال موتورز پيش از اين13.4 ميليارد دلار از دولت آمریکا كمك رديافت كرده بود. دولت آمریکا پيش از اين آمادگي خود را براي اعطاي كمك مالي 5 ميليارد دلاري به جنرال موتورز و كمك 500 ميليون دلاري به كرايسلر اعلام كرده بود .
فريتز هندرسون رييس جنرال موتورز اعلام كرد ، اين شركت طي سه ماه دوم 2009 به بيش از 4.6 ميليارد دلار كمك مالي نياز دارد .

نماد صنعت آمریکا از حركت ايستاد

سرانجام شركت خودروسازي جنرال موتورز كه نماد صنعت آمریکا محسوب مي شد پس از يك قرن فعاليت با 172 ميليارد دلار بدهي اعلام ورشكستگي كرد.
مسوولان شركت خودروسازي جنرال موتورز روز دوشنبه با حضور در دادگاه ورشكستگي آمریکا در نيويورك رسما ورشكستگي اين شركت را اعلام كردند.
بر اساس طرحي كه مورد توافق دولت آمریکا و مسوولان شركت جنرال موتورز قرار گرفته است شركتي كوچكتر تشكيل خواهد شد كه بتواند در بازار جهاني با ساير شركت هاي خودروسازي رقابت كند.
بر اساس اين طرح دولت آمریکا براي بازپرداخت ديون جنرال موتورز 50 ميليارد دلار در اختيار آن قرار مي دهد و در مقابل 60 درصد سهام شركت جديد را به خود اختصاص خواهد داد.
پيش تر دولت آمریکا تا اول ژوئن(11خرداد) به جنرال موتورز مهلت داده بود تا اصلاحات ساختاري در درون خود انجام دهد و بدهي هاي خود را تسويه كند. اين شركت 172 ميليارد دلار بدهي دارد كه اين رقم دو برابر دارائي هاي آن است.
بر اساس اين گزارش باراك اوباما رئيس جمهور آمریکا نيز طي سخناني در مورد ورشكستگي جنرال موتورز گفت: جنرال موتورز و سهامداران آن طرحي مطمئن و قابل تحقق را تهيه كرده اند كه به اين شركت آمریکايي شانس دوباره اي براي حيات مي دهد.
وي افزود: دولت آمریکا با بي ميلي مالكيت اين شركت را در دست گرفت و هدفش آن است كه به سرعت مالكيت اين شركت را به بخش خصوصي انتقال دهد.
مسوولان جنرال موتورز بايد طي 60 تا 90 روز آينده شركت جديدي تشكيل دهند كه خودروهاي كاديلاك، شورولت،‌ بوئيك و جي ام سي را توليد خواهد كرد. قرار است ستوران، هومر و ديگر برندهاي جنرال موتورز كه سوددهي ندارند فروخته شوند.
فريتز هندرسون مدير عامل جنرال موتورز نيز با اشاره به اعلام ورشكستگي از سوي اين شركت گفت: امروز لحظه سرنوشت سازي براي احياي جنرال موتورز است. بحران اقتصادي موجب آشفتگي قابل توجهي در صنعت خودروسازي ما شده است.
به گفته كارشناسان ورشكستگي جنرال موتورز شركت هاي زيادي را در معرض تهديد جدي قرار خواهد داد. از نمايندگيهاي فروش و خدمات پس از فروش اين شركت گرفته تا توليد كنندگان قطعات يدكي در استراليا از اين مساله متضرر خواهند شد . محصولات جنرال موتورز در بسياري از كشورهاي جهان فروخته مي شود و بسياري از كشورها نيز در توليد آن مشاركت دارند .
جنرال موتورز تا قبل از سال 2008 بزرگترين شركت خودروسازي در جهان محسوب مي شد.ورشكستگي اين شركت سومين ورشكستگي بزرگ در طول تاريخ آمریکا و بزرگترين ورشكستگي در بخش صنعت اين كشور به حساب مي آيد.
جنرال موتورز در سال 1908 تاسيس شد و در طي سال هاي 1931 تا 2008 ركوردار فروش خودرو در جهان بود اما از سال 2008 به بعد شركت ژاپني تويوتا به پرفروش ترين شركت خودروسازي در جهان تبديل شد. سهم جنرال موتورز از بازار خودرو در سال 1954 ، 54 درصد بود كه اين رقم در سال 2008 به 22 درصد كاهش يافت.
آخرين سالي كه اين شركت از فعاليت هاي خود سود بدست آورد سال 2004 بود. طي سال هاي 2005 تا 2008 اين شركت به طور مداوم زيان كرده و تا كنون حجم زيان هاي اين شركت به 88 ميليارد دلار رسيده است.

ورشكستگي جنرال‌موتورز، شكست سياست هاي اوباما

در سوم خرداد بيزينس وويك طي تحليلي ورشكستگي احتمالي جنرال‌موتورز را به معناي شكست سياستهاي اوباما دانست و نوشت: ورشكستگي جنرال موتورز تنها ورشكستگي يك شركت نخواهد بود بلكه ورشكستگي جنرال موتورز تلاشهاي اوباما براي برقراري ثبات در اقتصاد بحران زده آمریکا را با بن بست روبرو خواهد كرد.
نشريه بيزينس ويك ضمن اعلام اين مطلب افزود ، باراك اوباما در آستانه اتخاذ تصميم بسيار مهمي است و اين تصميم مي تواند آينده اقتصادي آمریکا را طي سالهاي آينده دستخوش تغييرات زيادي نمايد . تا اول ژوئن جنرال موتورز بزرگترين شركت صنعتي آمریکا با ورشكستگي روبه‌رو خواهد شد.
مقامهاي جنرال موتورز تا كنون در اجراي اصلاحات ساختاري مورد نظر دولت اوباما چندان موفق عمل نكرده اند. ورشكستگي جنرال موتورز بي شك براي اقتصاد آمریکا يك فاجعه بزرگ خواهد بود .
بر اساس اين گزارش مطرح شدن احتمال ورشكستگي جنرال موتورز موجب كاهش 50 درصدي فروش اين شركت طي سه ماه نخست 2009 ميلادي شد. اگر اين شركت رسما اعلام ورشكستگي كند ميزان فروش آن بيش از پيش كاهش خواهد يافت .
صنعت خودروسازي نقش مهمي در اعتماد اقتصادي در آمریکا دارد . خريد خودرو در آمریکا پس از خريد خانه دومين تصميم مهم مردم اين كشور به شمار مي رود .
به نظر مي رسد ورشكستگي جنرال موتورز تاثير منفي شديدي بر شرايط اقتصادي آمریکا خواهد داشت.

تکه روزنامه درون بازی:

2014/14/11

ایران و عربستان سعودی سلاح های اتمی آزمایش می کنند

24 ساعت پس از پخش تصاویری از آزمایش موشک های اتمی ایران از تلویزیون دولتی این کشور، عربستان سعودی نیز آزمایش موشک های هسته ای 5/13 مگاتونی خود را آغاز نمود. ایران و عربستان سعودی پس از خروج آمریکا از منطقه خاورمیانه مسابقه تسلیحاتی بزرگی را آغاز نمودند. طبق اعلام رسمی کارشناسان پنتاگون، نتیجه آزمایشات اتمی هر دو کشور موفقیت آمیز بوده است.

تکه روزنامه درون بازی:

2014/16/3

تلاش های کره همچنان ادامه دارد

سرانجام پس از گذشت 3 سال از مذاکرات راهبردی کره شمالی، اولین گام ها در جهت کنترل بحران اقتصادی موجود در منطقه و تشکیل ارتش واحد 2 کره برداشته شد. در اولین اقدام تصمیم گرفته شد تا طبق سند راهبردی مورد توافق طرفین، منطقه از حالت نظامی خارج شده و با ورود مقامات عفو بین الملل و صلیب سرخ به وضعیت اسرای گرفتار در زندان های هر دو کشور رسیدگی گردد.
کیم جونگ اون اعلام کرد که به زودی تمامی زندانیان در بندی که در دوران پدر او به اسارت گرفته شده بوند را طی عفی عمومی آزاد کرده و به وضعیت موسوم به "پرچم قرمز" که سال ها بر این کشور حاکم بوده پایان خواهد داد.

تکه روزنامه درون بازی:

2014/21/7

ارتش آمریکا، عامل بازگشت توازن به منطقه است

پس از بالاگرفتن فشارهای بین المللی، پنتاگون اعلام کرد طرح بازگشت نظامی آمریکا به منطقه را درحال بررسی دارد.
سخنگوی دپارتمان دفاعی پنتاگون اعلام کرد:
"ایالات متحده بیش از این درگیر جنگ سرد نخواهد بود و دیگر زمان حرکت رو به جلوی ما فرا رسیده است"
این طرح که با نام "جنگاوری سریع در قرن 21 " شناخته می شود در 200 صفحه تهیه شده است و تمرکز اصلی آن بر تجهیز ارتش آمریکا به ماشین های جنگی بدون سرنشین، نیروهای ویژه تعلیم دیده و ناوگان دریایی فوق پیشرفته برای درگیری های سنگین نظامی.
وی ادامه داد:
"آینده نظامی ارتش آمریکا بسیار واضح و روشن خواهد بود، سربازانی سریع و مجهز به تجهیزاتی خودکار. این شالوده و زیربنای نظامی آمریکا در آینده خواهد بود."

تکه روزنامه درون بازی:

2014/27/8

بروز پیامدهای خسارات بار ناشی از بحران اقتصادی جهانی

پیامدهای ناشی از بحران اقتصادی جهانی به وضوح در همه جا دیده می شود. رفت و آمد کشتی های باری در نیوجرسی به شدت کاهش یافته و اکثر بنادر به حالت نیمه تعطیل درآمده اند. وضعیت در سنگاپور هم تعریف چندانی ندارد و اعزام کشتی از این کشور به آمریکا، از حمل محموله های بزرگ به کالاهای کم ارزش کاهش یافته است. مردم آمریکا در اکثر بنادر این کشور چشم به راه رسیدن اقلام ضروری با قیمت های مناسب هستند تا مایحتاج خود را تامین نمایند. در برخی مناطق گزارش هایی مبنی بر بروز تنش در پی افزایش فشار اقتصادی بر مردم به گوش می رسد.
به عنوان نمونه در وال مارت (Wal Mart)، خارج از فینیکس (Phoenix) در پی اتمام آذوقه در فروشگاه ها و نرسیدن آذوقه کافی، آشوب بزرگی ایجاد شد و اوضاع از کنترل پلیس خارج گشت.
نظیر این اتفاق دو سال پیش هم رخ داده بود، زمانی که مردم در صفی طولانی به مدت 8 ساعت در گرمای طاقت فرسای تابستان منتظر ورود کالاهایی بودند که هیچوقت به مقصد نرسیدند. این آشوب برای تهیه داروی مخصوص بیماران مبتلا به تنگی نفس بود که در انباری ذخیره شده بودند.
جان اوانز (Janet Evans)، وکیل و مادر دو فرزند در اینباره اینطور توضیح می دهد:
"من به دنبال تهیه دارو برای فرزندم بودم که از بیماری تنگی نفس عذاب می کشد. اما به جای دارو خبردار شدم که ماشین حامل آن، داروها را از یک انبار به انباری دیگر منتقل کرده است!"
لازم به ذکر است که تمامی تلاش های خبرنگاران برای دریافت پاسخی شفاف از مسئولین درمورد علت بروز حادثه وال مارت تا به این لحظه بی نتیجه مانده است.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2015
2015/2/9

توقف استفاده از ناوهای هواپیمابر، گامی موثر برای ایجاد نیروی دریایی کوچکتر

ناو هواپیمابر یو اس اس جان سی استنیس (USS John C Stennis) به عنوان دومین کشتی بازنشسته به ناوگان یو اس اس تئودور روزولت (USS Theodore Roosevelt) پیوست و فعالیت خود را متوقف ساخت.
این اتفاق در راستای پیگیری طرح کوچک نمودن ارتش و تمرکز بر نسل چهارم ابزارهای جنگی کارآمدتر و انعطاف پذیرتر صورت گرفت.
ناو یو اس اس جان سی استنیس در سال 1988 قرارداد پیوستن خود به نیروی دریایی آمریکا را امضاء نمود و در سال 1995 رسما به ارتش پیوست. این ناو در چندین عملیات مختلف در آب های بین المللی شرکت نمود. از جمله مهمترین این عملیات ها، می توان به شرکت در رزمایش خلیج فارس و همراهی نیروهای دفاعی ژاپن و جمهوری خلق کره اشاره کرد.

حقایق موجود در مورد این خبر:

معرفی ناو هواپیمابر جان سی استنیس

ناو هواپیمابر جان سی استنیس یا یو اس اس جان سی استنیس، ناو هواپیمابر متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است. این ناو هواپیمابر در دسامبر ۱۹۹۵ به دریا انداخته شد و پایگاه خانگی آن در ایالت واشینگتن است. این ناو هواپیامابر ۶۵۰۰ خدمه دارد و با انرژی هسته ای نیروی خود را تامین می کند. ساخت این ناو 5/4 میلیارد دلار خرج داشت و از سری ناوهای کلاس نیمیتز است.
این ناو ۳۳۳ متر طول دارد و مجهز به دو راکتور هسته ای ساخت وستینگهاوس است.

اخطار ایران به ناو استنیس

در سال ۲۰۱۱ میلادی، سرلشکر عطاء الله صالحی، فرمانده کل ارتش ایران در مورد بازگشت این ناو هواپیمابر آمریکایی به خلیج فارس هشدار داد. ناو هواپیمابر جان سی استنیس با عبور از تنگه هرمز، به خلیج فارس رفت و آمد دارد.

تکه روزنامه درون بازی:

2015/8/17

رئيس جمهور جدید کره قصد مدرنیزه کردن ارتش خود را دارد

پس از اتحاد دو کره با یکدیگر، یکپارچه شدن ارتش آن ها نیز امری ضروری به نظر می رسد. اما در این بین استفاده از تجهیزات قدیمی و جدید در کنار یکدیگر نمی تواند کارآمدی چندانی داشته باشد. به همین منظور رهبر جدید کره در فکر رفع این نقص برآمده است.
سربازان کره شمالی که در حال حاضر ستون فقرات ارتش را تشکیل می دهند افرادی هستند که تنها به کمک نیروهای شوروی سابق تعلیم دیده بودند و تجهیزات آن ها تانک های مربوط به همان دوران است. اما انتظار می رود که پس از ادغام دو کره، این ارتش به خودروهای نظامی پیشرفته ای مانند K1 MBT و تانک های نسل جدید آبرامز (M1A1 Abrams) مجهز شوند.
رهبر جدید کره برای رفع خلاء آموزشی موجود در میان سربازان خود، اکثر تجهیزات توپخانه ای مستهلک خود را از رده خارج اعلام کرده و آن ها را با جدیدترین و مدرنترین سلاح های روز دنیا جایگزین نمود.
همچنین دستور داد تا سربازان کره ای، سطح آموزش های خود را برای رسیدن به بالاترین استانداردهای بین المللی بالا ببرند.
گیوم مین (Geum Min )، سخنگوی دپارتمان دفاعی کره جدید اعلام داشت:
"ما می خواهیم نه تنها بزرگترین، بلکه بهترین و نیرومندترین ارتش نظامی درطول تاریخ را داشته باشیم. "

تکه روزنامه درون بازی:

2015/18/8

عراق، ملتی که تقسیم شد...

پس از حمله ایران به شمال عراق، عربستان سعودی نیز با هدف حفاظت از پناهندگان مسلمان سنی مذهب به استان های جنوبی عراق نقل مکان کرد. ایران پس از سقوط دولت عراق در ماه گذشته برای سرکوب ناآرامی های قومی در حال رشد، به شمال این کشور نقل مکان کرد.
پس از خروج ایالات متحده از منطقه، تعداد زیادی درگیری قومی میان سنی ها و شیعیان در عراق به وجود آمد. اما حضور دو قدرت متعارض در عراق، درمجموع می تواند موجب دامن زدن به این درگیری ها و بروز تنش های بیشتر در این کشور باشد.
ایران با هدف ایجاد تنش و درگیری با همسایه ترک خود (ترکیه)، آشکارا از تشکیل یک کشور کرد در شمال عراق حمایت می کند. این کشور مستقیما با کردها متحد شده و به آن ها اجازه داده است تا کنترل و مدیریت مناطق کرد نشین در شمال عراق را در دست گیرند. این درحالی است که ایران، تمرکز اصلی خود را بر کنترل اکثریت مناطق شیعه نشین عراق قرار داده است.
با وجود اینکه هنوز هیچ درگیری مستقیمی بین ایران و عربستان سعودی درنگرفته است، اما هیچگونه رفتار صلح آمیزی ما بین آن ها نیز دیده نمی شود.

(توجه: ظاهرا درگیری ایران و عربستان، یکی از آرزوهای کشورهای غربی است و سعی دارند به هر شکل ممکن زمینه بروز آن را فراهم نمایند. نسبت دادن خبر دروغ و کذب اقدام ایران برای ترور سفیر عربستان در آمریکا، نمونه ای از اینگونه اقدامات خصمانه است.)

حقایق موجود در مورد این خبر:

* تاریخ این خبر 8 نوامبر 2011 است (حدود 8 ماه پس از عرضه بازی)

عربستان رسما خواستار تجزیه عراق شد

پايگاه خبري «النخيل» ؛ فاش كرد، «عبدالله بن عبدالعزيز» در ديدار خود با «جو بايدن» معاون رئيس جمهوري آمريكا، رسما خواستار تجزيه عراق شد.
براساس اين گزارش، واشنگتن نيز با اعلام بي طرفي در اجراي اين طرح توسط عربستان و عوامل داخلي سعودي ها در عراق، دست رياض را پس از پايان سال جاري ميلادي براي اجراي اين توطئه باز گذاشت.
يك مقام بلندپايه آمريكايي كه نامش ذكر نشد، با افشاي خبر مذكور، افزود؛ انگليس ضمن پشتيباني از طرح تجزيه عراق از افرادي كه خواستار تجزيه استان صلاح الدين هستند حمايت مي كند.
روزنامه نيويورك تايمز نيز نوشت، رياض اعلام كرده است كه پس از عقب نشيني نيروهاي آمريكايي از عراق و در صورت شعله ور شدن جنگ داخلي در اين كشور، از سني هاي اين كشور حمايت ويژه اي خواهد كرد.

اين روزنامه در ادامه نوشت، در سفر ديك چني به رياض، شاه سعودي به او اعلام كرده است كه پس از عقب نشيني نيروهاي آمريكايي، از تشكيل اقليم هاي متعدد در عراق حمايت خواهد كرد. اين روزنامه به زمان دقيق ديدار چني و شاه عربستان اشاره اي نكرد.

معاون رئيس جمهور آمريكا يكي از طرفداران سرسخت تقسيم عراق است

طي هفته هاي اخير برخي از سياستمداران محلي در استان هاي سني نشين الانبار و صلاح الدين خواستار جدايي اين استان ها از كشور عراق شده اند و به نظر مي رسد كه اين اظهارات جدايي طلبانه با دلارهاي سعودي و توطئه ضد عراقي مقامات رياض مرتبط است.

توطئه هاي بي پايان

«نوري مالكي» نخست وزير عراق كه به مناسبت عيد قربان در جمع نيروهاي امنيتي اين كشور در وزارت كشور سخن مي گفت، تاكيد كرد: توطئه عليه عراق پاياني ندارد.
مالكي خاطرنشان ساخت كه نيروهاي امنيتي و كاركنان وزارت كشور با شجاعت با اين توطئه ها مقابله و در مبارزه با تروريسم هزاران شهيد تقديم كرده اند.
نخست وزير عراق ابراز اميدواري كرد كه اين عيد كه همه مسلمانان جهان آن را جشن مي گيرند، نقطه عطفي براي مبارزه همه مردم جهان و از جمله مردم عراق با تروريسم باشد.
مالكي در ادامه ضمن تاكيد بر اينكه عراق به اندازه كافي ثروتمند است و مي تواند شرايطي را به وجود آورد كه همه شهروندان بتوانند در صلح، آرامش و خوشبختي زندگي كنند گفت: عراق در گذشته به دليل سياست هاي نادرست شرايط سختي را پشت سر گذاشته است و به همين دليل، دولت كنوني در مسير سازندگي و بازسازي كشور گام برمي دارد و اميدوار است كه بتواند مشكلات مردم را حل كند.

عربستان سعودی برای مقابله با ایران و عراق، بازی خطرناکی را در عراق آغاز کرده است

* تاریخ این خبر 20 نوامبر 2011 است (حدود 8 ماه پس از عرضه بازی)

پیش از صدور حکم دستگیری معاون رئیس جمهور عراق به دلیل تلاش برای ترور نوری المالکی، خبرگزاری‌های بین‌المللی خبر دادند که دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی وابسته به عربستان در چند سال گذشته و به ویژه در دو سال اخیر، طرح و برنامه‌هایی خطرناک در عراق داشته‌اند که با هدف بر هم زدن آرامش کشور و ایجاد فتنه مذهبی دنبال می‌شود. آنان حتی تلاش کرده‌اند با ترور برخی سیاستمداران سنی مذهب عراق، مسئولیت آن را بر عهده گروه‌های شیعی بیندازند تا با این کار، فتنه ای جدید در عراق پدید آورند.
بنا بر این گزارش، تلاش برای ترور شخصیت‌های سنی برای خطرناک نشان دادن حکومت شیعیان و از سویی، تلاش برای ترور شخصیت‌های تأثیرگذار شیعی، بازی خطرناکی است که عربستان در عراق به راه انداخته است.
در این میان، به محض صدور حکم دستگیری معاون رئیس جمهور عراق، رسانه‌های ترکیه و از جمله "حریت" به پیامدهای صدور این حکم پرداخته و نوشتند، با آغاز چنین روندی، حرکت برای اعلام خودمختاری مناطق سنی‌نشین عراق، شدت و قوت خواهد گرفت.
این در حالی است که هم‌اکنون نیز شایعاتی درباره فرار معاون رئیس‌جمهوری عراق که به جرم تلاش برای ترور نخست وزیر عراق تحت تعقیب است، به ترکیه شنیده شده است.
گفتنی است، عراق به همراه اردن و لبنان، از جمله کشور‌های عربی بود که با طرح ترکیه و عربستان و قطر درباره مدیریت بحران در سوریه مخالفت کرده بود و سرانجام هم این طرح عراق بود که مورد پذیرش سوریه و اتحادیه عرب قرار گرفت.
این در حالی است که عربستان تاکنون بارها اعلام کرده است که از هر کاری که دولت شیعی عراق را تضعیف کند، پروایی نخواهد داشت.

وال استریت ژورنال ادعا کرد
عراق میزبان جنگ نیابتی ایران - عربستان

* تاریخ این خبر 20 نوامبر 2011 است (حدود 8 ماه پس از عرضه بازی)

افزایش تنش‌ها بین ایران و عربستان سعودی، نگرانی ها در مورد احیای جنگ نیابتی بین دو کشور در عراق را تشدید کرده است، جایی که نیرو‌هایی آمریکایی به زودی از آن خارج شده و خلاء قدرت در این کشور ایجاد خواهد شد. یکی از پیامد‌های جانبی بهار عربی در منطقه پایان موازنه بین دولت‌های حامی عربستان و دولت‌های حامی ایران و فعالان سیاسی بود. ریاض، جمهوری اسلامی را به ایجاد بی ثباتی سیاسی در مرز‌های بحرین و یمن متهم می‌کند و این در حالی است که تهران نفوذ خود در منطقه که با تهدید‌هایی مانند برخاستن سوری‌ها علیه حکومت بشار اسد مواجه است را زیر نظر دارد.
اما به نظر می‌رسد که عراق به عنوان کشوری که با ایران و عربستان سعودی مرز مشترک دارد به صحنه تازه‌ای برای تقابل و رویارویی ایران و عربستان تبدیل شود. این در حالی است که سابقه درگیری‌های فرقه‌ای بین ایران و عربستان وجود داشته و هر دو کشور می‌کوشند از امنیت نظامی و سیاسی خود اطمینان حاصل کنند.
از سوی دیگر دولت اوباما نیز در ماه‌های اخیر به شدت در مورد تلاش تهران برای افزایش نفوذ خود در عراق و منطقه خاورمیانه ابراز نگرانی کرده است.
روزنامه وال استریت ژورنال در این زمینه می‌نویسد: اتهامات وارده به ایران که اخیرا از سوی وزیر دادگستری آمریکا مطرح شده و در آن ادعای دست داشتن ایران در طراحی ترور سفیر عربستان در واشینگتن مطرح می‌شود، موجی از نگرانی را در جهان عرب پدید آورده است و این در حالی است که اعراب سنی مذهب هم اکنون نیز از نفوذ ایران در کشور هایی مانند عراق، لبنان و سوریه ابراز نگرانی می‌کنند.
هرچند جمهوری اسلامی اتهامات وارده از سوی آمریکا در خصوص ترور الجبیل را بی اساس خوانده و آن را تکذیب می‌کند اما سناتور‌های آمریکایی به دنبال تحریم بانک مرکزی و صنعت نفت ایران هستند. همچنین ایران تاکید دارد که ادعا‌های اخیر آمریکا در جهت ایجاد تشنج در روابط تهران و ریاض صورت می‌گیرد. اما مقامات سعودی از اتهامات وارده به ایران استفاده کرده اند تا به طور علنی اعلام کنند که جمهوری اسلامی در طول سالیان متمادی با عربستان رفتاری غیر دوستانه داشته است.
در سا‌ل‌های اخیر، عربستان سعودی در تلاش برای کاهش نفوذ ایران در سوریه و لبنان ناکام مانده است. ریاض همچنان بر این باور است که حضور گسترده نیرو‌های آمریکایی در عراق مانعی در مقابل افزایش نفوذ جمهوری اسلامی به شمار می‌رود، هرچند که حضور مقامات شیعه در راس حکومت عراق چشمگیر است.
این در حالی است که اتهام زنی در مورد ترور سفیر عربستان در شرایط و فضای نامساعد دیپلماسی جمهوری اسلامی به آن وارد شده است. در حال حاضر ایران به دنبال توسعه روابط خود با کشور‌های عرب است که به تازگی بهار عربی را تجربه کرده اند اما بحران‌هایی مانند سوریه و اتهامات اخیر این روند را دشوار کرده‌اند. ادامه تنش‌ها در سوریه یک چالش واقعی برای سیاست خارجی ایران به شمار می‌رود زیرا در صورتی که ایران از معترضان سوری حمایت کند، بشار اسد، متحد خود در منطقه را از دست خواهد داد. از سوی دیگر حمایت از اسد نیز افکار عمومی اعراب را علیه ایران تحریک کرده است. برخی کشور‌های عربی به همراه آمریکا و متحدانش تهران را به حمایت از اسد از طریق کمک به وی در سرکوب معترضان متهم می‌کنند. اتهامی که تهران آن را رد می‌کند اما به هر ترتیب این اتهام در تغییر ذهنیت اعراب سنی در مورد ایران نقش داشته است.
به گزارش وال استریت ژورنال، گزارش اخیر اسوشیتدپرس در خصوص اینکه آمریکا می‌تواند از طرح خود برای حفظ هزاران سرباز آمریکایی در عراق صرفنظر کند، زنگ‌های خطر را در عربستان به صدا در آورده است. سعودی‌ها از این نکته در هراسند که عراق به صحنه‌ای برای نفوذ هرچه بیشتر ایران در منطقه تبدیل شود.
یک مقام سعودی در این زمینه ادعا می کند که ایران یک تهدید نه تنها برای پادشاهی سنی عربستان بلکه برای سنی‌ها در سراسر منطقه است و این تهدید در عراق، لبنان، سوریه ، بحرین و یمن قابل لمس است. وی این نکته را خاطرنشان می‌کند در صورتی که آمریکا نتواند از منافع اعراب سنی در منطقه حفاظت کند آنگاه خود اعراب باید دست به کار شود.
این در حالی است که واشینگتن از ماه‌ها پیش در تلاش است تا به منظور حفظ امنیت عراق و جلوگیری از بیشتر شدن نفوذ ایران طرح خروج نیرو‌ها را به تعلیق درآورده یا تعداد نیرو‌های باقی مانده را افزایش دهد اما به نظر می‌رسد که نوری المالکی، نخست وزیر تحت حمایت ایران نتوانسته تندرو‌های شیعه را برای این اقدام آمریکا، توجیه کند.
اما عربستان سعودی که سابقه نفوذ ایران در سال‌های 2006 و 2007 در عراق را به خاطر دارد، از نفوذ جمهوری اسلامی در کشوری که زمانی حیاط خلوت دیپلماتیک ریاض به شماری می‌رفت، ابراز نگرانی می‌کند. عربستان به منظور مقابله با این نفوذ ، نیرو‌های نظامی سنی در عراق را تحت حمایت مالی خود قرار داد و شماری از شهروندان سعودی نیز برای مقابله با نفوذ ایران به عراق سفر کردند. البته با ساختار‌های امنیتی جدید در عراق که طی آن فضای مانور بیشتری در اختیار سنی‌ها برای حضور در ساز وکار امنیت ملی و سیاسی قرار داده شد، این اقدامات عربستان تا حدودی فروکش کرد.
با این حال سعودی‌ها بر این باورند که راه انتقال پول و تجهیزات از ایران به شیعه‌های عراقی نسبت به 5 سال گذشته مستحکم‌تر است و در صورت خروج نیرو‌های آمریکایی، بازسازی راه حمایت عربستان از سنی‌های عراقی امکانپذیر خواهد بود. به این ترتیب باید در انتظار میدانی جدید برای عرض اندام ایران و عربستان بود.

تکه روزنامه درون بازی:

2015/18/12

و چه زود فراموش می کنیم...

روزنامه نگار روزنامه واشنگتن پست:
هر کس با هر مقدار دانشی که از تاریخ داشته باشد می تواند به شما توضیح دهد که تا چه حد جوایز نوبل ساختگی و غیرواقعی بوده اند.
بر اساس دسته بندی برخی از برندگان جایزه، می توان به وضوح مشاهده کرد که تا چه حد در اهدای این جوایز دروغ و سیاستکاری حکمفرما بوده است. به عنوان نمونه فاحش این نوع جوایز می توان به جایزه نوبل هنری کسینجر(Henry Kissinger) اشاره کرد. فردی که مسئولیت مرگ تعداد زیادی از مردم آسیا را بر دوش دارد.
اوضاع درمورد کیم جونگ اون هم به همین شکل است. با وجود تلاش های قابل ستایش او برای ایجاد یکپارچگی و صلحی پایدار میان دو کره، تایید رفتارهای پدرش در زمان حکومت، از سوی او می تواند تا حد زیادی تامل برانگیز باشد. رفتارهایی که طی آن تعداد زیادی از مردم بیگناه کره طی 50 سال درگیر بدترین بحران های انسانی بوده اند. وجود زندان های بیشمار با شرایط غیر انسانی، فقر خانمانسوز و فشار برای پذیرش یک ایدئولوژی فکری احمقانه، همه از عواملی هستند که تایید اینگونه رفتارها از سوی کیم جونگ اون را زیر سوال می برند.
برای مدت 50 سال این کشور درگیر بزرگترین بحران های بشری بوده و حالا حکام آن برای چنین رفتارهایی جایزه دریافت می کنند!
من امیدوارم که تشکل های بشردوستانه در سراسر دنیا به همراه سازمان عفو بین الملل به من ملحق شوند تا با محکوم کردن کیم جونگ اون، مانع اهدای جایزه نوبل به وی شویم. به نظر من شاید کره درحال دستیابی به صلحی پایدار برای خود باشد، اما همچنان تحدیدی بزرگ برای جامعه جهانی محسوب می شود.

حقایق موجود در مورد این خبر:

چهره های بدنام برنده جایزه نوبل

دانیل کارلتون گاجدوسک

او که سال 1976 به خاطر کشفیاتش در کاهش دادن سرعت گسترش بیماری های ویروسی نوبل پزشکی گرفت، در سال 1997 به خاطر آزار کودکان 19 ماه به زندان افتاد.

یوهانس فیبیگر

سال 1926 به علت کشف اثر کرم های انگلی در بروز بیماری سرطان برنده جایزه نوبل پزشکی شد. این کشف بزرگ بعدها دروغ از آب درآمد.

اسحاق رابین/ شیمون پرز

سال 1994 اسحاق رابین و شیمون پرز از مقامات جنایتکار رژیم صهیونیستی در کنار یاسر عرفات برنده جایزه صلح نوبل شدند!

ویلیام شاکلی

سال 1956 به علت نقشش در ابداع نیمه هادی ها برنده جایزه نوبل فیزیک شد. او از هواداران اصلاح نژادی و یک نژادپرست متعصب بود.

هنری کیسینجر

هنری آلفرد کیسینجر دیپلمات معروف آمریکایی که در دوره ریچارد نیکسون به عنوان وزیر امور خارجه آمریکا مشغول به کار شد و پس از پایان دوره نیکسون به خاطر رسوایی واترگیت در همان سمت با جرالد فورد به همکاری ادامه داد. او در سال ۱۹۷۳ م. به خاطر تلاش هایش برای پایان بخشیدن به جنگ ویتنام جایزه صلح نوبل گرفت.

تکه روزنامه درون بازی:

2015/28/2

موضوع اتحاد دو کره، در کسب نتیجه رای گیری تاثیرگذار بود

کیم جونگ اون، برنده جایزه نوبل سازمان ملل متحد و پسر کیم جونگ ایل، دیکتاتور سابق کره شمالی، در اولین انتخابات دموکراتیک که در کشور جدید کره (کره یکپارچه) برگزار گردید با حداکثر آرا به عنوان رئيس جمهور انتخاب شد.
بیش از هفتاد درصد جمعیت کشور جدید برای انتخاب وی به ریاست جمهوری رای مثبت دادند.
نظرسنجی ها حاکی از آن است که تلاش های کیم جونگ اون برای یکپارچه کردن دو کره در اتخاد این تصمیم نقشی اساسی داشته و این اتحاد برای مردم هر دو کشور چشم اندازی از آینده ای روشن را در بر دارد.
همچنین رئیس جمهور جدید کره، به مدت 5 سال غیر قابل تمدید، ریاست ارتش و نیروهای مسلح را نیز بر عهده خواهد داشت.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2016
2016/04/12

اقتدار کاریزماتیک کیم جونگ اون

به نظر می رسد که کیم جونگ اون در جذب و متقاعد کردن مردم، بسیار موفق تر از پدرش باشد.
رئیس جمهور 33 ساله کره متحد، توانست حسی را در دل مردم خود بیدار نماید که مردم کره سال ها آن را در دل خود نگه داشته بودند و آرزوی تحقق آن را داشتند، ایده این که:
" فرهنگ کره ای ها خاص است و جایگاه مهمی در هدایت آینده جهان دارد."
او در سخنرانی های مکرر خود برای ملت، از قرن 20 ام به عنوان "قرن گمشده" یاد می کند و آن را نقطه شرم آور تاریخ کره می داند. زمانی که ژاپن توانست با توسل به زور کشور کره را تصرف نموده و آن را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم نماید تا آن دو درگیر جنگ های طولانی با یکدیگر باشند.
به نظر می رسد جونگ اون با مردم خود از سطح عمیقی از فرهنگ سخن می گوید، تا با یادآوری این موضوع، گرفتاری در باتلاق اقتصادی و تمام مشکلات موجود را حاصل فقر فرهنگی ایجاد شده معرفی نماید.
او غالبا در سخنرانی های خود به پادشاهی چوسان (Chosun) اشاره دارد، که یادآور اوج فرهنگ، ادبیات، علم، تجارت و تکنولوژی در کره بوده است.
پادشاهی چوسان برای حدود پانصد سال، بین سال های 1400 و 1900، موجودیت داشت و تمام منطقه ای که کره جدید، امروزه بر آن حاکم شده است را تحت سلطه خود داشته.
جونگ اون تلاش می کند تا با یادآوری گذشته های دور، مردم کره را متقاعد به فراموش کردن وقایع قرن 20 ام کند و با نگاه به آینده، در جهت خلق کره ای جدید گام بردارند.

تکه روزنامه درون بازی:

2016/05/21

کاهش بودجه سالیانه وزارت دفاع آمریکا

پس از بررسی بودجه سالیانه وزارت دفاع، هر دو حزب اصلی کمیسیون درخواست کردند تا بودجه سالانه این سازمان که بالغ بر یک تریلیون دلار است کاهش یابد.
در بودجه جدید این وزارت خانه، لغو پروژه سپر موشکی بحث برانگیز آمریکا و بسته شدن تمامی پایگاه های نظامی این کشور که درحال حاضر در شرق مشغول به فعالیت هستند هم دیده شده است.
پس از کاهش چشمگیر بودجه، انتظار می رود نیروی دریایی ارتش آمریکا بیشتر تمرکز خود را روی مبارزه با دزدان دریایی و جلوگیری از ترانزیت مواد مخدر از طریق سواحل غربی آمریکا قرار دهد.

حقایق موجود در مورد این خبر:

* تاریخ این خبر 4 دسامبر 2012 است (حدود 9 ماه پس از عرضه بازی)

بررسی کاهش 450 میلیارد دلاری بودجه نظامی آمریکا

در حالیکه معترضان آمریکایی کاهش بودجه نظامی آمریکا را به عنوان یکی از مطالبات خود عنوان کرده اند و همچنین پس از تصمیم قطعی دولت آمریکا برای کاهش ۴۵۰ میلیاردلاری بودجه نظامی خود طی یک برنامه ۱۰ ساله، وزیر دفاع آمریکا می گوید کاهش احتمالی ۵۰۰ میلیارد دلار دیگر، "تاثیر ویرانگری" بر سیستم دفاعی این کشور خواهد داشت.
در حالیکه قرار است چنانچه کمیسیون عالی بودجه در کنگره آمریکا نتواند تا پایان امسال برنامه ای برای صرفه جویی و کاهش کسری 2/1 تریلیون دلاری بودجه برنامه ارائه کند، در عوض بودجه دفاعی آمریکا به طور خودکار، سالانه ۲۰ درصد کاهش یابد. پانتای ایتالیایی تبار که ۵ ماه است بر مسند وزارت دفاع نشسته، منتقدانه در نامه ای به دو سناتور ارشد در سنای آمریکا آورده است:
"در صورتی که این صرفه‌جویی‌ها به این صورت ادامه پیدا کند، ما با کاهش ناگهانی شمار نیروهای نظامی روبه‌رو خواهیم شد و تعداد نیروهای زمینی ارتش به پایین ترین سطح خود از سال هزارونهصد و چهل میلادی و تعداد ناوهای جنگی آمریکا نیز به پایین‌ترین تعداد خود از سال هزار و نهصد و پانزده میلادی تاکنون خواهد رسید. تعداد نیروهای هوایی آمریکا نیز به پایین‌ترین حد در تاریخ خود خواهد رسید."
اندکی پیشتر، وزارت دفاع آمریکا موظف شده بود طی یک دوره زمانی ده ساله، ۴۵۰ بیلیون دلار از مخارج خود بکاهد. همین برنامه به خودی خود، انتقادهای وزیر دفاع را به همراه داشت، حال در صورت ناتوانی کمیسیون عالی بودجه برای صرفه جویی و کاهش کسری بودجه دولت ، مبلغ ۶۰۰ بیلیون دلار دیگر که با کسر خودکار ۲۰ درصد از بودجه سالانه میسر خواهد شد، از بخش نظامی آمریکا خارج شود، آنچه که پانتای ۷۵ ساله می گوید منجر به تضعیف نیروهای نظامی خواهد شد و تا آنجا ممکن است تاثیر بگذارد که دشمنان را تحریک کند به آمریکا حمله کنند.
باراک اوباما، هفته گذشته مخالفت خود درباره تعدیل خودکار بودجه نظامی آمریکا را به کمیسیون عالی اعلام کرد و به صورت ضمنی از آن ها خواست سریعتر به دنبال برنامه ای برای صرفه جویی در بخش های دیگر باشند.
طی چند روز گذشته که قرار بر این بود ۴۵۰ بیلیون دلار از بودجه نظامی کاهش یابد، پانتا در تلویزیون حاضر شد و برنامه خود برای کاهش بودجه از طریق کاهش مزایای بازنشستگی و درمانی و همچنین کاهش شمار دسته های نظامی و خرید جدید اسلحه را اعلام کرد.
وی در ادامه گفت: برای رسیدن به این برنامه میزان حضور نظامی آمریکا در اروپا کاهش خواهد یافت و در عوض هنگامی که پول از آن منطقه آزاد شود، نیروهای نظامی می توانند در آسیا باقی بمانند و در نتیجه حضور در خلیج فارس را بعد از خروج از عراق همچنان حفظ کنند ، آنجایی که اولویت اول دولت اوباماست.
در میان دولت مردان آمریکایی بر سر تعدیل خودکار بودجه نظامی اختلاف نظر وجود دارد. متحدان وزیر دفاع در آمریکا که جمهوری خواهان از جمله آن ها هستند، در تلاش برای باطل کردن تعدیل اتوماتیک بودجه نظامی هستند تا در عوض صرفه جویی در حوزه های دیگری چون بودجه فدرال اعمال شود، در حالی که برخی لیبرال ها، برعکس، این کاهش را بسیار متواضعانه می دانند.
تعدیل بودجه ای که از آن سخن می رود، پس از اعمال؛ فقط ۸ درصد از بودجه نظامی آمریکا را کاهش خواهد داد که در مقایسه با افزایش دو برابری سالانه آن در سال های اخیر، چندان بالا به نظر نمی رسد. پس از حادثه ۱۱ سپتامبر، دولت جورج بوش بودجه نظامی آمریکا را بیش از دو برابر کرد و طی یک دهه اخیر، سالانه ۷۰۰ بیلیون بیش از گذشته به وزارت دفاع پرداخت می شد تا هزینه جنگ در عراق و افغانستان تامین شود.
جنبش اخیر آمریکا که مطالبات اقتصادی را به عنوان اولویت خود ذکر کرده، خسته از یک دهه جنگ و صرف هزینه کلان در کشورهای دیگر، از دولت آمریکا درخواست کرد جنگ در افغانستان و عراق را پایان داده و به طور کلی هزینه های نظامی را کاهش دهد.
تظاهرات مردم آمریکا موسوم به "وال استریت را تصرف کنید"، در پی نرخ بالای ۹٫۱ درصد بیکاری، توقیف خانه‌ها از سوی بانک‌ها و سلب مالکیت از صاحبان ‌آنها، و طرح نجات بانکی شرکت‌ها از اواسط ماه سپتامبر در نیویورک آغاز شد.
شعار "ما ۹۹ درصد هستیم" تظاهرکنندگان که در فضای خبری و سایبر به طور دائم به گوش می رسد، برای ایجاد همبستگی طبقه متوسط و پایین تر جامعه آمریکا با یکدیگر و مرزگذاری میان آن ها و یک درصد ثروتمندان جامعه آمریکا است که بخش عمده ای از ثروت ملی را در اختیار دارند و از این طریق برای ۹۹ درصد دیگر تصمیم گیری می کنند. با وجود این، وزیر دفاع آمریکا پیشنهاد داده بجای کاهش بودجه نظامی برای صرفه جویی برای رفع کسری بودجه آمریکا در عوض مالیات ها افزایش یافته یا برنامه های امنیت اجتماعی کاهش یابد.

تکه روزنامه درون بازی:

6/8/2016

عراق آسیب پذیر به خشونت کشیده می شود

ایران اظهار داشت قصد دارد از عراق در برابر چیزی که مسئولان ایرانی آن را "مداخله غیرقابل قبول سعودی" می نامد دفاع نماید. چندی پیش عربستان سعودی به همراه سوریه، اردن، مصر و ترکیه اعلام کردند که در حال ایجاد ائتلافی با آمریکا برای حمایت و پشتیبانی از ملت آسیب پذیر عراق هستند.
ایران در واکنش به این اظهارات به صراحت بیان داشت که عربستان سعودی قصد دارد عراق را به "دولتی وابسته" تبدیل کند و ایران به هیچ وجه اجازه نخواهد داد که این کشور به مستعمره ای برای عربستان تبدیل شود.
ایران، امروز با همکاری نیروهای کرد و یاغیان افغان عضو طالبان، اولین حمله نظامی خود به عراق را آغاز نمود. آن ها در یک روز کرکوک و اربیل را به تسخیر خود درآوردند. همچنین هواپیماهای بمب افکن ایران در منطقه مرزی در جنوب عراق چندین هدف کلیدی از جمله چند پل و چندین ایستگاه انرژی را مورد حمله قرار دادند.

(توجه: در سناریوی بالا، کشور سوریه به عنوان یکی از حامیان طرح مداخله سعودی ها در عراق مطرح شده است. اما پس از رخدادهای موسوم به بیداری اسلامی (بهار عربی)، برخی از این معادلات برهم خورد. از جمله این که سوریه از جمع کشورهای مورد نظر حذف و خود به سوژه ای جدید برای دخالت کشورهایی چون عربستان و آمریکا تبدیل شد. اوضاع درمورد مصر و تداوم همکاری این کشور با عربستان و آمریکا هم در هاله ای از ابهام قرار دارد. اما نکته بسیار مهم و قابل تاملی که باید به آن توجهی ویژه داشت این است که در این بازی هیچگونه اشاره مستقیمی به موضوع بیداری اسلامی نشده است و هیچ پیش بینی خاصی درمورد آن صورت نگرفته است، فقط گه گاه در برخی از خبرها از وقوع جنگ بزرگ اعراب و تاثیرگذاری آن بر قیمت جهانی سوخت سخن به میان آمده است. )

تکه روزنامه درون بازی:

2016/11/26

ایالات جنوبی آمریکا، سیاست های کنترل مرزی خود را تقویت می کنند

کالیفورنیا هم در تصویب سیاست های کنترل دقیق مرزهای خود در برابر ایالات شمالی، به تگزاس و فلوریدا پیوست.
این تصمیم به منظور جلوگیری از هجوم مردم گرسنه و سرما زده آمریکایی که در مرزهای شمالی قرار دارند اتخاذ شده است و طبق آن، ناقضین این قانون متجاوز شناخته شده و با آن ها برخورد خواهد شد.
در ماه های اخیر، کالیفورنیا شاهد هجوم صدها هزار شهروند از مرزهای شمالی خود بوده که برای یافتن کار و غذا دست به خشونت زده و خواستار ورود به این ایالت شده اند.
کتی گریفیتس (Kathy Griffiths) در نشستی خبری گفت:
"تلاش های ما برای نجات کالیفورنیا بی ثمر است و ما خواستارکمک های دولتی هستیم. ما درمورد آینده شهروندان خود نگران هستیم، اکثریت قریب به اتفاق مردم بیکار هستند و با گرسنگی می جنگند. ما باید از کالیفورنیا مراقبت کنیم."
گریفیتس همچنین از دولت فدرال آمریکا درخواست نمود تا کالیفورنیا را در حل بحران به وجود آمده در مرز های آن یاری نماید. به گفته او فرستادن نیروهای گارد ملی برای حفظ امنیت مرزها و ارسال کمک های دارویی، می تواند کالیفورنیا را از بحران کنونی رهایی بخشد.

تکه روزنامه درون بازی:

2016/12/03

زمستان و شروع مرگ های ناشی از یخزدگی

دلاور(Delaware) هم به نیویورک و مینه سوتا پیوست تا سومین ایالتی باشد که طی چند روز اخیر خبر مرگ و میر بیش از 10000 نفر را به علت یخزدگی و سرمای شدید اعلام می دارد.
بروز سرمای ناگهانی در شمال شرقی آمریکا، جان بسیاری از مرم بی خانمان و بیماران را با تحدیدی جدی مواجه نموده است.
دولت فدرال آمریکا برای مبارزه با این رویداد، اقدام به ایجاد "مراکز حرارتی" بزرگی با امکانات درمانی کرده است که در آن ها می توان از مردم بی خانمان و در معرض خطر نگهداری نمود.
همانند مراکز پیوسته ای که در شیکاگو و دیترویت ایجاد شده است، باغ میدان مدیسون هم به چنین امکاناتی مجهز شده است. این مرکز توانایی میزبانی بیش از 20000 نفر از افراد در معرض خطر را داراست.

تکه روزنامه درون بازی:

2016/13/2

کره جدید به دور از دموکراسی

به تازگی در تلویزیون آمریکا تصاویری مبنی بر تبلیغ صنعت توریسم در کشور کره نمایش داده می شود. آگهی نمایش داده شده مربوط به شهرهای بین المللی آینده در کنار زندگی روستایی است که به این نوشته مزین شده است:
" تجلی خالصی از تمدن کهن کره"
پوسترها، بیلبوردهای تبلیغاتی و اتوبوس ها همه و همه خبرهایی از آینده ای رازگونه، رومانتیک و آرامبخش در کره می دهند.
اما بر اساس گزارشی که از سوی دانش آموزان و دانشگاهیان کره ای منتشر شده، ماجرای این آگهی به دور از واقعیت و وضعیت موجود در کشور معرفی شده است. دانش آموزان و اساتید، خبر از نگارش نامه ای تهدید آمیز به رژیم جدید حاکم داده اند که طی آن خشم مردم از این پوستر تبلیغاتی جدید را اعلام داشته اند. اکثر مردم از به خطر افتادن اموالشان از طرف دولت ابراز نگرانی کرده اند.
حکومت نیز نسبت به این اعتراض ها واکنش نشان داده و اعلام کرده:
"نسبت دادن چنین اظهاراتی به شهروندان کره ای حقیقت ندارد و این گونه اظهارات تنها مربوط به گروهی از افراطیون است و جنبه عمومی ندارد."
به عنوان یکی از نمونه های درخشان دموکراسی مدرن! به وجود آمده در شرق آسیا، می توان به غرق شدن کامل کره جنوبی در ایدئولوژی رادیکالی حکام در کره شمالی اشاره کرد. پس از تسخیر به ظاهر صلح آمیز کره جنوبی توسط کیم جونگ اون، او تمامی توافقات انجام شده در هنگام یکی سازی دو کره را نقض نمود و حزب تازه تاسیس" برگزیدگان کره" را منحل اعلام کرد. این حزب توانسته بود با کسب حداکثر 81% آرای سنای کره و داشتن حمایت هر دو کره (شمالی و جنوبی) به قدرت برسد.

تکه روزنامه درون بازی:

2016/18/9

در پی تشدید اختلاف میان اعراب، قیمت گاز در آمریکا به بالاترین حد خود رسید

افزایش روزافزون تقاضا در سراسر جهان، همراه با بی ثباتی ایجاد شده در منطقه خلیج فارس، سبب شد تا قیمت گاز در ایالات متحده به شدت افزایش یابد.
افزایش 79.1 سنتی قیمت سوخت در ماه گذشته، قیمت آن را به طور متوسط در هفته گذشته در جنوب کالیفرنیا به 12،61 دلار برای سوخت معمولی، 12،81 دلار برای سوخت ویژه و 12،77 دلار برای سوخت دیزل رساند.
کریس وینتر (Chris Winters)، مدیر بخش پیگیری گاز مصرفی مشترکان آمریکا اعلام کرد:
"بازارها به شکلی باور نکردنی در معرض انواع تاثیرات منطقه ای قرار گرفته اند و درحال حاضر، پیشگویی این موضوع که بازار ها به این گونه فشارها چگونه واکنش نشان خواهند داد کاری بسیار مشکل است."
وینتر در ادامه افزود:
"اگرچه در ماه می به دلیل بروز شرایط خاص جوی به طور معمول قیمت سوخت افزایش می یابد، اما اوضاع سیاسی پیش آمده در خلیج فارس هم در بروز شرایط کنونی بی تاثیر نیست."
البته دولت با اجرای سیستم سهمیه بندی به این وضعیت واکنش نشان داده و سعی در کنترل بحران دارد. انتظار می رود که سیستم حمل و نقل بین ایالتی، تمرکز اصلی خود را بر تهیه و توزیع غذا و دارو قرار دهد، تا با این کار از مصرف بیش از حد بنزین در وسایل حمل و نقل شخصی خودداری شود.

(توجه: متاسفانه در طول بازی هیچگاه از علت بروز اختلاف میان اعراب و کم و کیف آن صحبتی به میان نمی آید و این خبر در حد اشاره ای کلی باقی می ماند.)

تکه روزنامه درون بازی:

2016/18/11

کانادا به سیاست "مرز باز" با آمریکا پایان می دهد

طبق اظهارات مسئول اداره مهاجرت و پناهندگی کانادا، توافق پذیرش مهاجر و تردد بدون روادید شهروندان آمریکایی به این کشور لغو، و زین پس سیاست مرز باز با آمریکا اجرا نخواهد شد. طبق مفاد ذکر شده در قانون جدید، زین پس شهروندان آمریکایی و کانادایی برای ورود به کشور یکدیگر نیازمند ارائه گذرنامه برای عبور از مرز، خواهند بود و درخواست صدور ویزای سفر به هر یک از این دو کشور، حداقل یک ماه پیش از سفر باید اعلام گردد.
مسئول اداره مهاجرت تاکید کرد که همچنان مجوزهای ویژه برای ورود آسان خودروهای حمل محصولات خاص از جمله نفت و مصالح ساختمانی، و همچنین غذا و دارو به هر دو کشور صادر می شود و تردد آن ها شامل قانون جدید نمی شود.

حقایق موجود در مورد این خبر:

* تاریخ این خبر 29 دسامبر 2004 است (حدود 8 سال پیش از عرضه بازی!!)

مرز کانادا به روی پناهجویان آمریکایی بسته می شود

طبق توافق دولت های کانادا و آمریکا از روز ۲۹ دسامبر ۲۰۰۴ به بعد کلیه پناهجویاني که از طریق آمریکا وارد کانادا می شوند درخواست پناهندگي آنان مورد رسیدگی قرار نخواهد گرفت و دولت کانادا اين پناهجويان را به آمریکا بر خواهد گرداند.
سالانه حدود دوازده هزار پناهجو از طریق مرزهای مختلف خود را به کانادا می رساندند و تقاضای پناهندگی می کردند. از این تعداد یک سوم آن ها از طریق مرزهای آمریکا خود را به کانادا می رساندند که با توافقي که انجام گرفته است سالانه چند هزار پناهجو از کانادا به آمریکا پس فرستاده خواهند شد و با توجه به شرایط سخت پناهندگی در آمریکا، اين پناهجويان بايد مدت زمان طولانی در اين کشور در بازداشت بسر خواهند برد و بعد به کشورهایشان برگردانده خواهند شد. این مسئله باعث نگرانی سازمان های مدافع حقوق پناهندگی شده است.
در این باره ریکو مارتینزیکی، از مسئولین شورای پناهندگان کانادا می گوید:
"که دولت با این تصمیم، پناهندگان را وادار می کند که به راه های غیر قانوني روی آورند".
البته ظاهرا خود مقامات اداره مهاجرت کانادا به این مسئله واقفند و یکی از مقامات اداره مهاجرت می گوید:
"این توافق باعث بالا رفتن فعالیت گروهای قاچاق پناهجویان به کانادا می شود و ما تلاش خواهیم کرد که این راه را هم به روی پناهجویان ببندیم".
تصویب این قانون باعث شده است که در یکی دو هفته گذشته در مرزهای آمریکا و کانادا، بخصوص مرز بوفالو که به طور معمولی ماهانه ٤٠٠ پناهجو خود را معرفی میکردند، فقط در دو هفته اول ماه دسامبر ١٥٠٠ نفر خود را به اداره مهاجرت کانادا معرفی کرده اند.
محروم نمودن پناهجويان از امکانات رفاهی، درمانی و ندادن اجازه کار و بازداشت پناهجويان تا پايان پروسه پناهندگي شان که گاها سال ها بطول مي انجامد و همچنين متقاضي پناهندگي در آمريکا تا انتهای نتایج بررسی پرونده شان و همچنين توهين و تحقیر روزمره نسبت به پناهجويان توسط مقامات اداره مهاجرت آمريکا باعث شده بود که هزاران پناهجو با پشت سر گذاشتن مشکلات فراوان خود را به مرزهای کانادا برسانند و به جای آمریکا از کشور کانادا تقاضای پناهندگی کنند.
اگر چه این توافق دول کانادا و آمریکا زیر لوای حفظ امنیت این دو کشور صورت می گیرد، اما اتخاذ اين سياست در واقع یکی دیگر از سیاست های دست راستی و ضد پناهندگی این دولت ها بري جلوگيري کردن از ورود پناهنده به اين کشورها است. اتخاذ این سیاست ضد پناهندگی از سوي اين دول يعني سپردن زندگی و سرنوشت هزاران انسان به دست گروه های تبهکار و قاچاقچیان انسان، یعنی رها کردن هزاران پناهجو در نا امنی و مرگ میان آب ها و بیابان های دو کشور. اجري اين سياست در يک جمله به یعنی باز گذاشتن دست اداره مهاجرت کانادا برای باز پس فرستادن هزاران نفر به آمریکا و شرايط نا امن و زندان در آنجا و در نهايت ديپورتشان به کشورهای که از آن آمده اند. باید به این سیاست ضد انسانی دولت های آمریکا و کانادا اعتراض کرد و نبايد گذاشت به آسانی جان و زندگی هزاران نفری را که سالانه با عبور از راه های پر مخاطره و با پشت سر گذاشتن هزاران خطر خود را به مرز کانادا می رسانند دوباره به آمریکا و یا کشورهای دیگر باز گردانده شوند.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2017

2017/8/2

ظهور بازار سیاه در سواحل شرقی آمریکا

بنزین در ماه های اخیر به طور فزاینده ای در آمریکا کمیاب شده است و بسیاری از مردم علت این واقعه را بروز نا آرامی هایی می دانند که از سال گذشته در خاورمیانه آغاز گشته است.
شهروندان آمریکایی زمانی را به یاد می آورند که قیمت یک گالن بنزین ارزانتر از یک گالن شیر بود. اما حالا 23 سال پس از آن روز ها باید برای پنج گالن بنزین مبلغ 100 دلار پرداخت نمود.
در چنین اوضاع و احوالی برخی از مردم تمایل چندانی به ایستادن در صف های طولانی بنزین را ندارند و مایحتاج خود را از فروشنده ها و دلالان خیابانی تهیه می کنند.
قیمت بنزین در این بازار سیاه 30 دلار برای هر گالن تعیین شده است، زیرا خرید از آن ها تنها راه سریع برای تهیه بنزین مورد نیاز به شمار می رود.
بسیاری از دلال ها علاقه چندانی به معامله با دلار ندارند و در عوض تمایل به دریافت دارو ،کنسرو مواد غذایی و حتی اسلحه و مهمات دارند.
اگر چه مقامات محلی در تلاش برای مهار و مقابله با ایجاد این بازار سیاه هستند، اما با این حال دلالان می توانند یک گالن پلاستیکی بنزین را با دادن 25 دلار رشوه به راحتی تهیه کنند.

تکه روزنامه درون بازی:

2017/08/23

کیم جونگ اون وعده حفاظت از کره ای ها در سراسر جهان را داد

در زیر به گزیده ای از بیانیه ای که کیم جونگ اون، رئیس جمهور کره روز پنجشنبه خطاب به ملت خود در تلویزیون دولتی اعلام کرد اشاره می کنیم:
"در روم باستان، تنها سه کلمه برای حفاظت از شهروندان آن کفایت می کرد:
من یک شهروند رومی هستم "Civis Romanus sum"
روم با این پیام هرگونه حمله به شهروندان خود را حمله به خود قلمداد کرده و آن را پاسخ می داد. حال من هم به تبعیت از روم بزرگ این پیام را برای همه مردم جهان ارسال می دارم:
هر کس که دارای پاسپورت کره ای باشد، هر کس که در کشور بزرگ ما به دنیا آمده باشد و یا بتواند به روانی این جمله را بیان کند که "Na n'un (Chosun) shi-min in-mi-da"، (یعنی من یک شهروند کره ای هستم)، بداند که ما از او مراقبت خواهیم کرد.
"هموطنان ما از طرف مردم جزیره ژاپن مورد حمله قرار می گیرند و اموالشان غارت می شود. خیلی ها هم در اثر این حملات نژاد پرستانه جان خود را از دست. به زبان ساده تر، آن ها این همه ظلم ها را تحمل می کنند، چون ملیتی کره ای دارند.
پیام من به این مردم رنجدیده بسیار ساده است:
ما از شما مراقبت خواهیم کرد، و اگر نتوانیم از شما مراقبت کنیم، حتما انتقام شما را خواهیم گرفت.

تکه روزنامه درون بازی:

2017/09/23

دولت کره خواستار محکومیت بین المللی ژاپن شد

تظاهرات مسالمت آمیز کره ای های مقیم توکیو با دخالت پلیس ژاپن به خشونت انجامید و موجب بروز برخورد های خیابانی شدیدی شد.
اگرچه دولت ژاپن علنا اینگونه حملات را محکوم کرده، اما کره مدعی است که اینگونه اعمال خشونت آمیز مستقیما توسط پلیس ژاپن پشتیبانی می شوند.
کره با ارائه عکس هایی از خشونت پلیس ژاپن به دفتر مرکزی سازمان ملل متحد در بروکسل، مدعی شد که پلیس ژاپن در برخورد با مردم کره مقیم این کشور از حداکثر خشونت استفاده می کند.
در پی ادامه اینگونه رفتارها، تعداد زیادی از مردم کره، کشور ژاپن را ترک کرده و به کشور خود بازگشتند. اما همه مهاجرین آنقدر خوشبخت نیستند؛ برآورد های رسمی نشان می دهد که حداقل هزاران کره ای تا به امروز به دست نژاد پرستان ژاپنی به قتل رسیده اند. آمار غیر رسمی هم گویای این واقعیت است که نزدیک به ده هزار کره ای ساکن در ژاپن در حال حاضر در معرض خطر مرگ قرار دارند.

حقایق موجود در مورد این خبر:

آمار کره ای های مقیم ژاپن

در ژاپن حدود 600 هزار نفر كه دارای اصلیت كره‌ای هستند زندگی می‌كنند كه بسیاری از آن ها فرزندان كسانی هستند كه در سال 1910 تا 1945 كه شبه جزیره كره مستعمره ژاپن بود، به این كشور وارد شدند.

تکه روزنامه درون بازی:

2017/10/29

اعلام حکومت نظامی در شهرهای آمریکا، تنها راه کنترل هرج و مرج خواهد بود

رئیس جمهور امروز رسما دستور اجرای قانون 12919 را اعلام کرد. این قانون به وی اجازه می دهد که با استفاده از تمامی امکانات موجود، وضعیت دفاع ملی را در کشور تقویت نماید.
در بیانیه رسمی ای که از سوی کاخ سفید منتشر شد، روئسای اصلی سازمان هایی چون کشاورزی، بهداشت، انرژی، بازرگانی و حمل و نقل به عنوان زیر گروه های وزارت دفاع و امنیت داخلی کشور معرفی شدند تا با کمک و همیاری آن ها، دولت اقدام به سرکوب نا آرامی های مدنی در مراکز بزرگ شهری کرده و توزیع کالاهای ضروری میان مردم را آغاز نماید.
ارتش برای کمک رسانی غذایی و دارویی در نیویورک، سان فرانسیسکو، لس آنجلس و سایر شهرهای بزرگ مستقر خواهد شد.
طبق این قانون سفر به خارج از شهرها تابع مقررات و ضوابط خاصی خواهد بود و گروه FEMA با ایجاد اردوگاه هایی در مراکز شهرها وظیفه کمک رسانی به بی خانمان ها و مردم آسیب دیده را عهده دار خواهد شد.
انتظار می رود همه شهروندان آمریکایی از این قوانین تبعیت نموده و حکومت را در جهت اجرای صحیح قانون و برقراری نظم یاری نمایند.

تکه روزنامه درون بازی:

2017/02/23

نیروهای ویژه کره شمالی قصد دارند به "بهترین در جهان" تبدیل شوند

"من هرگز تمرکز خود را روی سربازان بی رحم و غیر متعهد نمی گذارم و با آن ها کار نمی کنم"
هوه کیونگ یونگ (Huh Kyung-Young ) این موضوع را با لهجه انگلیسی به من گفت. او خاطر نشان کرد که ما قصد داریم تا ارتشی مجهز، با قدرت عملکردی ویژه در مرکز آموزشی جنوب پیونگ یانگ پایه گذاری کنیم.
"این بچه ها (اشاره به سربازان) مدل بسیار مدرنی از نیروهای ویژه Spec-ops هستند که به هیچ وجه از تمارین سختی که ساعت ها به طول می انجامد شکایتی نمی کنند و به اهداف خود متعهد و وفادار می مانند."
پس از گشت و گذاری طولانی درون اردوگاه، سرانجام به تماشای یکسری از نمایش های نظامی این افراد نشستیم.
اولین نمایش مربوط به نوع خاصی از عملیات خروج سریع از هلیکوپتر با طناب بود. افراد تیم، خود را به وسیله طناب به صورت آویزان در زیر هلیکوپتر حفظ کرده بودند. سپس هلیکوپتر خود را به بالای ساختمانی در همان نزدیکی رساند و افراد تیم طبق برنامه ای از پیش تعیین شده خود را بدون کوچکترین خطا و نقصی با بالای ساختمان پرتاب کردند و ماموریت خود را با موفقیت به پایان رساندند. این یکی از بهترین نمایش های نظامی ای بود که تا به حال دیده بودم.
مراسم با استفاده استادانه از تاکتیک های نظامی و بسیار پیشرفته تر از تاکتیک های نظامی موجود در سایر کشورهای جهان ادامه یافت. اما چیزی که بیش از همه نظر من را به خود جلب کرد این بود که به نظر می رسید این افراد با سلاح ها و وسایل نقلیه آمریکایی تمرین می کنند.
وقتی که من با متعجب در این باره از Huh پرسیدم، او پاسخ داد:
ساده است، "آمریکایی ها به بهترین سلاح ها مجهز هستند و ما می خواهیم بهترین بهترین ها باشیم."
Huh توضیح داد که ارتش او قصد دارد به زودی به یکی از اعضای اصلی صلح بین المللی تبدیل شود و حافظ صلح در تمام جهان باشد. "فقط در آن زمان است که جهان موفقیت کره را درک می کند. "

تکه روزنامه درون بازی:

2017/06/21

فروریختن زیرساخت ها به واسطه بدهی های از کنترل خارج شده و کاهش درآمد مالیاتی

در اواسط قرن بیستم، ساخت جاده 66 به "جواهری بر تاج ایالات متحده" معروف شده بود. در آن زمان این خیابان با نام "خیابان اصلی آمریکا" شناخته می شد و بسیار مورد توجه بود. اما اکنون این مسیر به خطری جدی برای عبور کشتی ها تبدیل شده است و ساخت آن عملی خائنانه محسوب می شود!
البته هیچ جای تعجبی نیست: با توجه به هزینه هایی که بیش از یک میلیون دلار برای ساخت یک مایل راه نیاز است و وجود تعداد بسیاری از بزرگراه ها و شاهراه ها در این کشور، هزینه ای که برای نگهداری و تعمیر آن ها به دولت فدرال تحمیل می گردد بسیار زیاد خواهد بود.
بخش های دیگر این زیرساخت ها نیز درحال تخریب و متلاشی شدن هستند. این اتفاق در بخش های شمالی به وضوح قابل مشاهده است و می توان تخریب متناوب زیرساخت ها را در آن بخش مشاهده نمود. خاموشی های متناوب و تخریب شبکه انرژی هم از دیگر نشانه های تخریب تدریجی زیرساخت ها به شمار می روند.
کاهش چشمگیر درآمدهای دولتی به دلیل بروز بحران اقتصادی جهانی نیز باعث شده تا دولت نتواند به بازسازی زیرساخت ها پرداخته و آن ها را از نابودی و تخریب کامل نجات دهد.

تکه روزنامه درون بازی:

2017/07/02

باغ های پشت بامی، راهی جدید برای زندگی برخی شهرنشینان

گروهی از مردمی که در محله های جنوبی شهرهایی چون نیویورک و روچستر (Rochester) زندگی می کنند، در پی ناامیدی از تامین مواد غذایی مایحتاج خود، زندگی به روشی قدیمی را در پیش گرفته اند.
آن ها به یاد مزارع و باغ های خانگی موسوم به"باغ پیروزی" که در زمان جنگ دوم جهانی، رونق یافته بودند و مردم با تبدیل پشت بام ها و بالکن منازل خود اقدام به تولید سبزیجات و میوه می کردند، سعی دارند مایحتاج ضروری خود را تهیه نمایند.
آماندا کراتزرت (Amanda Kratzert )، یکی از شهروندانی که پشت بام منزل خود را به باغ تبدیل کرده در اینباره می گوید:
"من یک پسر بچه سه ساله دارم. ما برای تفریح و تهیه سبز ی های تازه به باغ پشت بامی خودمان که در ساختمانی سه طبقه قرار دارد می رویم و برای خودمان میوه وسبزی تازه تهیه می کنیم. حتی از راه فروش این محصولات پول هم به دست می آوریم. من می خواهم مطمئن شوم که فرزندم در سلامت کامل بزرگ می شود و از سبزیجات تازه برای تغذیه استفاده می کند. باتوجه به وضعیت موجود ما امید چندانی به کمک های دولت برای بهبود وضعیت تغذیه نداریم."
خانواده خانم کراتزرت تنها خانواده ای نیستند که اقدام به ساخت باغ در پشت بام خود می کنند و یا از خدمات اینگونه باغ ها بهره می برند. در تمامی بخش جنوبی نیویورک می توانید شاهد خانه هایی باشید که در بالای پشت بام آن ها باغ های زراعی ایجاد شده و حتی برخی از خانواده ها، حیاط خانه خود را به محلی برای نگهداری مرغ، گوسفند، بز و حتی خوک تبدیل کرده اند.
گسترش این نوع مزارع خانگی یادآور این موضوع است که تا چه حد آمریکایی ها در پی جنگ بزرگ اعراب و بحران بین المللی انرژی آسیب پذیر شده اند و تغییر کرده اند.

تکه روزنامه درون بازی:

2017/07/07

بروز درگیری های نژادی خونین در ژاپن

هزاران ژاپنی برای دومین روز در شینجیکوی (Shinjuku) توکیو، نسبت به اقدام تروریستی عوامل کره ای در ترور اعضای خاندان سلطنتی ژاپن دست به اعتراض زدند.
اگر چه در بیانیه Naicho (سازمان اطلاعات ژاپن) اعلام شده بود که این اقدام تروریستی از طرف اتباع خارجی صورت گرفته و نامی از کشوری خاص برده نشده بود، اما عموم مردم ژاپن عوامل مزدور کره شمالی را عامل این واقعه می دانند.
در خلال این اعتراضات چندین فروشگاه متعلق به کره ای ها تخریب و برخی از آن ها توسط معترضان به آتش کشیده شدند.
در یک نمونه از این درگیری ها صاحب یک فروشگاه به همراه پسرش به درون خیابان کشیده شدند و در آنجا به از سوی معترضان به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
دولت ژاپن این حملات را محکوم کرده و قول داده که با حمایت پلیس و واحدهای نظامی اوضاع را تحت کنترل خود درآورد و از مهاجران کره ای ساکن در ژاپن محافظت نماید.

تکه روزنامه درون بازی:

سال 2018

2018/04/01

کره رسما علیه ژاپن اعلام جنگ کرد

کیم جونگ اون در سخنرانی هفتگی خود از رادیو اعلام کرد که:
"کره ماموریتی آسمانی دارد " تا از مردم خود که در ژاپن به قتل می رسند مراقبت نماید.
در حال حاضر نزدیک به 1 میلیون کره ای در ژاپن زندگی می کنند و تخمین زده می شود که حدود 12000 نفر در پی اعلام خبر ادعایی ژاپن مبنی بر ترور اعضای خانواده سلطنتی ژاپن در سال گذشته کشته شده باشند.
ما رسما از جامعه بین المللی درخواست نمودیم تا درمقابل این رفتار عکس العملی شایسته از خود نشان دهد، اما هیچ اقدامی صورت نگرفت.
بنابراین من مجبور هستم تا به طور رسمی شروع جنگ میان دو ملت کره و ژاپن را اعلام نمایم.
کره در مقابل این همه جنایت ساکت نمی نشیند و به هیچوجه اجازه نخواهد داد تا هزاران تن از شهروندانش در ژاپن به قتل برسند و مورد آزار قرار گیرند. به دستور من، هم اکنون نیروهای ویژه کره ای با در نظر گرفتن اهداف خاص استراتژیک، عملیاتی را علیه دولت ژاپن آغاز نموده اند. ما از آزادی خود حمایت خواهیم کرد. ما آزادی را به دیگران عرضه خواهیم کرد و برای صلح گام برخواهیم داشت؛ و ما پیروز خواهیم شد.

تکه روزنامه درون بازی:

2018/04/02

در پی تخریب نیروگاه هسته ای، شهرها و استان های ژاپن تخلیه شدند

پس از تخریب نیروگاه هسته ای چوگوکو (Chugoku) توسط نیروهای کره ای، صدها هزار نفر از شهروندان ژاپنی از شهرها و شهرک های جنوب ژاپن گریختند.
تخریب سیستم خنک کننده راکتور چوگوکو، باعث بروز سلسله حوادثی شد که در انتها با ذوب شدن هسته راکتور و نشت مواد خطرناک به بیرون به اوج خود رسید.
نگرانی از قرار گرفتن در معرض مواد رادیواکتیویته باعث مهاجرت خیل عظیمی از مردم، از شهرها به روستاها و مناطق مجاور شده است.
جامعه بین المللی همچنان تاخت و تاز کره به ژاپن را محکوم کرده و این حرکت را "جنایت جنگی" و "حرکتی تروریستی" می داند.
با این حال، بسیاری از کشورها در برابر این اتفاق موضعی منفعلانه اتخاذ نموده و آن را مسئله ای داخلی دانسته و دخالت بیگانگان را جایز نمی دانند.
دیروز، کیم جونگ اون در برنامه ای تلویزیونی حاضر شد که صحبت های او بازتاب های گسترده ای در رسانه های بین المللی داشت.
او در سخنرانی خود از احتمال صلح درصورت تسلیم دولت ژاپن سخن گفت و هشدار داد درصورت عدم پذیرش خواسته وی، راکتور دیگری هم به سرنوشت راکتور چوگوکو دچار خواهد شد.
از زمان شروع جنگ، ارتش کره و تیم های نیروهای ویژه این کشور موفق شدند 26 نیروگاه هسته ای ژاپن را در اختیار خود بگیرند. بسیاری از این راکتورها درحال حاضر مشغول به کار هستند و در نزدیکی مناطق شهری قرار دارند.

حقایق موجود در مورد این خبر:

* تاریخ این خبر 14 دسامبر 2011 است (حدود 9 ماه پس از عرضه بازی است)

فقط سه راكتور از 54 راكتور هسته‌يي ژاپن فعالند

رويترز گزارش داد كه شركت چوگوكو الكتريك پاور روز جمعه راكتور شماره دو ‌٨٢٠ مگاواتي خود در نيروگاه شيمانه را تعطيل كرد و به اين ترتيب اكنون فقط سه راكتور از ‌٥٤ راكتور هسته‌يي ژاپن فعال هستند.
خبرگزاري رويترز در ادامه گزارش خود نوشت: با تعطيلي اين راكتور كه طبق برنامه براي بازرسي‌هاي دوره‌اي تعطيل شد، اكنون تنها ‌٤/٦ درصد از كل ظرفيت انرژي هسته‌يي ژاپن فعال است.
رويترز در ادامه گزارش خود آورده است: تعداد راكتورهاي فعال با افزايش نگراني‌هاي عمومي درباره ايمني انرژي هسته‌يي كه نتيجه‌ي بحران نشت مواد راديواكتيو در نيروگاه هسته‌يي فوكوشيما دايچي در ‌٢٢٠ كيلومتري (‌١٥٠ مايلي) شمال شرق توكيو است، كاهش يافته است و به واسطه اين نگراني‌ها بسياري از راكتورهايي كه براي انجام امور مربوط به حفظ و نگهداري تعطيل شده بودند، مجددا راه‌اندازي نشده‌اند.
حوادثي كه در نيروگاه هسته‌يي فوكوشيما دايچي در ماه مارس پس از زمين لرزه و سونامي متعاقب آن اتفاق افتاد و به موجب آن سيستم‌هاي خنك كننده قطع شد، گداخت نسبي در هسته‌ راكتورها اتفاق افتاد و نشت مواد راديواكتيو به تخليه مناطق اطراف نيروگاه و آلودگي‌هاي گسترده منجر شد، دولت ژاپن را بر آن داشت كه در سياست انرژي خود تجديدنظر كند و سوالاتي را درباره چگونگي برخورد دولت و صنعت ژاپن با قطعي برق به وجود آورد.
دو شركت ژاپني كيوشو الكتريك پاور و كانساي الكتريك پاور از مشتريان برق خود خواسته‌اند كه به طور داوطلبانه استفاده از برق را در ساعات اوج مصرف كاهش دهند تا از قطعي ناگهاني برق اجتناب شود.
دولت ژاپن تخمين زده است كه در صورت به دست نيامدن اجازه براي راه‌اندازي مجدد راكتورهاي تعطيل شده ژاپن، همه راكتورهاي اين كشور ممكن است تا پايان ماه آوريل تعطيل شوند كه اين امر موجب افزايش استفاده از سوخت‌هاي فسيلي و افزايش سالانه ‌٣٠ ميليارد دلار به هزينه انرژي ملت ژاپن مي‌شود.
طبق قوانين ژاپن، راكتورهاي اين كشور هر ‌١٣ ماه يك بار بايد براي بازرسي و تعميرات احتمالي تعطيل شوند و راه‌اندازي مجدد آن‌ها معمولا با يك دوره آزمايشي يك تا دو ماهه آغاز مي‌شود و پس از آن راكتورها عمليات تجاري خود را از سر مي‌گيرند، اقدامي كه نيازمند تاييد مقامات نظارتي است.
اما پس از حادثه هسته‌يي نيروگاه فوكوشيما دايچي، هيچ يك از راكتورهاي هسته‌يي اين كشور به خاطر نگراني‌هاي عمومي و خودداري دولت‌هاي محلي از برانگيختن خشم مردم فعاليت خود را از سر نگرفته‌اند.
رويترز در پايان گزارش خود فهرست كوتاهي از راكتورهاي فعال ژاپن و برنامه شركت‌هاي ژاپني براي تعطيل كردن آن‌ها را ارائه كرد:

شركت كانساي الكتريك

ـ راكتور شماره ‌٣ نيروگاه تاكاهاما، ‌٨٧٠ مگاوات

ـ تعطيلي برنامه‌ريزي شده: ‌٢٠ فوريه سال ‌٢٠١٢

شركت توكيو الكتريك

ـ راكتور شماره ‌٦ نيروگاه كاشيوازاكي كاريوا، ‌١٣٥٦ مگاوات

ـ تعطيلي برنامه‌ريزي شده: اواخر مارس سال ‌٢٠١٢

شركت هوكايدو الكتريك

ـ راكتور شماره ‌٣ نيروگاه توماري، ‌٩١٢ مگاوات

ـ تعطيلي برنامه‌ريزي شده: اواخر آوريل سال ‌٢٠١٢

تکه روزنامه درون بازی:

2018/04/07

ژاپن به طور کامل تسلیم کره شمالی شد

پس از شوک حاصل از انهدام یکی از بزرگترین نیروگاه های هسته ای و عواقب پس از آن، بسیاری از سواحل جنوبی ژاپن خود را تسلیم کره کردند.
در پی حرکت کره ای ها به سمت توکیو و انهدام بزرگترین نیروگاه هسته ای ژاپن، دولت ژاپن رسما اعلام داشت که تمام خواسته های کیم جونگ اون را می پذیرد.
در همین راستا سخنگوی وزارت دفاع کره اظهار داشت:
"دولت کره هیچ علاقه ای اعمال به خشونت بیشتر ندارد و دولت ژاپن بهتر است هرچه سریعتر خود را تسلیم کره نماید"
این مقام کره ای اعلام کرد که هدف آن ها رهایی مردم کره از چنگال ژاپنی ها و جلوگیری از اعمال خشونت بیشتر علیه آن ها است و برای رسیدن به این هدف از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد بود.